به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از آناج، درگاه حسینی نه محدود به انسانهایی خاص هست و نه برای رونق دادن به آن باید از کسی اجازه گرفت و از همین روی ممکن است برخیها که طینت حسینی ندارند نیز خود را میدان دار این میدان نشان دهند، ممکن است شخصی رباخوار از مال حرام خویش نذر و احسانی راه بیندازد، یا شخص غلط اندازِ غلط روشی سردستهیِ دسته عزاداری امام حسین علیه السلام شود و اینها همه، نباید ما را به حسین و مکتبش و به عاشورا و هدفش بدبین سازد، چون قرار نیست امام حسین (ع) را از روی رفتارهای ظاهری برخی حسین چیها بشناسیم، تاریخ پر است از انسانهایی که حسین وار زیستهاند و حسین وار رفتهاند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, آناج,من حسین را با شهرداری میشناسم که برای پاکسازی خانهی پیرزنی که که دچار آب گرفتگی شده بود، شلوارش را بالا می زند و بیل به دست گرفته و کار میکند و بعدا میشود شهید باکری!
,حسین را با دستهای سیاهِ رزمندهی نوجوانی میشناسم که شبها را تا به صبح، یواشکی پوتینهای رزمندگان را واکس زده و نزدیکهای صبح کارش را تعطیل میکند تا کسی نداند و نشناسد. حسین را با شهید حججی میشناسم که با عمق عشق به معشوقه و فرزند چند ماههاش، عشقِ به وطن و دینش را مقدمتر از عشق به اولاد و اموال و زندگی دنیا میداند.
,من حسین را با شهید رجایی و باهنر میشناسم که در اوج سادگی زیستند و اسیر پست و مقام و جاه و جلال مسئولیت های زودگذرِ دنیا نشدند. حسین را با امام خمینی (ره) میشناسم که راحتِ جان و بله قربان گویی به اعلی حضرت را فدای تبعید و زندگی در غربت و گرمایِ طاقت فرسای کوچههای نجف نمود و حتی شهادت فرزندش نیز او را در ادامهی مسیرش متزلزل نساخت.
,من حسین را با پدر سه شهیدی میشناسم که بخاطر شهادت فرزندانش، نه خود را طلبکار این ملت میداند و نه انتظار دارد، زمین و زمان برایش بندگی کنند، همین که یاد و نام و هدف فرزنش زنده باشد برایش کافیست. حسین را با تک تکِ انسانهایی می شناسم که در مقابل تحریم فشار میکشند و به سختی زندگی میگذرانند اما در مقابل یزید زمان سرِذلت فرود نمیآورند.
,آری برای حسین شناسان، حسین کم نیست.
,انتهای پیام/
]