به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کردتودی از دیدگاه جامعه شناختی، کارتن خوابی نتیجه برخی از معضلات و ناهنجاری های اجتماعی است که در نگاه اول آنچه همگان با آن هم عقیده اند این است که ایجاد و شکل گیری این پدیده هرچند خارج از اراده کنترل کنندگان اجتماع است اما اتخاذ تدابیری برای حل آن به طور قطع یکی از وظایف آنان است.

برخی از جامعه شناسان کارتن خواب ها را صرفاً افرادی فقیر و بی چیز نمی دانند و معتقدند که عده زیادی از آنها قادر به تغییر وضع موجود و رسیدن به سطح مطلوب زندگی هستند.

اما متاسفانه سال هاست که دستگاه ها و سازمان های مسئول، توپ ساماندهی وضعیت کارتن خواب ها را به زمین یکدیگر شوت می کنند و هیچ اقدام اساسی در این زمینه انجام نشده است.

از بعد قانونی افراد بی خانمان به کسانی اطلاق می شوند که به علت شرایط ویژه جسمی یا روانی یا اجتماعی، جایگاه و مسکن ثابت، درآمد و شغل مناسب ندارند حتی از حمایت های اجتماعی و حمایت های خانواده نیز برخوردار نیستند.

پدیده کارتن خوابی در شهری مانند تهران با توجه به وسعت و جمعیت آن شاید امری اجتناب ناپذیر باشد اما در شهر به نسبت کوچکتری همچون سنندج حتی تعداد کم آن نیز می تواند معضل بزرگی تلقی شود.

بر اساس آمار اعلام شده توسط شهرداری سنندج با آغاز فصل سرما هر شب 50 نفر متکدی و بی خانمان در مجمتع متکدیان این شهرداری اسکان داده می شود.

معاون خدمات شهری شهرداری سنندج بیان کرد : در نه ماهه امسال 232 متکدی از سطح شهر جمع آوری شد که از این تعداد 121 نفر مرد و 111 نفر هم زن بودند.

رخزادی گفت : 46 نفر از متکدیان جمع آوری شده در نه ماهه امسال ساکن سنندج نبودند بنابراین با اخذ تعهد مبنی بر ترک تکدی گری به شهرستانهای محل سکونتشان انتقال داده شدند.

وی همچنین اعلام کرد : 20 نفر از متکدیان جمع آوری شده در سالجاری معتاد بودند که این افراد هم به کمپ های ترک اعتیاد معرفی شدند.

بر اساس آنچه رفت به نظر ضروری می رسد، مسئولان برای حل ریشه این موضوع در ابتدا تلاش کنند تا برای خود یک بانک اطلاعات دقیق و کامل از تعداد و وضعیت افراد بی خانمان و کارتن خواب تهیه کنند.

در گام دوم شایسته این است، مسئولان با جمع آوری این افراد آسیب دیده اجتماعی نسبت به درمان مشکلات جسمی، روانی، اجتماعی، اقتصادی و... آنها اقدام و شرایط بازگشت دوباره آنها به آغوش جامعه را فراهم کنند.

زیرا صرفا جمع آوری این افراد نمی تواند تضمینی برای کاهش جمعیت آنها و یا ریشه کردن تکدی گری و کارتن خوابی در سطح شهر باشد و چه بسا روز به روز بر تعداد این افراد افزود می شود و دیگر مجمتع های ویژه متکدیان شهرداری نیز جوابگوی این جمعیت نخواهد بود.

در ارتباط با کارتن خواب ها و نحوه ساماندهی آنها، در سال ۱۳۷۸ آیین نامه ای از سوی شورای عالی اداری کشور تصویب شد که براساس آن وظایف سازمان ها و دستگاه های مختلف و تکالیف هریک از آنها تعریف شده است.

سازمان بهزیستی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، دادگستری، وزارت کشور، نیروی انتظامی، کمیته امداد، جمعیت هلال احمر، سازمان بیمه خدمات درمانی، سازمان زندان ها، استانداری و سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور طبق این آیین نامه باید برنامه ریزی ها و سیاستگذاری های لازم را برای مقابله با این معضل اجتماعی انجام دهند و هماهنگی و نظارت ستادی را نیز برای ساماندهی کارتن خواب ها به عمل آورند.

با این اوصاف فقط شهرداری را نمی توان مسئول اصلی جمع آوری و ساماندهی متکدیان و کارتن خواب ها دانست شاید بخشی از کار بر عهده این سازمان باشد اما مهمترین بخش کار که همان اقدام در جهت بهبود وضعیت این افراد است طیف وسیعی از مسئولیت سایر سازمان ها را می طلبد.

انتهای پیام/