جایگاهی که مسند قدرت است نه خدمت!

• سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶ ۱۷:۰۵
• کد خبر : 1162049

• اخبار
• سایر رسانه ها

در این میان سهم خواهی قدرت مسئله مشهودی بنظر می رسد و در مورد موضوع چینش کابینه دولت دوازدهم با توجه به پدیده سهم خواهی سوالات اساسی مطرح می شود،چه عللی باعث بوجود آمدن پدیده سهم خواهی از سوی این جریانات می باشد؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از پیک دانشجو مهمترین اتفاق بعد از هر انتخاباتی،موضوع چینش کابینه در دولت و کمیسیون ها در مجلس و انتخاب شهردار از سوی شورای شهر منتخب مردم می باشد.در این چند روزه بعد از انتخابات ۲۹ اردیبهشت ریاست جمهوری شاهد کشمکش های سیاسی بر سر چینش کابینه دولت دوازدهم از سوی جریانات سیاسی چپ بخصوص اصلاحات و کارگزاران می باشیم و در این میان سهم خواهی قدرت مسئله مشهودی بنظر می رسد و در مورد موضوع چینش کابینه دولت دوازدهم با توجه به پدیده سهم خواهی سوالات اساسی مطرح می شود،چه عللی باعث بوجود آمدن پدیده سهم خواهی از سوی این جریانات می باشد؟

آیا در نظام مردم سالاری دینی رای مردم به عنوان یک پشتوانه حمایتی برای خدمتگزاری کابینه دولت ومجلس به مردم می باشد یا ابزار و اهرم سیاسی برای سهم خواهی قدرت از این دو نهاد بر طبق سیاست ماکیاولیستی غرب زده ها؟؟
یکی از علل های سوالات مطروحه،دیدگاه این جریانات نسبت به جایگاه های حاکمیتی به عنوان مسند قدرت می باشد نه محل خدمتگزاری. اگر به رفتارها و رویه های این جریانات در طول تاریخ بعد از انقلاب به عنوان مثال در فتنه سالهای ۷۸ و ۸۸،روزنامه های زنجیره ای دهه هفتاد و حتی تخریب شخصیت های همسو همانند آیت الله هاشمی رفسنجانی با نوشتن کتاب «عالی جناب سرخپوش» نگاه کنیم این موارد شواهد تاریخی ای برای اثبات دیدگاه این جریانات نسبت به  جایگاه های سیاسی نظام اسلامی می باشد.

اگرچه آنها از دموکراسی که از مصادیق آن میتوان به انتخابات،حقوق شهروندی و… اشاره کرد صحبت میکنند اما دموکراسی برای این جریانات سیاسی به عنوان اهرم فشار برای رسیدن به مقاصد جناحی خویش می باشد نه یک هدف و آرمان. اگر این اهرم در دسترس نباشد با متهم کردن حاکمیت و نظام به تقلب در انتخابات و سوء استفاده از موضوعات و اتفاقات رخ داده در درون کشور برای مقابل هم قرار دادن نظام و مردم، اهداف سهم خواهانه خویش را پیگیری می کنند یا اگر هم اهرم فشار در دسترس باشد اما کارایی و کاربرد لازم را نداشته باشد برای سهم خواهی،متوسل به روش های تند و رادیکال سیاسی می شوند همان چیزی که در این چند روز اخیر شاهد آن هستیم.

اگر چه پروژه «عبور از روحانی» توسط تئورسین های منسوب به جریانات چپ در چند سال اخیر بصورت تلویحی و غیرمستقیم مطرح شده است اما امروزه زمزمه های این پروژه رادیکالی از سوی این جریانات به گوش می رسد و اگر چینش کابینه دولت دوازدهم مطلوب جریان مذکور نباشد احتمالا در آینده نه چندان دور شاهد کلید خوردن این پروژه می باشیم.

و در پایان به یک نکته اشاره میکنم؛با گذشت چهار سال از عمر دولت دکتر روحانی و با توجه به بسیاری از انتظارات و مطالبات مردم مخصوصا در مسئله اقتصاد از دولت دوازدهم،اگر دکتر روحانی در چینش کابینه خود دقت لازم را نکند و در پی جلب انتظارات غیر تخصصی جریان سیاسی خاصی باشد در ادامه کار دچار بحران های اجتماعی-سیاسی متعددی می شود که باعث از بین رفتن اعتماد کسب شده در انتخابات از سوی مردم و شکست سیاسی خود و جریان حامی در فعل و انفعالات عالم سیاست می باشد.

تهیه و تنظیم:فرزین میرزاپور

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #