سندروم صدرنشینی
نمایش استقلال در فصل اخیر، همان اوج و فرودی را داشته که در عمده تیم‌های دیگر.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از ایران ورزشی ، نمایش استقلال در فصل اخیر، همان اوج و فرودی را داشته که در عمده تیم‌های دیگر. در حقیقت غیر از دو یا سه تیم که فوتبال چشمنوازی را به نمایش می‌گذارند، فرمول بازی تیم‌های دیگر لیگ یکسان است. یکی دو بازی خوب، یکی دو بازی متوسط، یکی دو بازی خیلی بد و بعد تکرار همین حلقه.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,استقلال هم امسال دقیقا با همین دایره، کار خود را پیش برده. روزهایی را داشته که بازی‌ها را با پاس‌های تک ضرب، انتقال بسیار موفق توپ از عرض به طول و از طول به عرض و به نمایش گذاشتن یک بازی پر سرعت و همچنین پر موقعیت به پایان برده و به روزهایی هم رسیده که تساوی‌اش مقابل پایین‌ترین تیم در جدول مسابقات با چاشنی شانس همراه شده.
,شاید استقلال که هفته‌های زیادی از فصل را به عنوان صدرنشین پشت سر گذاشته، دقیقا به همان چیزی دچار شده که باید سندروم صدرنشینی لقبش داد!
,بازی‌های اول فصل استقلال یادتان هست؟ جایی که شاگردان پرویز مظلومی یکی از روان‌ترین نمایش‌های ممکن در لیگ را داشتند و با یک شناوری خیره‌کننده، آماری جادویی از خود بر جای گذاشتند.
,استقلالی که در نیم‌فصل اول به معنای واقعی کلمه بازیساز نداشت، (نه از کرار خبری بود و نه ریوالدوی برزیلی دردی از دردهای استقلال را دوا نمود) در نهایت به دو آمار بسیار کلیدی رسید. اول، برترین خط حمله در پایان نیم‌فصل و دوم سیال‌ترین تیم در گلزنی به این معنا که از منظر تنوع پستی، تمام بازیکنان این تیم غیر از دروازه بان گلزنی کرده‌اند.
,این آمار اصلا و ابدا آمار کوچک یا کم اهمیتی نیست. نمی‌شود تیم کسل‌کننده، دفاعی و کم رمقی باشی و در هجده قدم خودت خیمه بزنی و بعد بیشترین آمار گلزنی را داشته باشی. نمی‌شود بیشترین آمار گلزنی را داشته باشی و یک آقای گل سوپر جادویی هم نباشد که یک تنه بار موفقیت تیم را به دوش بکشد و بعد تیم کسل کننده‌ای لقب بگیری. نمی‌توانی یک تیم ضد فوتبال باشی و یک آقای گل رویایی آن جلو بیشترین گل‌ها را برای تیمت بزند ولی وقتی بهترین خط حمله لیگ را از آن خودت می‌کنی و در نهایت هم آقای گلت بیش از سه یا چهار گل نزده باشد، یعنی اینکه تیمت فوتبالش رو به جلو و تهاجمی است.
,از طرف دیگر وقتی به این آمار می‌رسی که در تیمت بازیکنان در تمام پست‌ها – البته به غیر از دروازه‌بان – توانسته‌اند به گل برسند، یعنی تیم شما به گونه‌ای بازی می‌کند که تمام بازیکنان در خط شش قدم حریف یا نهایتا در محوطه جریمه به موقعیت گل می‌رسند. تیمی که بتواند تمام بازیکنان خود را داخل محوطه صاحب موقعیت گل بکند نه تیم ضعیفی است، نه تیمی کم رمق و بی‌جان و نه تیمی کسل‌کننده. حالا این تیم تبدیل شده به تیمی که در بازی مقابل استقلال اهواز نمایشش آنقدر فاجعه بار و حوصله سر بر است که سبب می‌شود تا سرمربی تیم در کنفرانس مطبوعاتی بابت نمایش افتضاح تیمش از هواداران عذرخواهی کند.
,سندورم صدرنشینی... این بیماری زیر پوستی است که صدرنشین‌های لیگ برتر در تمام ادوار بدان دچارند. تیمی که به صدر می‌رسد تمام خصلت‌هایی را از کف می‌دهد که به مدد آن به صدر رسیده. جسارت، شجاعت، فروتنی و صد البته ریسک کردن. وقتی صدرنشین نیستی، چیزی برای از دست دادن نداری که هیچ، انگیزه هایت برای زدن به سیم آخر و جنگیدن تا آخرین لحظه، افزایش می‌یابد.
,وقتی صدرنشین هستی، ویروس احتیاط چنان در تار و پودت نهفته می‌شود که قدرت ریسکت به صفر می‌رسد. تعداد تساوی‌های استقلال در 10 هفته اخیر به عدد 7 می‌رسد. 7 بازی از 10 بازی اخیر(مقابل استقلال خوزستان، پرسپولیس، سایپا، تراکتورسازی، ملوان، ذوب‌آهن و استقلال اهواز) آبی پوشان با تساوی به پایان رسیده است. یعنی استقلال 14 امتیاز را در 10 هفته اخیر لیگ دور ریخته. چهارده امتیاز.
,پرویز مظلومی تیمش را چگونه بیدار می‌کند؟ چگونه این روحیه احتیاط را از تیمش دور می‌کند وقتی خودش همیشه و همیشه از همه محتاط‌تر جلوه می‌کند؟ وقتی هیچ وقت در کلامش خبری از جسارت نیست؟ وقتی همیشه موقع حرف زدن می‌ترسد از حرف‌هایش طوری برداشت شود که انتظارات بالا برود؟ پرویز مظلومی کی برای تداوم صدرنشینی جامه رزم به تن می‌کند، پل‌های پشت سر را آتش می‌زند و به شاگردانش فرمان می‌دهد که یا قهرمانی یا وداع؟
]
ارسال دیدگاه