به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل ازسپاس؛ همه ساله با آغاز سال تحصیلی در بعضی روستاهای محروم شاهد برخی چالش‌هایی از جمله وضعیت امکانات آموزشی و تحصیلی دانش‌آموزان جهت ورود به مدرسه هستیم که این مشکل هنوز در این مناطق رفع نشده است.

نبود امکانات آموزشی حتی ساده و فقر چندین ساله امکانات مدارس روستاهای بخش دلوار و محروم بودن دانش آموزان از این نوع خدمات در این روستاها و مشاهده نمودن مدارس شهرها از تجهیزات و امکانات بیشتری نظیر بهره‌مندی از تجهیزات و امکانات آزمایشگاهی، سالن‌های ورزشی و دستگاه‌های هوشمند سازی  است، درحالی‌که هنوز هم مدارس این روستاها از نبود حتی یک آبسرد کن و یا صندلی و...در سخت‌ترین شرایط و با حداقل امکانات در حال تحصیل هستند.

باید این را هم بیان کرد، هنوز هم دانش‌آموزانی هستند که به جای کیف مارک‌دار و لباس‌های اتوکشیده با کیسه‌های پلاستیکی و دمپایی‌های پاره و نداشتن لباس مناسب سر کلاس درس حاضر می‌شوند، شاید خیلی دور از انتظار باشد که بدانیم سال‌ها پیش خیلی‌ها برای نداشتن هزینه اولیه تحصیل مجبور به ترک تحصیل می‌شدند.

در برخی از مدارس روستاهای این بخش نه خبری از وایت برد است نه از کولرهای آخرین سیستم،که دیدن این امکانات ساده نیزبه رؤیا و آمالی برایشان تبدیل‌شده است.

در این  مدارس حتی هر لحظه باید به علت فرسودگی ساختمان‌ها منتظرپایین امدن سقف کلاس های درس بود،چون قدمت این مدارس حتی به بیش از 50 سال  می رسد.

در اینجا درست است در روستا زندگی کرده و نسبت به عملکرد مسئولان سکوت می‌کنند اما این مدیران باید بدانند که سکوت یک روستایی نشان‌دهنده عدم اطلاع از عملکردشان نیست.

 امید است مسئولان برای یک بار هم که شده کمربند همت به رفع مشکلات مرتبط با این قشر پاک که سرمایه‌های منحصربه‌فرد کشور به‌حساب می‌آیند، ببندند.

بخش دلوار

/ انتهای پیام