• پنج‌شنبه ۰۸ مرداد ۱۳۹۴ ۱۰:۵۵
• کد خبر : 378149

• اخبار
• سایر رسانه ها

روند نابسمان تخلیه دانشگاه ها از دانشجویان و شکل گیری پدیده صندلیهای خالی در فضای دانشگاه ها نشان دهنده توسعه نامتوازن و عدم برنامه ریزی صحیح برای آموزش عالی در سالیان گذشته است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از خبرنگار کُرددانش؛ غول کنکور، نامی آشنا برای جوان هایی است که این روزها کم کم به میانسالی نزدیک می شوند,غولی آشنا برای ده شصتی هایی است که با وجود شب بیداری ها و تست زدن ها باز هم به آسانی شکست نمی خورد و کنکور کارشناسی را برای متقاضیان میلیونی اش سخت می کرد.

اواخر دهه 70 و دهه 80 مساوی بود با متقاضیان میلیونی ورود به دانشگاه ها که در پی افزایش جمعیت در دهه 60 به روزهای جوانی و کنکور رسیده بودند و همین مساله رقابت را برای متقاضیان دوره کارشناسی سخت می کرد.

در این دوره فراوانی متقاضیان کنکور آنقدر زیاد بود که مسئولان آموزش عالی به این فکر افتادند که با تأسیس مؤسسات غیر انتفاعی,پیام نور,آزاد و... بتوانند آرزوی رفتن به دانشگاه را برای بخش کثیری از جوانان برآورده کنند, این آرزو برای خیلی‌ها محقق شد و بسیاری از داوطلبانی که نتوانسته بودند از سد ورودی دانشگاه‌های دولتی عبور کنند، روی صندلی‌های دانشگاه های غیرانتفاعی, پیام نور و آزاد نشستند, روندی که چنان گسترده شد، که در مواردی به نظر رسید از کنترل خارج شده است.

جمعیت زیاد متقاضیان کنکور راه را برای زیاد شدن دانشگاه های جانبی زیاد کرد, در این دوران بود که شعبه های مختلف  دانشگاه آزاد در شهرهای مختلف مثل قارچ از زمین رویدند و بازار دانشگاه های غیر انتفاعی، پیام نور و علمی کاربردی داغ شد, در نتیجه ظرفیت آموزش عالی بدون رعایت استانداردها گسترش یافت، واحدهای دانشگاهی یکی پس از دیگری تاسیس شدند و مؤسسات آموزش عالی غیردولتی قارچ‌گونه رشد کردند.

شاید جدای از کیفیت برای آن سال ها که جمعیت پشت کنکوری زیاد بود فکر خوبی بود اما برای امروز که جمعیت پشت کنکور به حد قابل توجهی کاهش پیدا کرده مشکل ایجاد کرده است, چون براساس گفته مسئولان سازمان سنجش, امسال برای همه داوطلبان آزمون سراسری، صندلی در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی وجود دارد, لذا ١٠٠ درصد ثبت‌نام‌شدگان در صورت انتخاب رشته مناسب می‌توانند جذب دانشگاه‌ها شوند, اما نکته قابل تامل اینجاست که برخی از صندلی‌ها نیز وجود دارد که با جذب ١٠٠درصدی متمایلان به دانشجو شدن هم پر نمی‌شود، و برای این صندلی های خالی باید دانشگاه ها تصمیم گیری کنند.

یکی از این تصمیمات, پذیرش دانشجوی خارجی و عمدتا از کشورهای همسایه است که دانشگاه ها بتوانند از این ظرفیت خالی به صورت بهینه استفاده کند و دانشگاه کردستان از جمله دانشگاه های استان کردستان است که برای سال تحصیلی جدید آماده پذیرش دانشجوی غیر ایرانی است.

در برخی دیگر از دانشگاه ها مانند واحدهای پیام نور استان کردستان میخواهند این صندلی های خالی را با پذیرش دانشجویان آن هم بدون آزمون و فقط از طریق سوابق تحصیلی پر کنند.

برخی واحدهای دانشگاهی نیز تحت تاثیر کاهش قابل توجه شمار دانشجویان به دنبال اخذ مجوز پذیرش دانشجو در مقاطع کارشناسی‌ارشد و دکتری هستند تا از محل شهریه دریافتی از دانشجویان این مقاطع، دانشگاه‌ها را اداره کنند.

دانشگاه‌هایی که روزگاری به نظر می رسید مشکل‌ گشای مسئولان آموزشی کشور هستند خود به مشکلی بزرگ تبدیل شده اند, امروز با توجه با اذعان مسئولین, تعداد صندلی های خالی دانشگاه ها در حال افزایش است و به عبارت دیگر خیلی از این صندلی ها  روی دست دانشگاه ها مانده است, شاید دلیل این امر این باشد که با توجه به کیفیت بهتر دانشگاه های دولتی در ایران و رایگان بودن آنها، رقابت اصلی میان داوطلبان کنکور بر سر تصاحب صندلی های با کیفیت و رایگان در دانشگاه های دولتی است.

اما مسئولان بدون توجه به سلایق و علایق داوطلبان کنکور، اقدام به افزایش ظرفیت دانشگاه هایی کردند که در مقایسه با دانشگاه های دولتی کشور، کیفیت پایین تری دارند و داوطلبان باید در ازای تحصیل در این دانشگاه ها شهریه بپردازند, نتیجه آن شد که تعداد زیادی از دانشگاه های ما امروز با پدیده افزایش صندلی خالی روبرو هستند.

صندلی هایی که تا چند سال پیش نشستن روی آنها، آرزوی جوانان بود، حالا خالی مانده اند و زیادی اند!

البته  اصلی ترین بخش صندلی های خالی به رشته های غیر رقابتی اختصاص دارد و با روند پیش رو، کاهش داوطلبان و خالی ماندن ظرفیت به نظر می رسد که این دانشگاه ها باید به سمت تجمیع دوره ها و بازنگری در رشته ها پیش بروند.

شاید تغییر هرم جمعیتی و کاهش جمعیت جوان ورود به دانشگاه ، مشکلات اقتصادی، کم رنگ شدن انگیزه تحصیل به دلیل نبود کار مناسب، بیکاری فارغ التحصیلان، توسعه ناهمگون و بدون مطالعه و بی ضابطه آموزش عالی، تاسیس دانشگاه های غیرانتفاعی با روابط خاص و حداقل امکانات آموزشی، مجوزهای بی رویه و بدون مطالعه و ... در این بحران نقش داشته اند .

با توجه به اینکه امسال تقریبا همه مجاز به انتخاب رشته شدند و امکان ورود به دانشگاه صرف نظر از شرایط هر رشته تقریبا برای همه فراهم شده است، می توان گفت دیگر صف پشت کنکور شکسته شد.

امروز دیگر کنکور چندان سد محکمی محسوب نمی شود,  کسی جشن ورود به دانشگاه برای فرزندش برگزار نمی کند اما نگرانی هایی به مراتب بزرگ تر برای دست اندرکاران و کارشناسان به وجود آمده و آن صندلی های خالی است که به معنای هدر رفت پتانسیل های آموزشی است. البته عده ای هم معتقدند موضوع آنقدرها هم مهم نیست؛ چرا که صندلی های خالی مانده اساسا پتانسیل قابل توجهی محسوب نمی شوند و مربوط به دانشگاه های ضعیف و رشته های کم کاربرد هستند... نکته حائز اهمیت کیفیت این صندلی های خالی است. هنوز هم رقابت اصلی بر سر دانشگاه های بزرگ و رشته های پرطرفدار است.

شاید اگر موسسه ای در یک نقطه دور افتاده مشغول ارائه رشته هایی است که کاربرد چندانی ندارند و از سویی کیفیت آموزش و جایگاه این موسسه در رده بندی های کیفیت آنقدر پایین است که کسی آن را انتخاب نمی کند، لزومی ندارد که حتما برای پر کردن صندلی های آن تلاش کنیم؛ بلکه به نظر می رسد حذف یا تجمیع چنین واحدهایی عاقلانه تر به نظر می رسد.

مسئولان آموزش عالی باید توجه داشته باشند که دیگر امکان اینکه همه دانشگاه‌ها در تمام حوزه‌ها و رشته‌های علمی فعالیت کنند امکان‌پذیر نیست و از این پس توسعه کمی باید تا حد زیادی متوازن و هدفمند باشد.

دانشگاهها باید نخبه های علمی را جذب و پرورش دهند و نه اینکه بخاطر پرکردن صندلی های خالی و رقابت در افزایش ورودی به دانشگاه باعث افت کیفیت تحصیلی شوند.

دانشگاه های کشور با عدم جذب دانشجو و صندلی های خالی مواجه شده اند و این موضوع به یک چالش در نظام آموزش عالی کشور بدل شده است پس تا زمانی که عرضه و تقاضا به حالت تعادل نرسد، این روند همچنان ادامه خواهد داشت .

باید منتظر ماند و دید بالاخره در خصوص وضعیت آموزشی و دانشگاه های کشور چه تدابیری اندیشیده می شود که نه دانشگاه خالی بماند و نه دانشجو ناراضی!

انتهای پیام//

• برچسب ها
• #
• #
• #