گزارشی از بیکاری در لرستان؛

• دوشنبه ۰۹ شهریور ۱۳۹۴ ۱۴:۵۸
• کد خبر : 407671

• اخبار
• سایر رسانه ها

زهرا و اکبر از جوانان بیکاری هستند که دلشان در هیچ آماری خوش نشد و حالا هم خودشان، گلیم کارشان را از آب بیرون کشیده اند و دلخوش به نمایندگانی نیستند که زمان انتخابات، شعار مهار بیکاریشان، گوش شهر را کر می کند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا  به نقل آسوبان، در جدیدترین آمار منتشر شده از مرکز آمار ایران نرخ بیکاری استان لرستان برای بهار نودوچهار به 07/10 درصد رسیده و لرستان، دیگر قهرمان بیکاری در کشور نیست و به میانه های جدول بیکاری دلخوش کرده است.

این درحالی است که آمار بیکاری در بهار یک سال قبل 03/20 درصد بوده و لرستان در میان بیکاری دست و پا می زده است. این کاهش نرخ آمار بیکاری هر چند به صورت رسمی اعلام شده؛ اما در میان زندگی مردم لرستان محسوس نیست و هنوز موج بیکاری لرستان را فرا گرفته است.

بنا بر این گزارش، یکی از مهم ترین وعده های دولت تدبیر و امید، مبارزه با بیکاری و تلاش برای خروج بازار کار از بحران بیکاری بود؛ وعده ای که در استان لرستان محقق نشد و خیل عظیم جوانان لرستان را راهی کلان شهرها نمود تا هم چنان اشتغال، رؤیای سال های جوانی شان بشود.

این در حالی است که مقامات دولتی بارها می گویند به بیکاری فکر می کنند و به دنبال یافتن راهکارهایی برای عبور کشور از بحران بیکاری هستند؛ اما مشاهده ی بیکاری در لرستان چیز دیگری می گوید.

دولت تدبیر و امید اعلام داشته که در شرایط افت شدید نفت، ۴۰۰ هزار شغل خالص در سال ۹۳ ایجاد کرده و مستندات بیمه ای آن نیز موجود است؛ اما با این وجود نمی توان از بیکارانی که در چهارراه ها به انتظار لقمه نانی ایستاده اند؛ انتظار داشت که به امید بهبود وضعیت اقتصاد، هشت شان گرو نه شان نباشد.

در این میان استان لرستان با یک میلیون و ۸۰۱ هزار نفر جمعیت در سال 93، سال های سال قهرمان بیکاری کشور را یدک می کشیده و خروج از بحران بیکاری را به خود ندیده است.

بر پایه این گزارش، در جدیدترین آمار، آمار نرخ مشارکت اقتصادی مردم لرستان در فصل بهار ۳۵.۶ درصد اعلام شده است؛ این در حالی است که این نرخ در زمستان گذشته ۳۲ درصد و در بهار سال 1393 حدود ۳۲.۱ درصد بوده است.

سال‌هاست سایه بیکاری در لرستان وجود دارد و با وجود تغییر دولت‌ها و اجرای طرح‌های جدید در بازار کار، اما هیچ راهکار موثری تا به امروز در این باره ارائه نشده است.

با وجود این آمار بالای بیکاری، یکی از دلخوشی های جوانان بیکار لرستان، آزمون استخدامی آموزش و پرورش بود تا با این آزمون بتوانند رؤیای استخدامشان را در یک قدمی تحقق ببیند؛ اما در این آزمون، سهمیه ی لرستان بسیار ناچیز بود و بسیاری از فارغ التحصیلان و جوانان جویای کار، دلشان به سودای آموزش و پروزش خوش نشد؛ جوانانی که با وجود تحصیلات کارشناسی ارشد، حتا از رفتگری در شهرداری ها چشم پوشی نمی کنند و می خواهند که طلسم بیکاری در لرستان شکسته شود.

اکبر، یکی از این جوانان بیکار در شهرستان کوهدشت است. او تجربه ی کار در مکانیکی، نانوایی، دستفروشی را داشته و حالا در دور میدان های کوهدشت تا ساعت هشت شب دست به زانو می نشیند. اکبر، سه فرزند دانش آموز دارد و حالا برای تحصیل آن ها نگران است:«نزدیک مهر است و بچه هایم کیف و کفش ندارند. نمی دانم چطور برایشان پدری کنم؟ دستم که به دهان نمی رسد. همین پارسال هم با کلی قرض توانستم بچه هایم را به مدرسه بفرستم.»

برای اکبر، کیف و کفش گران است و او نمی تواند با کارگری ای که حالا هیچ در بساط ندارد؛ بر حسرت های فرزندانش، دستی بکشد:«دیروز پسر کوچکم را به بازار بردم. دست روی یک کیف کشید. نگاهی به من انداخت. من سرم را پایین انداختم. او هم چیزی نگفت.»

اکبر اگر از صبح تا شب کار کند؛ سهمش از خرید اول مهر، فقط کیف و کفش است و لباس هایی که نمی تواند آن ها را نو کند تا بچه هایش آغاز مهر را نونوار به مدرسه بروند.

زهرا یکی دیگر از جوانان بیکار کوهدشت است. او لیسانس ادبیات دارد و حالا منشی یک شرکت بیمه است. حقوق زهرا، 70 هزار در ماه است:«با همین 70 هزار هم دلم خوش است. اگر این کار نبود؛ حالا بیکار بودم.»

زهرا، پدر ندارد و حالا نان آور خانه شده است تا برای خانه شان پدری کند:«از وقتی پدرم مُرد؛ من ماندم و مادری پیر و برادرانی که سنشان پایین است و نمی توانند کار کنند.»

زهرا و اکبر از جوانان بیکاری هستند که دلشان در هیچ آماری خوش نشد و حالا هم خودشان، گلیم کارشان را از آب بیرون کشیده اند و دلخوش به نمایندگانی نیستند که زمان انتخابات، شعار مهار بیکاریشان، گوش شهر را کر می کند.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #