به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا  با دستگیری این مرد، معلوم می‌شود، آنچه او به همراه دارد، مواد مخدر نیست، بلکه پنج بهله پرنده است که به طرز ماهرانه، بسته بندی و در یک ساک مسافرتی، جاسازی شده بودند. 

این پرنده ها در ادامه یک روز پرماجرا را برای محیط بانهای اداره محیط زیست تایباد رقم زدند. 
آنچه در ادامه می‌خوانید، روایت محمد مظلوم پناه، رئیس اداره محیط زیست تایباد است از آن روز.

«از پلیس آگاهی زنگ زدند به اداره. گفتند یک نفر را گرفته ایم که پرنده قاچاق می‌کرده است. خیلی زود خودمان را به اداره پلیس آگاهی رساندیم. آنجا پنج تا بسته به ما نشان دادند که با پارچه درست شده بود. فقط قسمتی از سر پرنده، از بالای بسته ها دیده می‌شد. اصلا معلوم نبود، چطور حیوانها را بسته بودند و چطور باید بازشان کرد. پرنده ها را بلافاصله به اداره رساندیم و با بچه‌های محیطبان، مشغول بازکردن پارچه ها شدیم. معلوم بود هر کس این کار را کرده بود، آدم ماهری بوده. کم کمک توانستیم گره پارچه را باز کنیم و بخشهای بیشتری از پرنده ها را ببینیم. پرنده ها بالابان بودند. 
بالابانها، پرنده‌های شکاری هستند از خانواده شاهینها. اصلاً نمی‌شد باور کرد، آن پرنده ها که وقتی پر و بالشان باز است، پرنده‌های درشتی هستند، حالا این قدر کوچک شده باشند و مثل یک دوک نخ افتاده باشند روی زمین. یعنی جوری پرنده ها را بسته بودند که کمترین جا را بگیرد و اصلا نشود فهمید که مثلا توی این ساک دستی، پنج تا پرنده است.
پرنده ها را مثل کسی که بچه ای را قنداق می‌کند، قنداق کرده بودند. یک پارچه مثل خورجین درست کرده بودند و حیوان را وسط آن خوابانده بودند. بعد یک بالش را در یک طرف و بال دیگرش را در طرف دیگر خورجین جاسازی کرده بودند. بعد بالها را در بالای تن پرنده به همراه دمش، مهار کرده بودند. بعد پاها را زیر تن حیوان، خوابانده بودند و پرنده ها را درست مثل یک بچه قنداق کرده بودند. با این فرق که سر و گردن حیوان را هم داخل قنداق گیر انداخته بودند. حالا آن پرنده ها که برای خودشان، هیبتی دارند، شده بودند مثل یک تکه چوب خشک.
حیوانها را که باز کردیم، تازه متوجه یک مشکل عجیب و غریب شدیم. چشم حیوانها را به طرز ماهرانه ای با یک پارچه نازک دوخته بودند. اصلا نمی شد باور کرد. انگار کسی مثلا با دقت یک جراح، روی چشم حیوان را با پارچه نازک را گرفته باشد. هیچ جوری نمی‌شد فهمید چطور می‌شود این پارچه را از روی چشم پرنده ها برداشت. می‌ترسیدیم به چشم پرنده آسیب بزنیم. 
کسانی که پرنده‌های شکاری را زنده گیری می‌کنند، اولین کاری که می‌کنند این است که چشم پرنده را ببندند. پرنده‌های شکاری زود عادتی می‌شوند. برای همین نباید کسی را که به او غذا می‌دهد، ببیند. پرنده‌های شکاری را می‌برند برای پولدارهایی که توی شیخ نشینهای اطراف خلیج فارس زندگی می‌کنند. تفریحشان این است که پرنده شکاری را پرواز بدهند تا برود مثلاً خرگوشی، سنجابی را بگیرد. تفریح ناجوانمردانه و در عین حال احمقانه‌ای است. بگذریم. زنگ زدم به اداره دامپزشکی تایباد. مشکل را به یکی از پرسنل توضیح دادم. باور کنید 10 دقیقه طول نکشید که دیدم آقای دکتر سجادی، رئیس اداره دامپزشکی، خودش را رساند به اداره ما. اصلاً فکر نمی کردم خود رئیس اداره دامپزشکی شخصاً بیاید. بودن آقای دکتر، دلگرمی خوبی بود. دکتر، مثل پزشکی که بخیه یک بیمار را می‌کشد، پارچه ها را یکی یکی از روی چشم پرنده ها برداشت. لحظات جالبی بود. پرنده ها انگار دوباره چشم درآورده باشند، با تعجب و با یک نگاه مظلومانه، به اطراف نگاه می‌کردند. پرنده ها ضعیف شده بودند. دکتر سجادی داروهای مناسب را هم نوشت و رفت.
ما دو روز پرنده ها را نگه داشتیم و صبح سه شنبه به اداره کل محیط زیست در مشهد تحویل دادیم. اول هفته گذشته همکارانمان خبر دادند این پنج تا بالابان، در اولین روز دهه کرامت، در صبح تولد حضرت معصومه(س) در منطقه شاندیز مشهد رهاسازی شدند. گزارش تصویری نجات بالابان ها را می توانید در سایت قدس آنلاین ببینید.