بفروشید و بکشید اما پنهانی!

آنچه هست حصرِ معتاد و دور کردن او از منظر عموم است. این هدف‌گذاری، مشخصاً با توزیع‌ کننده‌ ی متجاهرِ مواد‌مخدر کاری ندارد و تنها بر آن است که معتاد در کوچه و بازار دیده نشود تا چهره‌ی شهر/کلانشهر تخریب نشود!

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ زیتون طی یادداشتی به قلم روح الله رشیدی نوشت: دیوارکشی در اطرافِ فقرا، تدبیری به یادگارمانده از دهه‌ی هفتاد است؛ از عصرِ توسعه‌گراییِ شبهِ‌ سرمایه‌داری که کارگزاران سازندگی در آن‌جولان می‌دادند.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, زیتون,

در منظومه‌ی فکری این جماعت، فقر در جامعه‌ی رو به توسعه، اجتناب‌ناپذیر و قهری است، بنابراین منتهای مسئولیت و تکلیفِ دولتمردان، ریشه‌ کنی فقر نیست؛ یعنی نمی‌تواند باشد و مقدور نیست.

با این محاسبه‌ی داروینیستی، هرگاه بر مصدرِ امر بوده‌اند، دیوارکشی و حذف فقرا از منظرِ عموم را یگانه تکلیف دولت پنداشته و همت بر آن گماشته‌ اند. فقیرزدایی کرده‌اند بجای فقرزدایی.

به یک تعبیر، آپارتمان‌سازی در مقابل و اطراف محلات فقیرنشین، بنا کردن برج‌های بلند و تکثیر ابنیه‌ ی چشمگیر در نقاطی خاص از شهرهای بزرگ، با هدف دور کردن ذهن از کالبدِ فلک‌زده و‌ فقرآلودِ شهر‌ صورت گرفته‌ است! از این اقدام در سیاستگذاری‌های شهری به نام بدنه‌سازی هم یاد می‌شود گاهی.‌‌..

به نظر می‌رسد در موضوعِ جمع‌ آوری معتادان متجاهر در تبریز نیز که به نوعی کار ویژه‌ی استاندار، از ابتدای کارِ دولت یازدهم‌ بوده، دارد به همان روش کارگزارانی عمل می‌شود: دیوارکشی در اطراف معتادان و حصر آنها با نیت حذفشان از کانون نظر و توجه مردم.

هدفی که اگرچه در نگاه اول، مطلوب و مستحسن جلوه می‌کند اما با تأملی ژرفانگرانه، می‌شود سطحی بودن آن را به سادگی دریافت.

در چنین رویکردی، به واقع خبری از رفعِ اعتیاد و ریشه‌کنی آن نیست. آنچه هست حصرِ معتاد و دور کردن او از منظر عموم است. این هدف‌گذاری، مشخصاً با توزیع‌ کننده‌ ی متجاهرِ مواد‌مخدر کاری ندارد و تنها بر آن است که معتاد در کوچه و بازار دیده نشود تا چهره‌ی شهر/کلانشهر تخریب نشود!

شاید این هم خدمتی باشد در نوع خود اما قطعاً به انحراف از اولویت و دلخوشی به مظاهر و ظواهر می‌انجامد. و چه جای فخرفروشی به حصر و حذف معتاد از کوچه‌ها، در شرایطی که فروش مواد افیونی در همین کوچه‌ها جریان دارد و‌ پنهان هم نیست؟

همانگونه که با حصر فقرا، فقر دامن زده شد و رسمیت یافت و‌ تحمل شد و گریزناپذیر جا افتاد، با حصر معتاد و بلند کردن شعار شهر بی‌معتاد، اعتیاد و سوداگری مواد مخدر، از اولویت ساقط شده و تمام همّ و غمّ مسئولین، دیده نشدن معتاد در ملأ عام می‌شود. رسمیت می‌یابد. انگار می‌گوییم بفروشید و بکشید اما پنهانی‌! آیا در چنین صورتی، اعتیاد ریشه‌کن شده؟!

انتهای پیام/م

]