با نگاه به سریال لانگ مایر (Longmire):

• چهارشنبه ۰۸ اردیبهشت ۱۳۹۵ ۱۶:۴۰
• کد خبر : 717616

• اخبار
• سایر رسانه ها

این سریال به ظاهر روایتگر داستان زندگی یک کلانتر است اما درواقع قصد دارد وحشی گری و سرکشی اقوام سرخ پوست را به تصویر بکشد و هرطور شده حق را به رؤسای جمهور پیشین امریکا بدهد. با زبان بی زبانی میگوید کار خوبی کردیم که در قرن ۱۸ میلادی آن همه بومی های امریکا را کشتیم و زمین های آنها را تصاحب کردیم

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  ندای اصفهان، لانگ مایر (Longmire) نام سریالیست که از ماه ژوئن سال ۲۰۱۲ (خرداد ۱۳۹۱) تاکنون از شبکه A&E امریکا به روی آنتن رفته است. داستان اصلی این سریال برگرفته از سری رمانهای پرفروش والت لانگ مایر نوشته کریگ جانسون (Craig Johnson) است.

Craig Johnson

سریالی که کوین ایستمن و پیتر لایرد (Kevin Eastman, Peter Laird) کارگردانی میکنند داستان های اتفاق افتاده در شمال ایالت وایومینگ را روایت میکند در حالی که در واقع در نیومکزیکو و لاسوگاس و شهرهای دیگری فیلمبرداری شده است.

این دوکارگردان را با سری کامیک های مشهور لاکپشت های نینجا می شناسند که بعد از مدتی انیمیشن، فیلم سینمایی و حتی بازی ویدیویی آن نیز ساخته شد. جالب آن است که قرار بود فقط یک کتاب کامیک در این مورد چاپ شود ولی با استقبال بی نظیر کودکان و نوجوانان، کار از سال ۱۹۸۴ تا ۲۰۱۴ ادامه پیدا کرد.

سریال در همان فصل اول با روایتگری جذاب خود نشان داد که پتانسیل بالایی را داراست و می تواند مخاطبان خاص خود را پای تلویزیون نگه دارد. این سریاال امروز در فصل چهارم پی گرفته می شود و ساخت فصل پنجم نیز قطعی شده است.

کشورهای انگلستان، آلمان، ایرلند، استرالیا، ایتالیا، فرانسه وکانادا نیز طرفدار تماشای این سریال هستند و آن را از شبکه A&E خریداری میکنند و به خورد مردم خود میدهند.

داستان این مجموعه حول محور شخصی به نام والت لانگ مایر با بازی رابرت تیلور (robert taylor) می چرخد و حوادث و جرم هایی که این کلانتر کهنه کار به آنها رسیدگی میکند را پوشش میدهد. این کلانتر که چند وقتی است همسر خود را از داست داده، سوای حل کردن مشکلات شهر، مسئولیت حل کردن مشکلات شخصی خود را نیز به عهده میگیرد و این باعث میشود که فشار زیادی را به خود وارد کند. نگهداری خاکستر همسرش در یک جعبه چای! و یادآوری مکرر اشتباهات گذشته، توجیه این نکته است که چرا به عرفان و مراسمات سرخپوستی روی می آورد و آنجا به دنبال پاسخ های خود می گردد.

زندگی کلانتر ما، کار است و کار

نکته جالب در مورد این سریال توجیه رفتارهای فرا قانون این مرد قانون است که گاهی به صورت شخصی، گاهی لطفی در حق دوستان و گاهی هم به خاطر ناکارآمد بودن قوانین ایالتی است. این در حالی است که در ابتدایی ترین قسمت این سریال نویسنده تصویری واضح از او برای شما رسم میکند و کارگردانان نیز بی عیب و نقص آن را به تصویر می کشند. لانگ مایر باهوش، صبور، کم حرف و احساساتی است ولی درظاهرش اینطور نیست و فقط مردی کاری و بی حوصله را تداعی میکند.

نویسنده تلاش دارد این کلانتر را بسیار مقید به اصول و قوانین اخلاقی نشان دهد تا جایی که در یک روز پرکار، نوبت پزشک را، قرار با دخترش را و رسیدگی به کار مردم شهر خودش را به تاخیر می اندازد تا پنج ساعت رانندگی کند و تقریبا از مانتانا به ویتلند برود تا خبر مرگ مردی را به همسرش بدهد.

حق دارید اگر با دیدن چهره این کلانتر به یاد فیلم های وسترن بیفتید، سلاح کمری سفید رنگ و متفاوت، نوع موزیک، چکمه های پاشنه دار قدیمی، لهجه ای نزدیک به لهجه مخصوص کابوی ها و حضور دوست سرخپوست وفادار نیز همین موضوع را یادآور می شوند.

کارگردانی سریال، قصد دارد تا نشان دهد که سرخوستان امریکا چقدر مستقل و خودمختار زندگی میکنند حتی بخشی را برای خودشان و پلیس مخصوص خودشان را دارند. اما گاه و بی گاه بهطور ناخودآگاه و با روش ناشیانه ای این قصد خود را زیر سوال می برد. در نگاه اول اینطور به چشم می آید اما با ادامه داستان بیننده تیزبین خواهد دانست که این امر کاملا عمدی است وقصد اصلی سازنده سریال، گفتن حرف دیگری است.

آیا واقعا ماجرا به همین جا ختم می شود؟

البته که نه؛ در تمامی دوران ها ابزارهایی برای کنترل مردم توسط دولتمردان غربی ساخته و استفاده شده است تا بتوانند آنچه را که خود مایل هستند به مردم بیچاره خود بقبولانند و آنها را کماکان زیر یوغ بردگی نگه دارند. دقیقا برعکس آن رسالتی که سینما و تلویزیون و رسانه و به طور کلی هنر برعهده دارد یعنی امر به معروف و نهی از منکر به صورت غیر مستقیم.

این سریال به ظاهر فقط روایتگر داستان زندگی این کلانتر در منطقه آبساروکا (Absaroka) است اما در واقع قصد دارد تا وحشی گری و سرکش بودن اقوام سرخ پوست را به تصویر بکشد و هرطور شده حق را به یکی از رؤسای جمهور پیشین امریکا «اندرو جکسون» بدهد و با زبان بی زبانی بگوید که کار خوبی کردیم که در قرن ۱۸ میلادی آن همه بومی های امریکا را کشتیم و زمین های آنها را تصاحب کردیم و حتی حق داشتن حکومت را نیز از آنها گرفتیم.

نویسنده به دنبال گفتن این مطلب است که اگر امروز هم که سالها از آن زمان گذشته و مثلا حقوق بشر را خیلی خوب رعایت میکنیم، اینکه حقِ داشتنِ حکومت در بخشی از سرزمین امریکا را به آنها برنمی گردانیم (حتی یک ایالت) به خاطر همین خوی وحشی گری آنهاست. تقربیا همان کاری که امروز رژیم غاصب صهیونیستی با شکل و شمایل و بهانه هایی متفاوت در حال انجام آن است. اگر قدس باید به یهودیان برگردد، پس چرا امریکایی ها به سرخپوستانی که بیست هزار سال پیش از میلاد مسیح از نواحی سرد شمال سیبری به امریکا وارد شدند حق اداره کشور را نمی دهند و خودشان نمی روند سماغ بمکند؟

حق اداره کشور پیشکش، یک ایالت مجزا با قوانین مربوط به خود سرخپوستان را هم از آنها دریغ می کنند و این درحالی است که قوانین قضایی در امریکا، در هر ایالتی متفاوت است. به طور مثال مجازات اعدام همین اواخر در نبراسکا ممنوع شد. وقتی قوانین می توانند تا این حد در امریکا منعطف باشند، چرا برای سرخپوستان خم به ابرو نمی آورند؟ اینکه امریکا چطور تسخیر شد و چرا، مورد بحث ما نیست. سلطه و برتری دادن تفاوت های نژادی نسبت به انسانیت و عدالت است که مورد بحث ماست. این موضوع دیگر در امریکا جا افتاده است که مردم چیزی را که در کوچه و خیابان می بینند و عقل و منطق هم آن را تایید میکند را ندیده انگارند و چشم و دلشان را با تلویزیون سیر کنند و مغزشان را با سینما و پاپکرن.

شاید دیر نباشد روزی که این ۲٫۵ میلیون سرخپوستان بومی باقی مانده در امریکا، به این نتیجه برسند که بهتر است دیگر تابع دولتی نباشند که عکس قاتل اجداد آنها را به نشان افتخار بر روی اسکناس بیست دلاری حک میکند.

به طور کلی در داستان لانگ مایر اتفاقات بزرگی نمی افتد و بیننده نباید انتظاری که از فیلم های پرخرج هالیوودی را دارد از این سریال نیز داشته باشد. لانگ مایر فضا را بیش از حد متشنج نمی کند و کمتر در خود انفجارهای پی در پی را نشان می دهد و کمترین مقدار استرس را به بیننده منتقل میکند. در نهایت باید گفت این سریال صرفا برای طرفداران خاص خود و شاید هم فقط مردم همان منطقه جذاب و تماشایی باشد.
_____________

امیرحسین هراتیان

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #