یک بانوی کارآفرین و صنعتگر اصفهانی:

• یک‌شنبه ۰۳ مرداد ۱۳۹۵ ۱۴:۴۹
• کد خبر : 826874

• اخبار
• سایر رسانه ها

آنقدر که برخی مسئولان دم از اقتصاد مقاومتی می زنند؛ از این طرح ها حمایت نمی کنند، بانک ها هم به دلیل نداشتن پشتوانه مالی از دادن وام امتناع می کنند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آرمان زنان، صنایع تبدیلی یکی از انواع صنایعی است که این روزها زیاد در وصف آن شنیده ایم، به خصوص که امسال نیز به نام سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل نامگذاری شده و تاکید مسئولان نظام اسلامی بر حمایت از تولید داخل بوده که یکی از مهمترین مصادیق آن تولیداتی است که از صنایع تبدیلی بدست می آید.

مژگان زمانی ۳۷ سال دارد و یکی از زنان کارآفرین و صنعتگر اصفهانی است که با تحصیلات دیپلم کارگاهی را با هدف ایجاد اشتغال خود و چندین جوان دیگر راه اندازی کرده است. خبرنگار ما با این کارآفرین و تولیدکننده خوش ذوق اصفهانی گفتگویی را ترتیب کرده که در ادامه می خوانید:

 در ابتدا مختصری از تولیدی خود بگویید؟ چه تولید می کنید و چطور باید این محصولات را مصرف کرد؟

کار ما جزء صنایع تولیدی – تبدیلی است؛ با کارخانه ای که ما راه اندازی کرده ایم، نخودهای ریز دیمی استان که مصرف کمی دارند و خریداری ندارند، استفاده می شود و این نخودها هم در کار ما بسیار به کار می آید و هم باعث می شود محصول کشاورز به راحتی مصرف شود.
محصول کارخانه ما با برند مزه دار پودر کوفته حبوبات، پودر کتلت حبوبات و خوراک های نیمه آماده است؛ به نحوی که در ابتدا پوست حبوبات را جدا کرده و آن ها را به صورت پودر در می آوریم و سپس همه حبوبات را به همراه سبزی های معطر و سویا و کنجد مخلوط می کنیم و به دست مصرف کننده می رسانیم؛ مصرف کننده کافی است به این پودر آماده تخم مرغ اضافه کند و آن را سرخ کند؛ این محصولات شبیه فلافل اما بسیار خوشمزه تر از آن هستند؛ حتی مصرف کننده می تواند در این پودر بادمجان، کدو، گوشت، سیب زمینی و … هم اضافه کند و دست او برای استفاده از این پودر باز است.

 ایده راه اندازی این تولیدی چگونه به ذهنتان رسید؟

قبل از ایجاد کارخانه دستمان خالی بود، در خانه بچه ها غذاهای متنوع و به خصوص ساندویچی سالم می خواستند و گوشت هم گران شده بود؛ کم کم به این فکر افتادم که چنین کارگاهی را راه اندازی کنم تا همه بتوانند ساندویچ های سالم و خوشمزه برای خود و خانواده هایشان درست کنند.

از پیگیری ها و سختی های کار خود برای راه اندازی کارخانه بگویید؟ چقدر وام گرفتید؟ و چه سازمان های با شما همکاری کردند؟

من در ابتدا این کار را تحت عنوان طرح مشاغل خانگی شروع کردم، بعد ۵ میلیون وام اقتصاد مقاومتی گرفته و کارگاه را راه اندازی کردم، سپس شناسه نظارت بر سلامت گرفتیم و …؛ حالا دو سال است که با شراکت یک جوان ۲۰ ساله که او هم مانند من همه زندگی خود را برای این کار فروخت، یک کارخانه گرفته ایم و بدون داشتن تولید و سود فقط هزینه می دهیم، کار خیلی سخت شده؛ همه چیزمان را فروخته ایم تا این کارخانه را راه بیندازیم؛ هفت ماه است فقط کرایه و هزینه می دهیم؛ معاونت غذا و دارو با ما زیاد همکاری نمی کند و خیلی دیر به یک نامه جواب می دهدو به طور کلی زیاد جلوی پای ما سنگ می اندازند اما ما پیگیر هستیم و کار را تا آخر ادامه می دهیم.
آنقدر که برخی مسئولان دم از اقتصاد مقاومتی می زنند؛ حمایت نمی کنند، اصلا از طرح های اقتصاد مقاومتی حمایت نمی شود؛ به عنوان مثال خود من برای راه اندازی کارگاه به بسیج سازندگی مراجعه کردم و آن ها برای من درخواست وام کردند اما بانک ها به خاطر اینکه پشتوانه مالی نداشتم و حسابم خالی بود از دادن وام امتناع می کردند تا اینکه بالاخره یکی از بانک ها وام ۲۵ میلیونی با بازپرداخت ۳۶ میلیون تومان به من داد.
به هر حال من از کار خودم راضی هستم چون برای آن زحمت کشیدم و تا آخر هم ایستاده ام.

 شما سرپرست خانوار هم هستید؟

خیر؛ اما همسرم یک کارگر ساده با حقوق اداره کار است و من نیز باید برای زندگی تلاش کنم.

 از حمایت مسئولان از طرح های اقتصاد مقاومتی گفتید؛ حمایت مردم از طرح های اقتصاد مقاومتی را چطور می بینید؟

خوشبختانه مردم از تولیدات داخلی حمایت می کنند؛ برای من اتفاق افتاد که در چند نمایشگاه مشاغل خانگی دعوت شوم و محصولات خودمان را عرضه کنم، مردم خوب استقبال کردند حتی بعد از اتمام نمایشگاه ها تماس می گرفتند و محصولات را سفارش می دادند چون متوجه شدند که محصولات سالم و و طبیعی و خوشمزه است؛ اما کار ما هنوز تبلیغ نشده و از این رو در سوپرمارکت ها و فروشگاه های کوثر و … شناخته نشده و برای فروش آن ها مشکل داریم؛ چون مردم نمی شناسند و از روی قیمت فکر می کنند محصول ما گران است.

تاکنون چقدر برای راه اندازی کارگاه سرمایه گذاری کرده اید؟

تا الان حدود ۳۰۰ میلیون تومان هزینه کرده ایم که البته هزینه دستگاه ها زیاد نیست؛ بلکه اجاره کارخانه، دستمزد کارگر و هزینه های جانبی که فکرش را هم نمی کردیم زیاد است؛ ما حالا در فروش مشکل داریم چرا که بودجه، حمایت و تبلیغات نداریم و الا اگر این مشکلات حل می شد می توانستیم به بازدهی برسیم.
متاسفانه امروزه فروش محصول هم دستخوش باندبازی و پارتی شده است؛ اگر معرف داشته باشیم برایمان تبلیغ می کنند و گر نه خیر.

اگر در پایان نکته ای باقی مانده بفرمایید؟

ای کاش کاری که می کردیم حمایت می شد؛ دنبال وام اداره کار که می رویم طردمان می کنند؛ در حالی که ما فقط ۳۰ کارگر، ۱۲ بازاریاب می خواهیم و می توان گفت با ایجاد کارخانه زمینه اشتغال ۵۰ نفر را فراهم کرده ایم اما مسئولان اهمیتی به کار ما نمی دهند.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #