به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به  نقل از  زرقونیا ؛ استان فارس یکی از قطب های بزرگ فرهنگی و صنایع دستی ایران است که جذاب ترین جلوه های هنرهای صنایع دستی جهان را در خود دارد و این دیار همواره مقصد مناسبی برای علاقه مندان به این هنرها بوده و هست.

گیوه بافی و گیوه دوزی، نمدمالی و کلاه مالی، رودوزی‌های سنتی، سفال و سرامیک و کاشی و برخی دیگر از انوع صنایع دستی، همچون: آئینه کاری، گل سازی و ساخت زیورآلات نیز مرسوم و متداول است.

بوریا بافی استان از جمله صنایع دستی است که قدمتی تاریخی در استان دارد،بوریا بافی زرقان یکی از ۲۷ میراث فرهنگی و معنوی ثبت شده از ایران در یونسکو است و قدمت و منحصر به فرد بودن این هنر از مهم ترین شاخصه های ثبت آن در فهرست آثار معنوی کشور بوده است .

ساخت بوریا که در زرقان ۸ هزار سال قدمت دارد همچنان در این منطقه رواج دارد.

سالها پیش با تصمیمی عجولانه بوریابافانی که در دل مردمان این شهر جا گرفته بودند را از این دیار جدا کردند و به سوی نا کجا آباد فرستادند،جایی که بوریابافانش دیگر وقتی برای بافتن بوریا نداشتند چراکه ازسویی میبایست با طوفان و آتش سوزی دست و پنجه نرم میکردند و از سویی دیگر گزمه های شب باشند تا سرمایه و زندگی شان به تاراج نرود.

این روزها بسیار می بینید که در گوشه کنار پارک ها و خیابان ها مجوز های متعدد برای وسایل بازی کودکان و غیره داده میشود اما گویی بوریابافان و این ثروت عظیم تافته جدا بافته هستند.

با بررسی های بعمل آمده از وضعیت فعلی بوریابافان به نظر میرسد این هنر دستی شهر زرقان تا ٢ سال دیگر بیشتر دوام نیاورد.

آبان ماه سال ٩٣ بود که روزنامه عصر مردم زرقان به قلم بهنام نوروزیان اینگونه نوشت:

"هشدار!! فقط ١٠ بوریاباف دیگر باقی مانده است!!
آغاز شمارش معکوس برای نابودی یکی دیگر از صنایع دستی شهرمان"

٣ سال از تیتر روزنامه عصر مردم زرقان میگذرد اما همچنان مسئولان در خواب غفلت فرو رفته اند و مثل اینکه نه صدای رسانه ها و نه نفس های آخر بوریابافان  را میشنوند.

انتهای پیام/