فتنه 88 شورش اشرافیت بر علیه رای مردم بود. اشرافیتی که نمی توانست چرخش قدرت را بپذیرد.

اشرافیتی که هوای همدیگر را داشتند و بخور بخور به راه انداخته بودند دور سفره ای به نام سفره انقلاب!

آقازاده هایشان عادت کرده بودند خوب بخورند و خوب بپوشند و خوب خوشگذرانی کنند. در بازارهای لندن قدم بزنند و به بهانه تحصیل، تربیت انگلیسی پیدا کنند تا در وقت لازم در ستاد قیطریه جمع شوند و توطئه کنند تا نظام را زمین بزنند.

تاریخ نشان داده است مال حرام خورها و دنیاطلبان، فتنه گر می شوند و بر علیه امام حق، خروج می کنند. دنیاطلبان یا فتنه جمل را رقم می زنند یا واقعه عاشورا را.

طلحه ها و زبیرها از وقتی به دنبال دنیا رفتند و مال دنیا زیر دندانشان نشست روبروی مولایمان علی (ع) ایستادند.

آنها هم وقتی طلاهایشان را با تبر می شکستند و بین فرزندانشان تقسیم می کردند آن را حلال تر از شیر مادر می دانستند و اصلا وجدانشان به درد نمی آمد که شب ها یتیمان کوفه از گرسنگی خوابشان نبرد. درست مثل کسانی که امروز حقوق ده ها و صدها میلیونی و چند میلیاردی می گیرند و آن را حق خود می دانند و اصلا یادشان نیست که جوانی برای چند میلیون، حاضر است کلیه اش را بفروشد.

​

مال و منال دنیا، دست طلحه ها و زبیرها بود اما به جای اینکه طلحه ها و زبیرها شرمنده باشند این علی علیه السلام بود که خود را شرمنده یتیمان کوفه می دانست.
امام علی علیه السلام شبانه آذوقه برای یتیمان می برد و گاهی با دست خود برایشان نان می پخت و ابراز شرمندگی می کرد و از زنان بی سرپرست ، بد و بیراه می شنید.

یتیمان کوفه نمی دانستند برخی از همان صحابه های پیامبر که مردم هنوز هم از آنان تجلیل می کردند هر روز برای حکومت علی، فتنه جدیدی به پا می کنند و نمی گذارند حضرت علی(ع) به اقتصادشان سروسامان دهد و مردم  طعم عدالت علوی را به خوبی بچشند.

امام علی علیه السلام دل پرخونی داشت از دنیاطلبان و فتنه گرانی که به نام دین و سابقه در اسلام، بیش از حقشان طلب می کردند. امام علی(ع) بارها از دست فتنه گران ، با پیامبر (ص) نجوا می کرد و درد دل می گفت.

سید علی هم مثل جد بزرگوارش امیرالمومنین (ع)، بارها با مولایش مهدی(عج) درد دل گفته است. نمونه اش آنجا بود که در خطبه تاریخی 29 خرداد 88 فرمود: «ای سید و مولای ما! دعا کن برای ما...»

سید علی هم دل پرخونی دارد از دست فتنه گرانی که به نام دین و سابقه در انقلاب، بیش از حقشان طلب می کنند. سید علی هم از بیکاری جوانان شرمنده می شود. مال و منال دنیا و حقوق های صدها میلیونی در جیب دار و دسته دیگران است و شرمندگی اش سهم سید علی!

دیگرانی که به عنوان سابقه دارهای انقلاب مورد احترام واقع می شوند اما حرف رهبری را زمین می اندازند و با فتنه انگیزی در مسیر حق ،سنگ اندازی می کنند و با دل بستن به وعده های پوچ کدخدا، نمی گذارند اقتصاد مردم سروسامان بگیرد.

راستی! صاحبان فیش های حقوقی صدها میلیونی و چند میلیاردی و اشراف و میلیاردرهای تهران ،در انتخابات به چه کسی رای دادند؟!

 

انتهای پیام/ک