• سه‌شنبه ۱۰ شهریور ۱۳۹۴ ۱۳:۳۶
• کد خبر : 408893

• اخبار
• سایر رسانه ها

منصور بیانی دامداری است که خود را عاشق گاو های اصیل سرابی می داند که برای ملاقاتش به سمت مرتع سرسبز دونیق در ۱۴ کیلومتری شهرستان سراب رفتیم تا حال و روز این دامدار و گاو دوست داشتنی اش را به تصویر بکشیم تا شاید زنگ خطر و بیدار باشی برای برنامه ریزان باشد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از صدای سراب, مشدی حسن گاوی دارد که عاشق اوست، بیشتر از یک انسان معمولی دوستش دارد و همه اهالی روستا از علاقه وافر او به گاوش باخبر هستند اما از قضا روزی مشدی حسن به شهر می رود و در غیاب او گاوش به دلایل نامعلومی می میرد و اهالی گاو را به خاطر ندیدن و ناراحت نشدن و در اصل شوکه نشدن مشدی حسن به چاه می اندازند و مشدی حسن بعد از برگشت به طریقی می فهمد که گاوش مرده اما از فرط علاقه اش به گاو، مرگ و نیستی او را باور نمی کند و آرام آرام خودش را به جای گاو می پندارد و به همه می گوید من گاو مشدی حسنم نه مشدی حسن و اهالی نیز بخاطر این روان پریشی به فکر درمان او می افتند و هنگامی که هیچ یک از روش های درمانی سنتی و حتی نذر و دعا کارساز نمی شود، به ناچار وی را برای مداوا به شهر می برند اما مشدی حسن در میانه راه از دست اهالی روستا فرار کرده و در دره ای سقوط می کند و به سرنوشت گاو دچار می شود…

بی گمان بسیاری از ما این جملات را که بر گرفته از داستان گاو نوشته غلامحسین ساعدی است، یا خوانده ایم یا فیلمی را که با همین عنوان توسط داریوش مهرجویی ساخته شده، دیده ایم و شاید پیام آن را درک کرده ایم و شاید هم مانند بسیاری از امور روزمره با کمترین تاثیر پذیری از موضوع مورد اشاره آن، مدتی بعد این حکایت را فراموش کرده ایم اما بدون شک حکایت امروز دامداران منطقه سراب شباهت بسیار و نزدیکی با حال و روز مشدی حسن دارد.

بی گمان این دامداران بهتر از هر کسی می توانند پیام و مفهوم این داستان را برایمان بازگو کنند و از درد و رنج انسان هایی بگویند که تنها داشته های خود را ناخواسته از دست می دهند و قبول این نسیان و نیستی برایشان ممکن نیست چرا که گویی اینک فیلم و داستان گاو در حال تکرار و معنی شدن عینی برای آنان است و اندک غفلتی می تواند بهترین نژاد گاو کوهستان ایران را به سرنوشت گاو مشدی حسن دچار کند و آن را به چاه فراموشی و نیستی بیافکند.

گاو سرابی نژاد اصیل ایرانی که با واردات بی رویه به حاشیه رانده شد

مشدی حسن قصه ما، منصور بیانی دامداری است که خود را عاشق گاو های اصیل سرابی می داند که برای ملاقاتش به سمت مرتع سرسبز دونیق در ۱۴ کیلومتری شهرستان سراب رفتیم تا حال و روز این دامدار و گاو دوست داشتنی اش را به تصویر بکشیم تا شاید زنگ خطر و بیدار باشی برای برنامه ریزان باشد.

این دامدار زحمت کش عاشقانه دو گاو اصیل سرابی را نشانمان می دهد، در نگاه های عاشقانه او به این دو گاو زرد رنگ روشن که از ویژگی های بارز گاو سرابی است، می توان رگه های ممتد از حسرت و غم و نگرانی را یافت، دست نوازشی بر پیکر گاوش می کشد و افسوس می خورد که ناملایمات روزگار و تبلیغات دروغین موجب شده که اینک شمار گاوهای اصیلش از ۳۲ راس به چهار گاو محدود شود.

سیاست واردات بی رویه به گاوهای سرابی هم رحم نکرده و اینک عرصه بر بومیان منطقه و دامدارانی که از این نژاد نگهداری می کنند، تنگ تر شده استسیاست واردات به گاوهای سرابی هم رحم نکرده و اینک عرصه بر بومیان منطقه و دامدارانی که از این نژاد نگهداری می کنند، تنگ تر شده است.

بیانی دامدار با سابقه سرابی که سینه اش مالامال از درد بی توجهی و غفلت بود، ما را میهمان کره خوش طعم و رنگ سراب می کند که مدت ها بود در حکایت های گذشتگان  از طعم خوش آن شنیده بودیم تا یادآور شود شیر پرچرب و کم توقعی غذایی و مقاومت سرسختانه در برابر شرایط سخت اقلیمی منطقه از امتیازات نژاد برتر گاو کوهستانی سراب محسوب می شود.

دامدار مضطرب و نگران وعده می دهد که با اندک حمایتی می تواند دکه عرضه بهترین کره ایران را در ورودی شهر دایر کند و با نشان دادن گاوهای غیربومی ساکن در منطقه، انگشت اتهام را به سمت مسئولان وقت نشانه می رود و از بی مهری های آنان در قبال حمایت از داشته ارزشمند دامداران سرابی گله گذاری می کند و شرط می بندد که اگر ایستگاه حمایتی و پشتیبانی گاو بومی، گاو نری در اختیار او قرار دهد، می تواند شمار گاوهای سراب را بیشتر کند.

منصور بیانی چنان از برنده شدن گاوهایش در مسابقه انتخاب بهترین گاو نژاد سرابی سخن می گوید که گویی در میدان المپیک مدالی به گردن آویخته، برای این دامدار ارزش برنده شدن گاوهایش بسیار زیاد است و احیاء مجدد مسابقه انتخاب بهترین گاو سرابی را که در سال های ۷۰ تا ۷۳ برگزار می شد از مسئولان طلب می کند.

در آن روزها هنوز اثری از نژادهای گاو وارداتی چون هلندی نبود و گاو سرابی همچون فرمانروایی بی رقیب در دشت ها و مراتع منطقه می خرامید و دامداران منطقه نیز به شکرانه وجود چنین نعمتی، نام سراب و لبنیات خوشگوار آن را بر زبان ها انداخته بودند اما این روزگار خوش با شیوع تب واردات گاو تداومی نیافته است.

نگهداری ۱۵۰ گاو نژاد سرابی در ایستگاه دامپروری سراب

نگهداری ۱۵۰ گاو نژاد سرابی در ایستگاه دامپروری سراب و تحویل هر از چندگاه گاو نر به گله داران اقماری از تنها سیاست های حمایتی دولت در این خصوص استاکنون گاوهای سرابی به مانند رعایایی در میان خیل این نژادهای وارداتی گم شده اند و آرام آرام بواسطه این بیماری ناخواسته و تحمیلی به لبه پرت چاه فراموشی و نابودی نزدیک تر و نزدیک تر می شوند و دامدارانی چون منصور بیابانی ما نیز مانند مشدی حسن با حسرت و دلی خون بار نظاره گر این داستان تراژیک، البته این بار در واقعیت و نه در خطوط کتاب های داستان و فریم های فیلم ها هستند.

ابراهیم فرقانی مدیر جهاد کشاورزی منطقه نیز تنها نگهداری ۱۵۰ گاو نژاد سرابی در ایستگاه دامپروری سراب و تحویل هر از چندگاه گاو نر به گله داران اقماری را از سیاست های حمایتی دولت در این خصوص عنوان کرده و در عین حال عدم برگزاری جشنواره انتخاب گاو برتر در سراب را که روزگاری از برنامه های پرمخاطب بوده و در برنامه کشاورزی سیمای استان نیز پخش می شد، را به دستورالعمل وزراتی منع برگزاری همایش ها و جشنواره ها نسبت می دهد.

به هرحال هر کشور و شهری به داشته هایش زنده است و به آنها افتخار می کند و نژاد گاو سرابی نیز یکی از همین داشته های مهم کشور ماست که باید مورد توجه همگان قرارگیرد حاصل جمع این داشته ها همان توسعه خواهد بود که مدتهاست به دنبال آن هستیم.

به هرحال خدا کند سرنوشت دامداران ما با سرنوشت مشدی حسن یکی نشود و تا دیر نشده با اعمال سیاست های حمایتی این نژاد برتر کشور را در داستان های گذشتگان جستجو نکنیم، احیای جشنواره انتخاب بهترین گاو سرابی، سیاست تشویق و اعطای تسهیلات به دامداران برای نگهداری این گاو، می تواند کره خوش طعم سراب را به برندی جهانی تبدیل کند و شهرت مخدوش شده لبنیات سراب را بازگرداند.

گاو سرابی سرمایه ملی است

توده گاو سرابی در کنار توده‌های گلپایگانی، سیستانی، دشت یاری، سنجری، تالشی، مازندرانی و کردی، به عنوان ذخایر ژنتیکی گاوهای بومی کشور به شمار آمده و جزو سرمایه‌های ملی محسوب می‌گردد.

جمعیت گاو در استان آذربایجان شـرقی، ‌٧۴۶ هـزار رأس بوده که ‌۴٢ درصد آن را گـاو بومی، ‌۴٩ درصد را گاو دو رگ و ‌٩ درصد را نژاد اصیل تشکیل می‌دهد. ‌١۴/۵ درصد شیر تولیدی در استان، توسط گاوهای بومی سرابی در یک دوره شیر دهی، ‌١۵١٣ کیلو گرم شیر تولید می‌کند، هر دوره تولید شیر این دام بومی ‌٢١٨ روز می‌باشد.

توده گاو بومی سرابی، جزو نژادهای شیری ایران بوده که خواستگاه آن، منطقه آذربایجان شرقی و غربی و اردبیل می‌باشد این توده با شرایط محیطی و خصوصیات آب و هوایی این منطقه سازگار و در مقابل اغلب بیماری‌های بومی مقاوم بوده و دارای حداقل توقع غذایی با توجه به ویژگی‌های تولیدی خود می‌باشد.

انتهای پیام/ص

• برچسب ها
• #
• #
• #