جلوه بالای "معنویت و ایثار" در اولین سینمایی ضدداعشی ایران که زیر آتش و گلوله تولید شد/تنها کسی که ما را حمایت کرد سفیر سوریه بود

"جشن تولد" یک فیلم ضدداعشی است. نیت و اعتقادات راسخ کارگردان برای ساخت یک فیلم ارزشی کاملا مشهود است، اما به دلیل شتابزدگی یا احتمالاً کمبود بودجه آنچه که در حد سوژه و خط اصلی فیلمنامه انتظار می‌رفته از کار در نیامده است.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس، عباس لاجوردی به عنوان کارگردانی که اولین فیلم سینمایی خود را ساخته است، در "جشن تولد" سراغ روایت داستان یک خانواده سوری رفته که شب جشن تولد فرزندشان با حمله تکفیری‌ها به دمشق و حرم حضرت زینب(س) مصادف می‌شود و این اتفاق باعث فرار این خانواده شیعه به همراه همسایه اهل سنتشان از خانه به سمت محل امنی می‌شود.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,

احمد کاوری، علی‌رام نورایی، نادی خوری از بازیگران مطرح سینمای عرب و سوریه، امیه ملس، علی صطوف از جمله بازیگرانی هستند که در فیلم عباس لاجوردی حضور دارند. لاجوردی که پیش از این بیشتر در عرصه ساخت مستند فعال بوده است، جشن تولد را با مشاوره‌ مهدی فیوضی ساخته است.

نقد محتوایی فیلم

, نقد محتوایی فیلم,

سوژه ساخت این فیلم در ذهن لاجوردی زمانی جرقه زده که برای ساخت مستند با گروهش در گیرودار بمباران سوریه حاضر بوده است. او در این مسیر با شخصیت‌های متفاوتی از مردمان جنگزده و تلخی از سر گذرانده روبرو بوده که در سینمایی جشن تولد آنها را در قالب خانواده ای گرد هم آورده است.

به نظرمی رسد "جشن تولد" بیش از هر چیز نیازمند دیالوگی ست که ماندگارش کند. دیالوگ‌های طولانی و انشاگونه به طرح داستانی زیبای فیلمنامه خدشه بزرگی وارد کرد‌ه‌اند.

, به نظرمی رسد "جشن تولد" بیش از هر چیز نیازمند دیالوگی ست که ماندگارش کند. دیالوگ‌های طولانی و انشاگونه به طرح داستانی زیبای فیلمنامه خدشه بزرگی وارد کرد‌ه‌اند., به نظرمی رسد "جشن تولد" بیش از هر چیز نیازمند دیالوگی ست که ماندگارش کند. دیالوگ‌های طولانی و انشاگونه به طرح داستانی زیبای فیلمنامه خدشه بزرگی وارد کرد‌ه‌اند.,

جشن تولد یک فیلم ضد داعشی است اما نمی‌توان یک فیلم تمام عیار ضد داعشی به حسابش آورد. نیت و اعتقادات راسخ کارگردان برای ساخت یک فیلم ارزشی کاملا مشهود است،اما به دلیل شتابزدگی و یا احتمالا کمبود بودجه آنچه که در حد سوژه و خط اصلی فیلمنامه انتظار می رفته از کار درنیامده است. فیلمنامه طرح خوبی دارد؛ طرحی نو. با این حال دیالوگ‌ها خوب پرداخته نشده اند.

به نظر می‌رسد جشن تولد بیش ازهر چیز نیازمند دیالوگی است که ماندگارش کند. می‌توان صراحتا گفت دیالوگ های طولانی و انشا گونه به طرح داستانی زیبای فیلمنامه خدشه بزرگی وارد کرده اند. دیالوگ ها در برخی سکانس‌ها به حدی کشدار شده اند که گویی یکی از جنگ زدگان سوری روبروی دوربین مستندسازی قرار گرفته و شرح واقعه می‌دهد. در سکانس کلیسا (میانه فیلم) وقتی اعضای دو خانواده در حال گریز به همراه دو ایرانی مدافع حرم در کلیسا پناه گرفته اند، دیالوگی که بین مرد عرب -که پدر یکی از این خانواده‌هاست- و مرد داعشی به اسارت گرفته شده رد و بدل می شود، حالتی کاملا مستندگونه دارد؛ در حالی که در سینما تنها تصویر و گاهی دیالوگ های به جا، کوتاه و تاثیرگذار می‌توانند به ماندگاری یک اثر کمک کنند.

مطالعه انگیزه‌های ساخت این فیلم و دانستن شرایط سخت کار در شرایط جنگی خاک سوریه ما را به این نتیجه می‌رساند که انصافاً باید به دلایل ارزشی کار احسنت گفت و انتظار داشت اهالی سینما در مواجهه با این قبیل پروژه‌ها بیشتر بر معنویت کار تاکید داشته و از آن به هر وسیله‌ای که می توانند حمایت کنند.

, مطالعه انگیزه‌های ساخت این فیلم و دانستن شرایط سخت کار در شرایط جنگی خاک سوریه ما را به این نتیجه می‌رساند که انصافاً باید به دلایل ارزشی کار احسنت گفت و انتظار داشت اهالی سینما در مواجهه با این قبیل پروژه‌ها بیشتر بر معنویت کار تاکید داشته و از آن به هر وسیله‌ای که می توانند حمایت کنند. , مطالعه انگیزه‌های ساخت این فیلم و دانستن شرایط سخت کار در شرایط جنگی خاک سوریه ما را به این نتیجه می‌رساند که انصافاً باید به دلایل ارزشی کار احسنت گفت و انتظار داشت اهالی سینما در مواجهه با این قبیل پروژه‌ها بیشتر بر معنویت کار تاکید داشته و از آن به هر وسیله‌ای که می توانند حمایت کنند. , مطالعه انگیزه‌های ساخت این فیلم و دانستن شرایط سخت کار در شرایط جنگی خاک سوریه ما را به این نتیجه می‌رساند که انصافاً باید به دلایل ارزشی کار احسنت گفت و انتظار داشت اهالی سینما در مواجهه با این قبیل پروژه‌ها بیشتر بر معنویت کار تاکید داشته و از آن به هر وسیله‌ای که می توانند حمایت کنند., مطالعه انگیزه‌های ساخت این فیلم و دانستن شرایط سخت کار در شرایط جنگی خاک سوریه ما را به این نتیجه می‌رساند که انصافاً باید به دلایل ارزشی کار احسنت گفت و انتظار داشت اهالی سینما در مواجهه با این قبیل پروژه‌ها بیشتر بر معنویت کار تاکید داشته و از آن به هر وسیله‌ای که می توانند حمایت کنند., مطالعه انگیزه‌های ساخت این فیلم و دانستن شرایط سخت کار در شرایط جنگی خاک سوریه ما را به این نتیجه می‌رساند که انصافاً باید به دلایل ارزشی کار احسنت گفت و انتظار داشت اهالی سینما در مواجهه با این قبیل پروژه‌ها بیشتر بر معنویت کار تاکید داشته و از آن به هر وسیله‌ای که می توانند حمایت کنند.,

گریم‌ها بویژه بر روی تکفیری ها خیلی تئاتری در آمده در حالیکه می شد برای گریم نامحسوس تر و باور پذیرتر تلاش بیشتری داشت.

علی رام نورایی که خود مربی هنرهای رزمی ست و قاعدتا از پس نقش‌های پر تحرک به خوبی برمی‌آید، بازی متقاعدکننده ای ارئه داده است. البته در "قلاده‌های طلا" شکل تکامل یافته‌تر و روان تر همین سبک بازی را از رام نورایی سراغ داریم. وی در مورد چگونگی پذیرش این نقش می‌گوید: «انگیزه اصلی من برای بازی در این فیلم، ضدتروریست و داعش بود. فکر نمی‌کنم کسی باشد که از این گروه‌های تکفیری دل خوشی داشته باشد یا خوشش بیاید.»

البته شجاعت کارگردان برای اصرار ساخت فیلم سینمایی جشن تولد در خاک سوریه کاملا قابل تقدیر است؛ وی می‌گوید: «درسوریه تنها کسی که از ما حمایت کرد، سفیر سوریه بود که نگاه بسیار فرهنگی و هنری به مسائل داشتند و برای تماشای فیلم به برج میلاد آمده بودند. بودجه ما بسیار کمبود و اکثرا فراد زمانی که می شنیدند کار در سوریه ساخته می شود به خاطر جانشان خداحافظی می‌کردند و عده دیگری هم بودند که دستمزدی دو برابر آنچه در ایران پرداخت می شود، می خواستند. ما چنین بودجه ای نداشتیم و همه عوامل این فیلم با بودجه کم و در شرایط سخت سوریه کار کردند. زمانیکه تیراندازی می شد یا پرچم های گروه های تکفیری در پانصد متری ما قرار داشتند.»

, درسوریه تنها کسی که از ما حمایت کرد، سفیر سوریه بود که نگاه بسیار فرهنگی و هنری به مسائل داشتند و برای تماشای فیلم به برج میلاد آمده بودند. بودجه ما بسیار کمبود و اکثرا فراد زمانی که می شنیدند کار در سوریه ساخته می شود به خاطر جانشان خداحافظی می‌کردند و عده دیگری هم بودند که دستمزدی دو برابر آنچه در ایران پرداخت می شود، می خواستند. ما چنین بودجه ای نداشتیم و همه عوامل این فیلم با بودجه کم و در شرایط سخت سوریه کار کردند. زمانیکه تیراندازی می شد یا پرچم های گروه های تکفیری در پانصد متری ما قرار داشتند.,

مطالعه انگیزه‌های ساخت این فیلم و دانستن شرایط سخت کار در شرایط جنگی خاک سوریه ما را به این نتیجه می رساند که انصافا باید به دلایل ارزشی کار احسنت گفت و انتظار داشت اهالی سینما در مواجهه با این قبیل پروژه ها بیشتر بر معنویت کار تاکید داشته و از آن به هر وسیله ای که می توانند حمایت کنند.

مهمترین نظراتِ جلسه نقد و بررسی جشن تولد در برج میلاد چه بود؟

, مهمترین نظراتِ جلسه نقد و بررسی جشن تولد در برج میلاد چه بود؟,

محمدرضاباباگلی منتقدحاضر درجلسه صحبت‌هایی داشت که برای اهالی سینما و نیز جامعه منتقدین در خور تامل است. وی در این جلسه متذکر شد: «در هیچ یک از جشنواره های دنیا اینگونه نیست که منتقد در کنار عوامل فیلم بنشیند و در نمایش جشنواره‌ای فیلم و نه در اکران، به نقد اثر بپردازد؛ اگر شما حتی یک نمونه به این شکل در دنیا دیدید من برای همیشه کار خود را رها می‌کنم! این ساحت متعلق به عوامل فیلم است. من یکبار روز گذشته فیلم را دیده‌ام، اما در بدترین حالت تنها برای نوشتن یک فیلم نامه حدود 60 روز زمان صرف می‌شود. در حالی که منتقد تنها با یکبار دیدن آن چگونه می‌تواند در خصوص آن نظری عادلانه ارائه کند؟»

این منتقد همچنین عنوان کرد: «فکر می‌کنم اساس نقد بر کار مکتوب است و بر همین اساس نقد شفاهی را خیلی قبول ندارم. همه می‌دانیم که ساخت این نوع فیلم ها بسیار سخت است. وقتی عوامل در چنین شرایطی کار می کنند، خواه ناخواه در روند ساخت فیلم اتفاقاتی می افتد که مهمترین آنها تعجیل است. به نظر می‌رسد این موضوع در این فیلم هم دیده می‌شود که تا حدی طبیعی است، اما علاوه بر ساخت، به نظر می رسد در فیلمنامه هم کمی شتابزدگی وجود دارد و شاید جا داشت با طمأنینه بیشتری به آن پرداخته شود.»

به قلم: گالیا توانگر

انتهای پیام/خ

]