عشق به کنسرت یا عشق به قدرت

ماه های پایانی عمردولت یازدهم است؛ واقعیت امروزی جامعه، هم از دید منتقدان دولت و نیز از دیدگاه اکثر موافقان دولت محترم؛ این است که درحدود سه سال گذشته دولت یازدهم نتوانسته به شعارهای خود جامه عمل بپوشاند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از نافعدر یادداشتی نوشت: درسیاست خارجی که از نظرخود دولت نقطه قوت فعالیتهایش دانسته میشود موفقیت چندانی به دست نیامده و «برجام»که با هیاهو وسرو صدای فراوان به تصویب رسید و به اجرا درآمد چنان«فرجامی» ناخوش یافته که هیچ مقام دولتی- با همه تعصبی که به خرج می دهند - نتوانسته منکر ناکامی حاصل از برجام باشد.در مسایل و مشکلات داخلی از قبیل مسکن، هدفمندی یارانهها، حمایت از تولید و ... دولت دچار یک سردرگمی تاسف آوراست.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, نافع,

از یکسو پرداخت یارانه «مصیبت عظمی» دانسته میشود؛ از طرف دولت محترم حاضر نیست؛ قانون مصوب مجلس را در خصوص حذف افراد متموِّل از پرداخت یارانه اجرا کند.

چرا که هدف اصلی دولت مردان نه الزاما، اصلاح امور و حل مشکلات بلکه «عشق به قدرت» از طریق تاثیر گذاری بر صندوقهای رای است.

به عبارت بهتر دولت علی رغم شعار راستگویی و قانون گرایی همانند سال گذشته، قانون مصوب مجلس را در مورد یارانه ها اجرا نمیکند چون نگران از دست دادن بخشی از آرای مردم است؛ درحالیکه در تبلیغات، پرداخت یارانه را نکوهش می کند، اما در روزهای اخیر دولت محترم بازی دیگری را به عنوان طرفداری از برگزاری کنسرت در مشهد مقدس شروع کرده است! و رییس محترم دولت به وزیر مربوطه، تشر میزند که نباید در این زمینه عقب نشینی کند!

این که بر گزاری کنسرت در مشهد مقدس علی رغم بر گزاری در شهرهای دیگر ممنوع باشد یا نه؛ مورد نظر این یاد داشت نیست.

البته در این زمینه پرسشهای قابل تاملی وجود دارد، اما چرا دولت اصرار بر برگزاری کنسرت در مشهد دارد؟ در حالیکه در ده سال گذشته، هیچ کنسرتی در مشهد مقدس برگزار نشده است. چرا برگزاری کنسرت درشهر مقدس قم مطرح نیست؟ و چرا فقط تاکید بر مشهد است؟

این که چرا دولت، اکنون و در ماه های پایانی عمر خود به فکر برگزاری کنسرت در این شهر افتاده است خود قابل تامل است.

برخی باور دارند، دولت محترم در این جا عمدی دارد و خوشحال از واکنش مخالفان کنسرت از جمله امام جمعه محترم مشهد است؛ چرا که با اعتراض ایشان زمینه ای فراهم آمده تا دولت بر نامه «دوگانه سازی» خود را به خوبی پیش ببرد و نگران پیامد های آن نیز نباشد، اما اگر چنین رخدادی در قم روی دهد دولت با مراجع عظام رو در رو میشود که هیچ وجه نفع خود را در آن نمی بیند.

بنابراین به نظر میرسد؛ اولیای امور در وزارت ارشاد و کل شاکله دولت بیش از اینکه عاشق کنسرت باشند عاشق قدرتند و جنجال موضوع برگزاری کنسرت ها را به عنوان پله ای مینگرند که میتواند در ارتقای آنان به صندلی های قدرت در انتخابات آتی موثر باشد(البته در پی قدرت بودن، فی نفسه امر مذمومی نیست، بلکه راههای رسیدن به قدرت وچگونگی بکار گیری قدرت مورد بحث است).

دولت از دوگانه سازی« برجامی وضد برجامی» چیزی به دست نیاورده بلکه هر روز که می گذرد کلاه گشاد برجام بر سردولت بیشتر خود نمایی می کند.

از این رو، دست به ایجاد دوگانه دیگری به عنوان طرفداران ومخالفان کنسرت زده است. چرا که فکر می کند با این کار، فشار افکار عمومی در ماجرای فیش های نجومی بر دولت کاهش می یابد و کنسرت-که امر فرعی برمشکلات اساسی مردم است- موضوع اصلی میشود.

نکته مهم این ماجرا این است که برخی نیز دانسته یا ندانسته در این دام گرفتار شده اند! واحتمالا نا خواسته در زمینی بازی می کنند که مشاوران سکولارِ دولت، آن را طراحی کرده اند.

کسانی که در برابرکنسرتها در برخی شهرها اجتماع می کنند؛ بیشترین کمک را به فرافکنی های دولت انجام می دهند و دولت به هیچ روی از این رویدادها نا خرسند نیست؛ زیرا توانسته کسانی را به این بهانه به میدان بکشد و با جای دادن مسایل بسیار فرعی به جای مسایل و مشکلات اصلی، افکار عمومی را به مسیر دلخواه خود هدایت کند و به نظر نگارنده تا حدود زیادی نیز دراین زمینه موفق بوده است!

طراحان این برنامه توانسته اند حتی ائمه محترم جمعه شهرهای مهم کشور را به نوعی در برابر هم قرار دهند و خود به تماشا بنشینند.

از این رو آنچه برای اولیای امور، در دولت یازدهم مهم است حتی برگزاری فی نفسه کنسرت نیست که اگر فقط این بود؛ بعید است که مشکل اساسی شرعی داشته باشد زیرا حد اقل این است که عده زیادی ساعاتی را بجای روی آوری به برنامه های مبتذل و ضد میهنی ماهواره ای دست کم در پای اشعار مولانا، سعدی، حافظ، شهریار و.... مینشینند( البته اظهار نظر نهایی در این زمینه در حوزه تخصصی فقهای عظام است)، اما چیزی برای برخی دارای اهمیت است، عشق به قدرت است.

برای کسب قدرت به دست آوردن دل مردم با خدمت صادقانه لازم است و چون در سال پایانی چنته دولت از یک کارنامه مطلوب و جامعه پسند خالی است؛ بنابراین سوق دادن افکار عمومی به مسائل حاشیه ای برای کسب صندلی های قدرت در انتخابات آتی در دستور کار است.

بنابراین دوستان مخالف برگزاری کنسرت بدانند در تله بازی قدرت، وسیاسی کاری گرفتار شده اند، بهتر است اندکی بیشتر تامل کنند.

دکتر حسن رحیمی روشن

عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه بوعلی سینا

انتهای پیام/م

]