• جمعه ۱۷ مهر ۱۳۹۴ ۱۴:۵۷
• کد خبر : 485691

• اخبار
• سایر رسانه ها

سنّت عزاداری امام حسین(ع) از سنّت های مهم و مؤثر شیعی است که در طول تاریخ دچار تحوّلات زیادی شده است اما تعزیه یکی از بهترین راه هایی است که همچنان جایگاه خود را حفظ کرده است و هنوز جاذبه خاصی در میان توده مردم دارد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پایگاه اطلاع رسانی خانه فرهنگ و هنر استان هرمزگان ، گرچه از تعزیه به عنوان نمایش آئینی تاریخ دقیقی وجود ندارد اما این هنر ریشه در تاریخ کهن ایران دارد چرا که برخی شکل گیری تعزیه را به ایران پیش از اسلام به پیشینه ی سه‌هزارساله سوگ سیاوش پهلوان داستان‌های ملی ایران نسبت داده و این آیین را مایه و زمینه‌ساز شکل‌گیری آن دانسته‌اند اما آنچه هم اکنون در اقصی نقاط کشور برگزار می شود بیانگر این است که تعزیه از هنرهایی است که علاوه بر عزاداری در رثای سید و سالار شهیدان، صحنه های دلخراش شهادت امام سوم شیعیان و اصحاب آن حضرت در عاشورای ۶۱ هجری را به صحنه می کشد که در مناطق مختلف کشور به شیوه های مختلفی برگزار می شود.

میناب نیز یکی از شهرستان هایی است که هنر تعزیه در آن از جایگاه بسیار بالایی برخوردار است زمان دقیق آغاز اجرای تعزیه در میناب نیز مشخص نیست.

در شهرستان میناب تعزیه معمولا در حسینیه­ هایی که فضای باز و کافی برای اجرای نمایش دارند، برگزار می ­شود اما در بیشتر مواقع در میادین و محلی بزرگ و سرباز اجرا می­شود تا جمعیت زیادی بتوانند از آن دیدن کنند.

روستاهای نصیرایی، روستای کریان، گورزانگ، محله سجادیه (خلفی)، روستای شاه منصوری، شهوار قدیم، روستای بلبلی، تیرور، دهو، زهوکی، زرکی، بندررک، دمشهر و کلیبی معروف ترین مجالس تعزیه در میناب را دارند.

در ایران پهناور کم نیستند شاعران و نویسندگانی که ذوق و قریحه خویش را وقف سرودن مرثیه‏ ها و شبیه ‏نامه‏ ها کرده و آثار گرانقدری از خود به جا گذاشته‏ اند و اشعار دلنشینی در اوزان رثایی و در قلمرو ادبیات عاشورایی سروده اند که مرحوم حسینعلی قضایی مینابی یکی از این بزرگان است به گونه ای که تعزیه میناب و حتی بیشتر بخش های هرمزگان با نام مرحوم قضایی پیوندی ناگسستنی دارد و بیشتر اشعار تعزیه متعلق به این مرثیه سرای شهیر است و می توان گفت کمتر کسی است که با تعزیه میناب آشنایی داشته باشد ولی مرحوم قضایی را نشناسد.

در تعزیه میناب برای نشان دادن مرز خوب و بد از رنگ ها و نمادهای مختلفی استفاده می شود که می توان به رنگ های قرمز و سبز اشاره کرد که گویا سرشت آدمی را متجلی می سازد.

لباس های رنگ سبز ویژه افرادی است که نسخه های اولیا را می خوانند و رنگ قرمز متعلق به کسانی است که شبیه خوان اشقیا هستند.

انتهای پیام/گ

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #