به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از "دانشجونیوز" ، دارد پر می شود چوب خط فرصتمان برای حضور در میهمانی خدا و مؤمن بر سر ایستگاه ترک بهار رمضان و رسیدن به مقصد عیدی پاک تر از همه اعیاد در حرکت است.

آری...

عیدی پاک تر از همه اعیاد از این حیث که آدمی یکماه تمام خویش را در دریای جود پروردگارش سیقل داده، روح و روان خود را به آسمانی که نزدیکترین فاصله را با زمین و زمان داشته گره زده و چشم های خیس خود را به لیالی قدرهایی وصله زده که قول داده جز مقدرات خدا را نخواهد و نبیند و نپسندد.

این است که آدمی از هر عیب خود را پاک کرده، تهذیب نفس نموده، از رذایل اخلاقی پرهیز داده و با جسمی پاک و روحی سبک خویش را به عیدی می رساند که بوی تولدی دوباره را نوید می دهد.

تولدی که طراوت معنوی آن، روح پریشان و افسرده آدمی را دستخوش عشقبازی با معبودی می کند که حال کودکی بیقرار در پی مادرش را به تصویر می کشد.

پس باید بگوییم خسران کرده ایم اگر تجلی تولد دوباره را در درونمان احساس نکنیم!

خسران کرده ایم اگر خود را به سخن راندن و درد دل کردن با معبود اُنس نداده باشیم!

خسران کرده ایم اگر از خدای خویش کمتر از خودش را طلب کرده باشیم!

وخسران می کنیم اگر قدر حال خوبمان را ندانسته و بار دگر خود را به منجلابی که در گذشته درون آن دست و پا می زدیم باز گردانیم!

باید نیک بنگریم و از بذر معنویتی که در درون خود کاشته ایم و حال جوانه زده سرسختانه مراقبت کنیم، چرا که قرار است این نهال نورسیده رشد کند و ثمره ایمان دهد.

باید مراقبش بود و از تمام سرپیچی ها و معصیت ها هرسش کرد و به نور ایمان و اشک های نیمه شب تقویتش نمود تا از ثمره ایمان، که همان صبر ‌و رسیدن به اوج معرفت نسبت به معبود است، چشید.

و باید رمضان و‌حال و هوایش را به تمام لحظه هایمان سرایت دهیم تا نقطه اتصال با خالق بی همتایمان همچنان بی واسطه و دائمی متصل باشد.

 انتهای پیام/