به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از خبرنگار زنگ خبر؛ زلزله بیش از هفت ریشتری ٢١ آبان استان کرمانشاه، یکی از شدیدترین زمینلرزههای غرب ایران در صد سال گذشته است. متأسفانه در این زمینلرزه بزرگ صدها نفر از هموطنان ما بهویژه در سرپلذهاب جان خود را از دست داده و هزاران نفر زخمی شدند؛ صدها خانوار نیز خانه و کاشانه خود را از دست دادند.
بازهم ایران شاهد یک زلزله بزرگ بود. رودبار، بم، هریس و ورزقان و حالا کرمانشاه. این زلزلههای بزرگ نشان میدهد ایران سرزمینی است که زلزله را در آغوش گرفته است.
مگر میتوان نسبت به ضجه مادران فرزند ازدستداده کرمانشاهی بیتفاوت بود. مگر میتوان گریههای پدران و فرزندان عزیز ازدستداده را دید و کاری نکرد. همه ایران به پا خواسته تا به یاری هموطنان زلزلهزدهاش در غرب کشور بشتابد.
زلزله آمده است و باز هم میآید و نمیتوان مانعش شد، آنان که میروند بالاترین آسیب که همانا مرگ است را تجربه میکنند اما آنان که زنده میمانند چارهای جز احیای خود ندارند.
بعد از زمین لرزه همه دم از مقابله با زلزله میزنند و میگویند باید فکری کرد. ایران در خط زلزله است. تا همه داغ هستند حرف میزنند و وعده میدهند. شهر که آرام شد، کم کم همه فراموش میکنند تا زلزله بعدی.
هر چند باید در محاسبه تلفات مسائلی از جمله عمق و مرکز زلزله، ساعت وقوع و تراکم جمعیتی منطقه و نکات دیگری را در نظر داشت اما این واقعیت مهم را نمیتوان و نباید نادیده گرفت که دلیل اساسی و مبنایی اختلاف میزان خسارتهای جانی و مالی این زلزله ها، حرکت به سمت «به سازی»، «مقاوم سازی» و رعایت بسی استانداردهای ساخت و ساز است.
قرار نیست کار سختی کنیم یا دست به معجزه ببریم. همه دنیا یک روش ساده برای مقابله با زلزله دارند و آنهم ساختن ساختمانهای مقاوم در برابر زلزله و مقاوم سازی ساختمانهایی که در برابر زلزله مقاوم نیستند.
مراقبتهای روحی زلزلهزدگان بعد از آسیب بسیار جدی و مهم است و میبایست در کنار داشتن برنامههای کوتاه مدت و فوری برنامههای بلند مدت برایشان طرحریزی کرد و درمانگران به نیازهای عاطفی آنان پاسخ دهند.
با توجه به تعداد جان باختگان و خسارتهای زلزله اخیر غرب کشورمان میتوانیم همچنان ادعا کنیم که هنوز زلزلهها آن گونه که باید چشم برخی مسئولان و بعضی از مردم را که متاسفانه ظاهر بنا بیش از استحکام آن برای شان مهم مینماید آن گونه که باید باز نکرده است.
اگرچه زلزله قابل پیشگیری نیست اما به حداقل رساندن خسارتهای جانی و مالی این پدیده طبیعی با برنامه ریزی و نظارتهای علمی و دقیق و مستمر امکان پذیر است.
انتهای پیام/
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
]