دکتر محمد‌زاده در گفتگوی تفصیلی با ندای البرز عنوان کرد:

• چهارشنبه ۰۳ شهریور ۱۳۹۵ ۱۷:۴۷
• کد خبر : 864032

• اخبار
• سایر رسانه ها

دکتر محمد‌زاده در گفتگوی تفصیلی با ندای البرز عنوان کرد: از نظر من بیمار پولدار و فقیرهیچ فرقی ندارند. من فقط می‌گویم که به قول خودمان اینها سرگذشت متفاوتی دارند. اینها دو انسان هستند با تاریخچه متفاوت که به ما مراجعه کرده‌اند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  ندای البرز، ، اول شهریور ماه، همزمان با زادروز ابوعلی سینا، برای تجلیل از خدمات و تالیفات ارزنده وی در عرصه طب، به عنوان روز پزشک نامگذاری شده و به همه پزشکان این خاک پرگهر تعلق دارد.

باید گفت این پزشکان هستند که با ادای سوگند، متعهد به نجات زندگی‌ انسان‌ها می‌شوند، پزشکان ضامن سلامت جامعه، امنیـت روحی بیماران و فرشتگان نجاتی هستند که درد جسم را با روح بلندشان در سایه لطف الهی التیام می‌بخشند و وظیفه دارند به عنوان یک طبیب از هر تلاشی برای بهبود بیماران خود دریغ  نکنند.

به مناسبت فرارسیدن روز پزشک به دیدار یکی از پزشکان جوان و پر تلاش شهر الوند رفتیم که امروز در سمت مدیریت بیمارستان خیریه رحیمیان به بیماران خدمت می‌کند.

دکتر ابوالفضل محمدزاده از سال ۷۳ تحصیلات خود را در دانشگاه علوم پزشکی قزوین آغاز کرده  و در سال ۱۳۸۰ به عنوان پزشک عمومی فارغ‌التحصیل شده است.

وی پس از خاتمه خدمت وظیفه خود در بیمارستان ارتش، از  سال ۸۲ تا کنون در قسمت‌های مختلف بیمارستان خیریه رحیمیان الوند در حال خدمت به مردم و بیماران است.

گفتگوی پیش رو حاصل دیدار کوتاه ما با دکتر محمدزاده است که در ادامه حاصل این گفت‌وگو را با هم می‌خوانیم:

ندای البرز: به نظر شما رسالت یک پزشک چیست؟

دکتر محمدزاده: قصد شعاری صحبت کردن ندارم، جلب رضایت بیمار مهمترین رسالت یک پزشک بوده و آن چیزی است که ما پزشکان به دنبال آن هستیم و این موضوع  یک مرحله از سلامت بیمار  بالاتر است.

گاهی وقت‌ها پزشک نمی‌تواند به علت نوع خاص بیماری شخص سلامت را به او برگرداند، اما رضایت بیمار یعنی اینکه او مطمئن باشد که پزشک تمام تلاش خود را برای درمانش بکار بسته است.

البته موضوعات دیگری همچون رضایتمندی و بالابردن سطح سلامت جامعه نیز می‌تواند مهم باشد ولی نظر شخص بنده این است که مریض این حس را داشته باشد که پزشک او تمام تلاش خود را برای بازگرداندن سلامتی وی انجام داده است.

ندای البرز: به نظر شما وظیفه یک پزشک نسبت به بیمار چیست؟

دکتر محمدزاده: پزشک وظیفه دارد تمام  توان، علم و هوش خود را  برای درمان مریض بکار بندد.

ما در قبال بیماران مسؤول هستیم چون ما  به خواسته خودمان این رشته را انتخاب کردیم و قسم خوردیم که در این راه ثابت قدم باشیم،  پس چون با جان و سلامت بیمار سرو کار داریم وظیفه ماست که  حق بیمار را اداء کرده و در راه بازگرداندن سلامت او تلاش کنیم.

البته ما به عنوان پزشک باید در برابر بیمار و خودمان صادق باشیم، یعنی پزشک باید ببیند که آیا توانایی لازم برای مداوای بیمار را دارد یا خیر؟  به همین دلیل برای اینکه این صداقت مخدوش نشود باید مدام سطح علمی خود را افزایش داده و بروز باشیم.

ندای البرز: آیا بیمار نسبت به پزشک وظیفه‌ای دارد؟

دکتر محمدزاده: بیمار از ما خدمت می‌خواهد و بابت این خدمت بهائی پرداخت می‌کند، ما نمی‌توانیم بگوییم که مردم در قبال ما وظیفه‌ای دارند.

اعتقاد شخصی من این است که بیشتر مردم به گردن ما حق دارند، ما حقی نداریم که از مردم خواسته‌های اضافه‌تری داشته باشیم.

گاهی وقتها صحبت می‌شود که مردم باید شکرگزار ما باشند، به نیازهایمان فکر کنند و از این قبیل صحبت‌ها که شاید بخشی از این حرف‌ها خودخواهانه باشد، اما  اگر ما  بتوانیم خواسته مردم را  اجابت کنیم نا خود آگاه تمام آن موضوعات محیا می‌شود.

معتقدم وقتی بتوانیم سلامت بیمار را برگردانیم، شادی را برگردانده‌ایم، وقتی بتوانیم به بیمار احترام بگذاریم، احترام را به او آموخته‌ایم و او هم به ما احترام می‌گذارد.

گاهاً بیمارانی هستند که از فرط ناچاری و درد رفتارهایی دارند که از دید ما ناشایست است، ولی بیمار در شرایطی است که با درمان خود  می‌خواهد بخشی از آلامش را کم کند، به همین دلیل اگر یک پزشک وظیفه خود را درست انجام بدهد قطعا حمایت مردم و چیزهای دیگر را به دست می‌آورد.

ندای البرز: آیا نوشتن نسخه زیاد و نسخه‌پیچی نشان دهنده تبحر و تخصص یک پزشک است؟

دکتر محمدزاده: اگر بخواهم جواب این سوال شما را بدهم باید نظر شما را به این نکته جلب کنم که انسان‌ها ماشین نیستند.

ممکن است ما بتوانیم برای یک ماشین نسخه بپیچیم و ایرادات موجود در آن را مرتفع کنیم، اما انسان‌ها ماشین نیستند، انسانی که به ما مراجعه می‌کند با انسانهای دیگر فرق دارد.

گاهی وقت‌ها ممکن است که پزشک در مورد بیماری آن شخص اشتباه کند،گاهی وقت‌ها نه، شرایط بدنی بیمار با افراد دیگرمتفاوت است، بخاطر همین نسخه پزشک همیشه دلیل بر این نیست که این  نسخه کاملا درست باشد.

باید بگویم یک پزشک ماشین نسخه‌نویس نیست که به محض بیان  علائم بیماری، یک نسخه از پیش آماده  به بیمار تحویل بدهد.

دوم اینکه آدم‌ها برخلاف ماشین، یک روح دارند. ما معتقدیم که آدم‌ها اشرف مخلوقاتند و یک روح الهی در بدنشان دمیده شده، بنابراین  کسی که روبروی من می‌نشیند مجموعه‌ای از فرهنگ، آداب، رسوم، شخصیت و چیزهای دیگر به همراه دارد  و من در این باره تحصیل کرده‌ام و در ابتداء باید با او  ارتباط برقرار کرده، خواسته‌اش را  احصاء کنم  و یک برنامه برای درمانش در نظر بگیرم.

ارتباط پزشک با مریض فقط یک نسخه نیست، گاهی وقت‌ها نیاز به طی شدن یک پروتکل است و گاهی اوقات  بیمار اصلاً  بخاطر نسخه نیامده، بلکه  می‌خواهد تا من دردش را شنیده و او را راهنمایی کنم. شناخت و ارتباط پزشک با بیمار بسیار مهم است.

روی همین اصل است که ارزش نسخه‌های ما به نوع ارتباطی بستگی دارد که بین مریض و پزشک ایجاد می‌شود و اگر آن ارتباط یک ارتباط سالم باشد و پزشک بتواند همه جوانب را درک بکند آن نسخه ارزشمند می‌شود و می‌تواند دوای درد آن بیمار باشد.

ندای البرز: فرق بین بیمار پولدار و فقیر چیست؟

دکتر محمدزاده: از نطر من هیچ فرقی ندارند. من فقط می‌گویم که به قول خودمان اینها سرگذشت متفاوتی دارند.

اینها دو انسان هستند با تاریخچه متفاوت که به ما مراجعه کرده‌اند.  من نمی‌توانم بگویم که دردی که یک پولدار دارد  با یک آدم فقیر فرق می‌کند. من مسئول اینکه این بیمار فقیر یا پولدار شده نیستم، بنابراین نباید بین این ۲ انسان فرق بگذارم.  بخاطر همین است که من به شخصه مراکز خیریه را برای خدمت انتخاب کرده‌ام تا بتوانم تفاوت بین مریض پولدار و فقیر  را از بین برده و هردو را به یک چشم نگاه کنم.

اگر توانستم که یک بیمار را بدون در نظر گرفتن نوع زندگی‌اش در حکم یک انسان ببینم آنوقت توانسته‌ام یک پزشک خوبی باشم.

ما پزشکان نه قاضی دادگاه هستیم و نه وابسته به بیمار که بتواند رزق و روزی ما را بدهد. از دید من گاهی وقت‌ها آدم‌های فقیر نجیب‌تراز آدم‌های پولدار هستند چون با تبخترکمتر و دردمند می‌آیند و در کار درمان کمتر دخالت می‌کنند.

ندای البرز: شیرین‌ترین خاطره‌ای که در دوران پزشکی داشتید را برایمان تعریف کنید؟

دکتر محمدزاده: خاطره زیاد است. شاید تک تک مریض‌هایی که خوب می‌شوند برایم شیرین باشد.

پیرمردی از اهالی یک روستا که بزرگ آنجا  محسوب می‌شد به خاطر مشکل آب مروارید با خطر کوری روبرو بود و اهالی روستا از لحاظ مالی در شرایطی نبودند که هزینه عمل این پیره مرد را پرداخت کنند، اما خوشبختانه موضوع را با  یکی از پزشکان در میان گذاشتم و  پس از مدت ۳ ماه از عمل جراحی، زمانیکه که این  پیرمرد برای پیگیری درمانشان پیش ما آمد  نور  به چشمانش برگشته بود و این برایم یکی از قشنگترین لحظه‌های زندگی بود.

ندای البرز: تلخ‌ترین خاطره‌ای که در دوران پزشکی داشتید را بیان بفرمایید؟

دکتر محمدزاده: فارغ‌التحصیلی من مصادف شد با دوران کارورزی (انترنی) من و در آن مدت باید آموخته‌هایم را به صورت عملی بکار می‌گرفتم،  اما مادرم در بخش مراقبت‌های ویژه بستری بود و تقریبا آموزش‌های icu مقارن شد با انجام آموخته‌هایم روی بیماری که عزیزترینم بود و متأسفانه پس از مدتی او را از دست دادم.

البته روزی که مادرم را در بیمارستان از دست دادم هم بعنوان یک فرزند و هم بعنوان یک پزشک تلخ‌ترین خاطره من بود و شاید آن‌روز آرزو می‌کردم پزشک نبودم، زیرا دچار یک سردرگمی شده بودم  و فکر می‌کردم  وقتی نمی‌توانم برای یک فرد کاری انجام بدهم برای اشخاص دیگر هم کاری از دستم بر نخواهد آمد.

ندای البرز: به نظر شما جایگاه پزشکی ایران در دنیا کجاست؟

دکتر محمدزاده: با توجه به ارتباطاتی که در جلسات و سمینارها و … پیدا می‌کنیم جزء ۱۰  کشور برتر دنیا در زمینه‌ی پزشکی هستیم.

پزشکان ما انسان‌هایی به روز، شجاع و ریسک‌پذیر هستند و قطعا ما در آسیا و خاورمیانه جزء ۳ کشور برتر در زمینه علم پزشکی هستیم.

ندای البرز: نظر شما در مورد پزشک خانواده چیست؟

دکتر محمدزاده: طرح پزشک خانواده طرح فوق‌العاده خوب و سنت شکنی است. ما چیزی حدود ۴۰ یا ۵۰ سال است که به طرح سوپر مارکتی عادت کرده‌ایم. یعنی اینکه مطب بزنیم و یکسری بیمار بیایند و نهایتا سیستم مشتری و فروشندگی باشد، ما خدمت می‌فروشیم و آنها می‌آیند از ما خرید خدمت می‌کنند.

این نوع سیستم تعاملاتی بوجود می‌‌آورد که مهمترینش تعاملاتی مالی است که پزشک با مریض دارد و به نظر من در کار مدرن پزشکی امروز این تعاملات مالی بین پزشک و بیمار نباید وجود داشته باشد.

طرح پزشک خانواده از این نظر که تا حد زیادی  این تعاملات مالی را از بین می‌برد، مریض‌ها را شاخه‌بندی می‌کند، آدم‌های سالم و بیمار را تحت پوشش یک پزشک قرار می‌دهد یک طرح  فوق‌العاده است و اگر خوب مدیریت بشود می‌تواند در دراز مدت تغییر بزرگی در پزشکی کشور و نگرش انسان‌ها نسبت به بیماری ایجاد کند.

ندای البرز: به نظر شما مهمترین مشکل امروز پزشکان کشورمان چیست؟

دکتر محمدزاده: تداخل دغدغه معاش پزشک با کار او

اولا اگر دولت بخواهد فکری برای پزشکان بکند باید ارتباط مالی که بین بیماران و پزشکان است را به هر طریقی از بین ببرد.

دوم اینکه امنیت شغلی در کار پزشکی نسبت به کارهای دیگر به خطر افتاده است، زیرا تصویب و تغییر مکرر قوانین مختلف مملکتی و بیمه‌ای طیف بزرگی از پزشکان را نسبت به آینده شغلیشان نگران کرده و سومین چیزی که می‌توان بعنوان دغدغه عنوان کرد این است که ارتباطات ما برای دستیابی به علم روز بسیار محدود و فرصتهایمان برای بازنگری‌ها کمتر شده است.

همچنین فکر می‌کنم تحمل آدم‌ها برای درمان کمتر شده و می‌خواهند که بیماریشان در کوتاهترین مدت و به بهترین شکل از بین برود. یعنی فکر می‌کنند که همه بیماری‌ها درمان دارد و ظرف ۱ یا ۲روز باید درمان شود و اگر نشد می‌توان از شاخه‌ای به شاخه دیگر  پرید.

این نوع فرهنگی که در جامعه در حال شکل گرفتن است، صبر و حوصله را از کار پزشکی گرفته و جزء یکی از دغدغه‌های ما محسوب می‌شود. ما کم کم داریم به سمت درمان فوری می‌رویم نه بهترین درمان و این موضوع گاهی وقت‌ها مارا دچار مشکل می‌کند.

اگر در این موضوعاتی فرهنگ‌سازی شده و شرایط به گونه‌ای باشد که پزشک بتواند با آرامش خاطر و امنیت شغلی به کارش ادامه بدهد می‌تواند سطح سواد خود را بالابرده، روش‌های جدید را بیاموزد و تجارب خود را از طریق ارتباط با دیگر پزشکان افزایش دهد.

ندای البرز: آیا وضعیت علم پزشکی و اوضاع پزشکان کشور پس از برجام تغییری پیدا کرده است؟ اصلا می‌توانست تاثیری داشته باشد؟

دکتر محمدزاده: پزشکی مملکت وابسته به مسائل سیاسی نیست.یعنی اینکه اگر رفاه اقتصادی وجود داشته باشد، تجهیزات و داروهای بهتری می‌رسد و ما می‌توانیم درمان‌هایمان را بهتر انجام بدهیم، زیرا اعتمادمان به تجهیزات موجود و داروها بیشتر می‌شود، اما اینکه بگوییم روی علم خود پزشکان، سطح دانش آنها و یا در ارتباطشان با بیماران تأثیر داشته، مسائل سیاسی نمی‌تواند تاثیر بگذارد چون جنبه سیاسی کمتر در کار پزشکی دخیل می‌شود و ما پزشکان معمولا سیاستمداران خوبی نیستیم، زیرا بیشتر عواطف و احساستمان تاثیرپذیری داریم و نمی‌توانیم آدم‌های سیّاسی باشیم.

در مورد برجام هم همینطور است، ما امیدوار بودیم در پسابرجام  دسترسی ما به علم، فن‌آوری روز دنیا و مواردی که ما نتوانستیم به آنها دست پیدا کنیم و یا دسترستی به تجهیزات پزشکی و داروها بهتر بشود ولی هم اکنون تغییر محسوسی را احساس نمی‌کنیم.

شاید این موضوعات به مرور انجام شود اما باید بگویم تحریم‌ها تاثیر می‌گذارد، نبودن دارو و امکانات تاثیر دارد، اما اینکه بگوییم در ۳ یا ۴ سال اخیر بخصوص در ۱ سال اخیر همراه با تغییرات و تحولات سیاسی اتفاق خاصی افتاده و این موضوعات بخشی از مشکلات ما را حل کرده ،تغییر شگرف و یا چیزی که به صورت جهش باشد دیده نشده است.

البته وضعیت دارو، ترخیص دستگاه‌ها و تجهیزات پزشکی شاید یک مقدار بهتر شده باشد، اما در مجموع تحول بنیادین صورت نگرفته و انتطار تحول هم نداشتیم، زیرا توانسته بودیم در شرایط سخت قبلی، امکانات موجود و از راه‌های مختلف بسیاری از مشکلات بیمارستان‌ها و بیماران را حل کنیم.

ندای البرز:  و سخن آخر؟

دکتر محمدزاده: کار ما ذاتا شاد نیست و شاید چون نمی توانیم شادی بیماران را با خود تقسیم کنیم در درد و مرض آنها گم می‌شویم و در گرفتاری، غم و از دست دادنشان همیشه یک پای قضیه ما پزشکان هستیم.

برای همین گاهی وقت‌ها ما هم بعنوان یک انسان نیاز داریم به اینکه کارهای دیگری انجام بشود.

یادبود‌هایی که برگزار می‌شود. همین روز پزشک، حمایت مسئولان و انسان‌های دیگر که بدون درد و  فقط برای اینکه بگویند آنها ما را هم می‌بینند خودش برای ما یک انگیزه می‌شود تا حد زیادی از افسردگی‌های ناشی از کار  خارج بشویم.

البته فقط قشر ما نیست که به این حمایت‌ها نیاز دارد بلکه نیروهایی که کار خدماتی و انسانی می‌کنند مثل نیروهای نظامی و انتظامی، آتش نشانان، بهزیستی، کمیته امداد و… جزو همکارانی هستند که نوع کارشان ذاتا شاد نیست، کارشان با درد، رنج و مشقت همراه  است.

در هر صورت ما پزشکان از مردم کشورمان ممنون هستیم.

انتهای پیام/م

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #