به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  هیجار ،آن زمان که دنیا در آتش خانمانسوز جنگ جهانی دوم می سوخت و ایران بی طرف و مستقل، ناخواسته در گیر این جنگ شده بود ، گویی همین دیروز بود ، الیگودرز پر آوازه به جهت داشتن مزارع آباد و بی حد و حصر ، کشتزار های وسیع و سرسبز ، زمین های بکر و حاصلخیز ، تاکستان رنگارنگ و خرمنی از نور،  باغات بهشتی و پر محصول و نیز فراوانی غلات و فرآورده های زراعی ، دامی و نباتی،  اوکراین ایران لقب گرفته بود.

گندم سرخه مرغوبترین ، مغذی ترین و خوش عطر ترین گندم تولیدی کشور بود که به وفور در این منطقه کشت می شد و شهرت جهانی داشت ،  آرد تولید شده این گندم لذیذ ترین و ذائقه پسند ترین نان سالم و گوارا  را تقدیم هموطنان عزیزمان در جای جای میهن اسلامی می کرد.

 از این رو خواستاران بی شمارش هر روز برای تهیه و خرید گندم سرخه یا آرد تولیدی آن از اقصی نقاط کشور به این دیار بهشتی سفر می کردند.

ساخت سیلوی بلند و زیبای چند صد تنی توسط مهندسین آلمانی در آن زمان، که همچون یک اثر تاریخی در قلب شهر الیگودرز واقع در چهار راه شهرداری ، امروز همچنان پا برجاست ، فریاد گر  غرور و سربلندی منطقه ، آبادانی، سرسبزی و وفور نعمت در آن سالهاست .

بزرگترین و معتبرترین کارخانجات تولید مواد غذایی  و بیسکویت سازی مانند بیسکویت ویتانا، بیسکویت گرجی، مینو ، .........آرد مورد نیاز خود را انحصارا" از کارخانجات آرد طلایی و ممتاز الیگودرز( کارخانه آرد زنده یاد حاج ذبیح ا....قاضی) تهیه و خریداری می کردند.

امروز تمامی نانوایان شهر بر این عقیده اند که یکی از دلائل عمده  خرابی نان ، استفاده از آرد نا مرغوب و بی کیفیت منطقه است و به همین دلیل بیشتر نانوایی ها به ویژه سنگک پزها به منظور بهبود کیفیت نان تولیدی ، آرد مصرفی خود را از شهرهای اصفهان ، تهران، کرج،و.....تهیه می کنند.

گفتنی است که در آن روزگاران مردان و زنان سخت کوش و شریف مردمان فداکار این دیار با نبود امکانات و عدم بهره گیری از وسایل مدرن و ماشین آلات پیشرفته امروزی، با چه رنج و مشقتی به همان روش ابتدایی و سنتی و تنها به کمک دستان پاک و پینه بسته خود، با عشق به فردا ، کسب روزی حلال و سربلندی مردم و زادگاه عزیزشان ، شکر و سپاس نعمت های بیکران  آن یگانه آفریدگار همه موهبت ها و زیبایی ها را بجای می آوردند و خوشه های سرخ و زرین  گندم سرخه (طلای از دست رفته الیگودرز ) را با دنیایی از مهر و نوع دوستی در دل خاک کشت و پرورش می دادند و باپیوند زدن به شیره جان خود ، سخاوتمندانه پیشکش  و ارزانی سلامت و نشاط همه انسانها ، افتخار شهر و دیار و رونق و برکت همه زندگی  های خوب و باصفا می کردند.

دریغ و درد.....که امروز از آن همه شکوه ، نعمت و فراوانی خبری نیست والیگودرز خود وارد کننده تمام یا بخش اعظمی از محصولات و فرآورده های دامی، زراعی و نباتی و حتی صیفی جات و سبزی خوردن از شهرهای اطراف هستیم و تنها مصرف کننده ایم......

چرا که هرگز وارثان خوب، امانتدارو قدر شناسی برای آن همه گنج های ذی قیمت الهی و آسمانی ، یادگارهای ارزشمند و طلایی نیاکان و گذشتگانمان نبوده ایم. اگر نیم نگاهی دلسوزانه امروز به قامت استوار و سر افراز اما خسته و نا زیبای شهرمان بیندازیم.....

برهوتی تلخ و غم انگیز از برج های ناموزون و بلند مرتبه های لجام گسیخته و بی نظم ،غوغای کاذب و دروغین گام نهادن در مسیر  توسعه ، ترقی ، تمدن و تکنولوژی و زندگی های شلوغ و بی روح و رنگارنگ  ماشینی که حاصل سیاست های غلط و بی کفایتی بسیاری نا مدیران ، سیل ویرانگر حاشیه نشینی ، مهاجرت و تخلیه روستاها ، هیاهوی پول و ثروت و نیز منفعت طلبی و زیاده خواهی ما آدمهاست ، اشک حسرت و افسوس را بر گونه هایمان می نشاند......

چرا امروز افتخار نانوایان شهرمان بر این قرار گرفته که با نصب تابلویی در پشت شیشه نانوایی ها ، به مشتریان خود اطمینان بدهند که آرد مصرفی نانوایی آرد زرین کرج _تهران یا وارداتی  است و مدیران شهری بی تفاوت از کنار آن عبور می کنند کجا بودیم......و امروز به کجا رسیدیم .

امروز سرخی زندگی بخش و غرور آفرین گندم سرخه که چون سرخی یگانه و بی بدیل آتش می توانست کشاورزی رو به افول منطقه را نجات بخشد، و شهر توسعه نیافته و عقب نگاه داشته شده امان را در بلند ترین قله اقتدار و خوشبختی قرار دهد و به فراموشی سپرده شده است امروز باید گندم سرخه را دوباره زنده کنیم تا شهر عزیزمان دوباره زنده شود

 انتهای پیام/