لشکر فاطمیونیک نیروی شبه نظامی وابسته به سپاه قدس متشکل از شیعیان افغانستان است، که از جنگجویان افغانستانی مبارز در زمان حمله شوروی به افغانستان و دوران طالبان و همچنین گردان ابوذر یا افغانستانی های حاضر در جنگ ایران عراق، افغانستانی های شیعه مقیم ایران و افغانستانی های شیعه مقیم سوریه با کمک سپاه قدس شکل گرفته و مأموریت اصلی خود را دفاع از حرم و مقبره زینب دختر علی بن ابی‌طالب و فاطمه صغری (رقیه بنت حسین)دختر حسین بن علی و مأموریت ثانویه خود را مبارزه با ظلم علیه شیعه و مسلمانان در سراسر جهان میدانند. این گروه در سال ۱۳۹۰ شمسی با استعداد یک گروهان اعلام موجودیت کرده و امروز با نام تیپ یا لشکر فاطمیون با نام عربی (لواء فاطمیون) شناخته می‌شود. بنیانگذار این گروه شبه نظامی علیرضا توسلی ملقب به ابوحامد بود که در سال ۱۳۹۳ کشته شد. بسیاری از شهدای این لشگر با مظلومیت هر چه تمام تر در ایران تشییع و خاکسپاری می شوند.

 

در ادامه، گفت وگوی کوله بار با "جویا بابایی" دوست و پسرعموی شهیدمدافع حرم "ذبیح االله بابایی" را می خوانیم:

 

از ویژگی های اخلاقی شهید بابایی می گویید؟

همیشه در خودش و خلوت خودش بود و همیشه از همه کناره می گرفت. خلوت را به در جمع بودن ترجیح می داد.در خانه با خانواده به ویژه پدر و مادرش خیلی خوش برخورد  و مهربان بود و در خانه هم خیلی زحمت می کشید و در کارها به اهل خانه کمک می کرد. زحمتکش و مومن بود. مزد روزها کارگری اش را برای پدرو مادرش می فرستاد. گرچه کارگری او را خسته می کرد؛ اما هیچ وقت نمازش قضا یا ترک نمی شدو در مراسم های مذهبی هم شرکت می کرد.

 

زمانی که تصمیم به رفتن گرفت خانواده مخالفت نکردند؟

در ایران تنها بود و با دوستانش زندگی می کرد و البته زمانی که قصد رفتن داشت با خانواده ظاهرا مطرح کرده بود و آنها هم اولش کمی مخالفت کرده بودند اما او پای تصمیمش ماند و با دوستانش به سوریه رفت.

 

آخرین دیدارتان با هم چه زمانی بود؟

زمانی که  رفت من تهران نبودم و وقتی وارد تهران شدم او به شهادت رسیده بود و آخرین دیدارمان برای 2 ماه قبلش بود.قبلا تصمیم داشت برای رفتن، اما با من در میان نگذاشته بود. بنابراین خداحافظی بین ما صورت نگرفت. اما آخرین روزهایی که او را دیدم حس می کردم چیزی گم کرده که می خواهد برود دنبالش و باید حتما به دنبالش برود تا به آن برسد.

 

چطور خبر شهادت را شنیدید؟

شماره یکی از دوستانش را ظاهرا داده بود. دوستانش به برادرش زنگ زده بودند و برادرش هم به خانواده و عموها خبر داده بود. وقتی باخبر شدیم از یک طرف خوشحال شدیم و باعث افتخارمان است که از طرف خانواده بابایی کسی در راه اهل بیت(ع) به شهادت رسیده است و از طرفی دلتنگ او و نبودنش و جوانی اش می شویم. اما خیلی سخت بود. کسی حاضر نبود خبر شهادت ذبیح را به مادرش بدهد. به همین خاطر اول به پدرش زنگ زدیم و گفتیم که او مجروح شده است. اما انگار پدرش یک چیزهایی متوجه شده بود و پرسید ذبیح شهید شده ؟مادرش جز او چند دختر و پسر دیگر دارد اما داغ فرزند کمر شکن است و هیچ کدام جای او را برایش نمی گیرند.

 

عده ای می گویند مدافعان حرم برای پول و دستمزدهای آنچنانی به جنگ در خارج از مرزهای کشور خود می روند، پاسختان به این تهمت ها چیست؟

برداشت هر کسی در این مسائل فرق می کند اما شخصا به خاطر ارادتی که به اهل بیت(ع) و خاندانشان دارم می گویم در جواب این شایعه ها و تهمت ها می گویم در این جور مسائل اصلا بحث مالی مطرح نیست. کسانی که چنین بحث هایی را مطرح می کنند احتمالا اعتقادی به این مسائل ندارند و فقط برای سواستفاده این حرف ها را می زنند. ما هم شایعه های می شنویم که می گویند افغان هایی که به عنوان مدافع حرم می روند برای پول و حقوق های بالا می روند اما حقیقت ندارند و اینطور مسائل را اصلا نمی شود با پول و مال قیاس کرد و سنجید وهمه افغان هایی که می روند برای دفاع از حریم اهل بیت (ع) می روند و به خاطر ارادتی که به این خاندان گرامی دارند.

 

اهداف شهدای مدافع حرم را به شهدای جنگ تحمیلی ایران نزدیک می دانید ؟

بله. فکر می کنم در یک نگاه کلی هدف هردو یکی است. چون هدف های هر دو در یک نقطه به هم اتصال  پیدا می کند و به هم پیوند می خورد و آن نقطه اتصال، دفاع از اسلام و البته حریم است، در زمان جنگ تحمیلی جوان های ایرانی برای دفاع از حریم خانه و کشور خود می رفتند و می جنگیدند اما مدافعان حرم برای دفاع از حریم اهل بیت (ع)می روند و فکر می کنم تنها فرقشان همین است.

 

خواسته ای از مسئولان دارید؟

خواسته خواصی نداریم جز اینکه آنچه قانون کشور جمهوری اسلامی ایران در مورد شهدا وضع کرده برای همه شهیدان اجرا کنند و به خانواده شهدای لشکر فاطمیون هم رسیدگی کنند، چرا که این خانواده ها مظلوم واقع شده اند.

 

انتهای پیام/