• چهارشنبه ۰۹ تیر ۱۳۹۵ ۱۵:۰۶
• کد خبر : 801904

• اخبار
• سایر رسانه ها

آیا در وضعیت کنونی و در عمل، احتمال آغاز نبرد منطقه ای، در اهداف اسرائیل دخالت دارد؟ بویژه با طرحی به نام «دروازه چرخان» که تمامی گزینه ها و راه حل های لیبرمان، وزیر زیرساخت های دولت اسرائیل را که به بمباران مصر و انهدام تهران و به آتش کشیدن بیروت تهدید کرده است را در بر می گیرد

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از ندای اصفهان، سرزمین های فلسطینی در نبرد استقلال خویش، شاهد ستیزی بزرگ و جدی است که ملت فلسطین برای دستیابی به حکومتی مستقل و ستاندن حق خویش در تعیین سرنوشت خود، وارد آن شده است و نیروهای اشغالگر اسرائیلی نیز برای به اثبات رسانیدن استیلای خویش بر سرزمینهای اشغالی فلسطین در کرانه باختری و نوار غزه و ادامه شهرک سازی خویش که تشکیلات اشغالگر آنها را بنا نهاده و استعمارگران و شهرک نشینان در آن سکنی گزیده اند، وارد این نبرد شده اند.

متن زیر ترجمه فارسی کتاب «مَدافع شارون» (+) به قلم «مدحت الزاهد» (متولد ۱۹۴۹) نویسنده شهیر مصری است که به طور اختصاصی در اختیار پایگاه تحلیلی خبری ندای اصفهان قرار گرفته است و در آن به جنایات شارون، نژادپرستی اسرائیلی و مذاکراتی بی سرنوشت اشاره می کند.

دریافت متن کامل ترجمه کتاب (۲۱۴ صفحه) در قالب فایل word: دانلود

نویسنده در یک نگاه:

– رئیس بخش پژوهشی نشریه‌ الاهالی، رئیس بخش امور عربی و بین المللی و ناظر هیئت تحریریه مجله الاهالی و رئیس هیئت تحریریه نشریه البحراویه.

– عضو کمیسیون امور عربی حزب التجمع و عضو کمیته ملی مصر برای حمایت از انتفاضه ملت فلسطین.

– پژوهشگر و نویسنده مقالاتی پیرامون مسأله فلسطین منتشر شده در مجلات شؤون فلسطینیه، السیاسه الدولیه، التحریر الاستراتیجی العربی، المسیره، الیسار و روزنامه های الاهالی، الاهرام، ویکلی، السفیر لبنان و صوت الوطن فلسطین

– لیسانس ادبیات در شاخه پژوهش های فلسفی و روانشناختی، ‌۱۹۷۱

– معاون رئیس انجمن دانشجویی دانشکده ادبیات دانشگاه قاهره و عضو مجلس انجمن دانشجویی دانشگاه قاهره در سال ۱۹۷۰ و ۷۱، و از رهبران جنبش دانشجویی در نسل دهه هفتاد.

در ادامه گوشه هایی از این کتاب را می خوانیم:

پیش از انفجار

در رویارویی و مقابله با انتفاضه ای که ـ پس از به بن بست رسیدن روند پیمان اسلو ـ شعله ور گردید، باراک جنایتی را بر ضد ملت فلسطین رهبری کرد که با تکیه زدن شارون بر مسند نخست وزیری اسرائیل، پس از انتخابات ۶ فوریه ۲۰۰۱ به سطح نوینی رسید، تا مأموریتی را که با تجاوز و هتک حرمت به حرم قدسی آغاز کرده بود تداوم بخشد.

بدین شکل اوج گیری انتفاضه فلسطین که در سرزمین های اشغالی، برافروخته شده است راه را برای ملت فلسطین هموار ساخت، به گونه ای که اوج گیری انتفاضه که در پی تجاوز شارون در ۲۸ سپتامبر سال ۲۰۰۰ به حرم قدس و تحت پاسداری و حراست نیروهای اشغالگر، به یکباره شعله ور گردید، نمایانگر دورِ سرنوشت ساز و بزرگی در نبرد استقلال فلسطین بود.

اکنون بر فراز سرزمین های فلسطینی دو خواسته و اراده، با یکدیگر در ستیزند:

– خواست ملت فلسطین در گرفتن حق خویش در تعیین سرنوشت خود و دستیابی به حکومتی مستقل

– خواسته رژیم استعمارگر صهیونیستی در به زیر کشیدن انتفاضه و به کرنش واداشتن ملت فلسطین و مجبور ساختن آنان در پا پس گزاردن و پذیرش حکومتی لجام گسیخته، وابسته و سلب حاکمیت شده…

جنایت بر سر میز مذاکره

گفتمان توپها و گفتمان بر سر میز مذاکره، در دو چیز تشابه دارند:

اول: اینکه هر دو بازتاب خواسته ها هستند و دوم: اینکه هر دو گویای روابط میان نیروها هستند.

معمولاً درگیری، ساختار سخن/ سخن، سلاح/ سلاح را در بر می گیرد و هنگامی که سخن به بن بست می رسد ساختارها در هم می آمیزد و مبدل به ساختار سخن/ سلاح، سلاح/ سخن می گردد.

و این زبان واپسین، که در آن گفتمان مذاکره کنندگان با گفتمان توپها در هم آمیخته، زبان نبردهای استقلال طلبانه است. بطور کلی اگر «قدرت» پشتیبان و حامی مذاکره نباشد، به تسلیم شدن مبدل می گردد. و گفتمان گلوله و سخن میان استعمارگران اسرائیلی و ملت فلسطین ـ تحت اشغال ـ از این قاعده مستثنی نیست.

اسرائیل هر آنچه در توان داشت را صرف کرد تا در عرصه دیپلماسی هر طرح پیشنهادی را که از مسائل اجماع ملی اسرائیل، پا را فراتر می نهاد در هم بشکند و نابود سازد و برای به کرنش واداشتن مذاکره کننده فلسطینی، به کارگیری سلاح را ادامه دهد.

شگفت اینکه اسرائیل ساختار سلاح/ سلاح را مطرح می سازد و از سرگیری مذاکرات پیش از فرونشاندن انتفاضه، یعنی پس از خلع سلاح کردن مذاکره کننده فلسطینی از عناصر قدرت خویش را رد می کند. و این خود دلیلی دیگر بر علاقه اسرائیل به نادیده انگاشتن حق تعیین سرنوشت فلسطین، است. همانطوری که شارون، سیاستهای جنایتکارانه خود را برای سرکوب انتفاضه، با تانکها، هواپیماها و موشکها، بر خطوط تماس و داخل شهرها و روستاهای فلسطینی، اعمال می کند، این جنایت در عرصه طرحهای دیپلماسی نیز پیگیری می شود. همانگونه که در موضع او در قبال طرح مصر/ اردن، که مورد تأیید رسمی فلسطین و کشورهای عربی و گزارش کمیته میچل که دولت آمریکا خود آنرا برای در بر گرفتن طرحها، ترویج داده است و طرف های عربی آنرا پذیرفته اند، خواهیم دید که این طرح نیز از حرکت، باز ایستاد.

اسرائیل در اعمال این جنایت مذاکره ای، بر حمایت کامل آمریکا که سکوت اروپا در اغلب اوقات و زبونی رسمی کشورهای عربی، آنرا تقویت می نماید، تکیه می کند…

گزینه لیبرمان- پیکار منطقه ای

آیا می توان از وضعیتی که اسرائیل با آغاز ستیزی منطقه ای در منطقه عربی آغاز کرده و کشتاری را در اراضی اشغالی فلسطین سازماندهی نموده، با آن روبرو شده است، گذر نمود؟ به عبارت کوتاه تر، یعنی اجرای گزینه و راه حل لیبرمان وزیر اسرائیلی و سرکرده حزب اسرائیل سرای ما، که به اشغال دوباره صحرای سینا و بمباران مصر و انهدام شهر تهران و به آتش کشیدن بیروت، تهدید کرده است.

آنچه در گفتار گذشته (جنایت بر سر میز مذاکره)، درباره تمرکز سیاست کنونی اسرائیل بر دور سازی طرحهای دیپلماسی و تمرکز بر زدودن انتفاضه به عنوان اولویت نخست و بازیابی کرامت و شکوهمندی گذشته اسرائیل که حزب الله لبنان و انتفاضه آنرا بر باد داده بود، بحث کردیم، این سؤال را مطرح می سازد. ولی همانطوری که خواهیم دید، میان گزینه زدودن انتفاضه و گزینه نبرد منطقه ای، تفاوت وجود دارد. ولی بگذارید، اکنون گزینه لیبرمان و احتمالات تحقق آنرا بررسی نماییم.

گـزینه لیبـرمـان:

این گزینه ـ آمادگی برای نبردی منطقه ای و آغاز آن در هنگام ضرورت ـ به خط استراتژی ثابتی در سیاست اسرائیل منتسب است و در سطحی عربی و منطقه ای به تحقق یافتن اهداف نظامی از جمله، حفظ قدرت بازدارنده برای رویارویی با نیروهای عربی و آمادگی برای آغاز ستیزی در بیش از چند جبهه، پیشرفته و مدرنیزه کردن سلاح های سنتی اسرائیل برای برتری نوعی بر تمامی کشورهای عربی از آن برخوردار بود، مدرنیته کردن سلاح های غیر سنتی و نیروی هسته ای همراه با عدم اجازه به طرفهای دیگر برای برخوردار بودن از این توانمندی ها و تداوم علم برای تحقق بخشیدن به خودکفایی در سلاح های گوناگون، چشم دوخته بود.

ولی با تنش زایی رخدادها و با تجاوزات و دست یازی های اسرائیل به سوریه و تهدید به آغاز نبردی منطقه ای، صورت مسأله، از آمادگی برای تحقق اهدافی احتمالی به تحقق یافتن اهداف مطلوب خویش، مبدل گردید. و از اینجاست که این سؤال پیش می آید، آیا در وضعیت کنونی و در عمل، احتمال آغاز این نبرد منطقه ای، در اهداف اسرائیل دخالت دارد؟ به ویژه با طرحی به نام «دروازه چرخان» که تمامی گزینه ها و راه حل های لیبرمان، وزیر زیرساخت های دولت اسرائیل را که به بمباران مصر و انهدام تهران و به آتش کشیدن بیروت تهدید کرده است را در بر می گیرد.

بر اساس این طرح، اشغال دوباره مناطق حکومت خودگردان برای در هم شکستن اراده ملت فلسطین و بی اثر ساختن جنبش همبستگی عربی و بر افروخته ساختن آتش نبردی منطقه ای با هدف بیرون راندن اجباری انبوه زیادی از ساکنان فلسطینی کرانه باختری و نوار غزه که اسرائیل تمایل داشت در فرجام امر آنرا به سرزمین خویش ضمیمه سازد و برای نابود سازی قدرتهای نظامی ای که اسرائیل آنها را تابع تهدید امنیت و تمامیت ارضی و ملی خود می دید، صورت می گرفت.

کوتاه سخن اینکه، لیبرمان طرح رویارویی با انتفاضه را که دورنمای فلسطینی آن، سازماندهی برای کشتار و در بُعد عربی آن آغاز نبرد بود، مطرح ساخت.

لیبرمان بر قدرت و توان اسرائیل بر تحقق پیروزی از طریق عناصر برتری خویش در نبردهای نظامی ضربتی و سریع و آفریدن واقعیتی نوین در عرصه عربی که به جای نبردی فرسایشی و ویرانگر و درازمدت که انقلاب سرزمین اشغالی آنرا تحمیل می نمود، او را در زدودن و به زیر کشیدن انتفاضه، یاری می کرد، حساب ویژه ای باز کرده بود. ولی در ادامه این نبرد منطقه ای امکان سازماندهی کشتار نیز وجود داشت.

قـید و بنـدهای سیـاسی:

در سطح سیاسی، قید و بندهایی در داخل اسرائیل، منطقه و عرصه بین المللی برای احتمال نبرد منطقه ای وجود داشت. از جمله اینکه منافع و مصالح‌ آمریکا و اروپا به هیچ شکلی مورد تهدید قرار نگرفته است و همانطور که اینک شکوفاست در هیچ دوره ای بدون ستیزه جویی رسمی و حقیقی، شکوفا نگردیده است. همانطوری که در اوضاع کنونی کشورهای عربی، دولت هایی وجود نداشت که نیت و قدرت بر افروختن نبردی تهاجمی بر ضد اسرائیل را همچون نبرد اکتبر، داشته باشد و هر گاه خطراتی استثنایی، نمایان می گردید، تعامل با آن بایستی در همان حدود می بود و این همان چیزی است که احتمال نبرد فراگیر منطقه ای را کاهش می دهد.

مترجم: دکتر مهدی عابدی

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #