(بعنوان نمونه یک بانک را به آتش کشیدند که چند واحد مسکونی در طبقات فوقانی آن قرار داشت و خساراتی به منازل وارد شد که اگر آتش نشانی فرا نمی رسید احتمالا چندین نفر از خانواده های محبوس شده در آتش می سوختند)

 

محتوای شعارهایی که این افراد مطرح می کردند بیشتر شامل توهین به مقدسات مردم و فحاشی های بی هدف بود و هیچ ارتباطی با دغدغه های معیشتی و اقتصادی نداشت.

 

میانگین سنی این افراد بین ۱۵ تا ۲۵ سال بود، جوانانی که قطعا هیچ پولی در موسسات اعتباری ورشکست شده ندارند و هنوز حتی تشکیل خانواده نداده اند که فشار اقتصادی و تامین معیشت را لمس کرده باشند.

 

ایجاد رعب و وحشت برای مردم عادی از دیگر نقاط تاریک این حادثه بود، در موارد متعددی اغتشاشگران به طرف مردم و عابرین پیاده سنگ پرتاب می کردند!

 

بعد از این حادثه با مردم عادی گفتگوهایی داشتم. همان هایی که بعضا کمرشان زیر بار فشار اقتصادی و رکود و تورم خم شده اما همگی از اغتشاشات و اقدامات ضدامنیتی این عده محدود اظهار تعجب و برائت میکردند. مثلا راننده تاکسی که از کیانپارس تا میدان شهدا میهمانش بودم می گفت: 

"من الان برای خرید گوشت در منزلم مشکل دارم، انتقاد دارم اما هیچگاه وطن فروشی نمیکنم و پا روی خون صدها هزار جوانی که خونشان را برای امنیت این کشور داده اند نمی گذارم. صف این آشوبگران از ما مردم دردکشیده جداست"

 

این تجمعات با شعار انتقاد از وضعیت اقتصادی شروع شد و به همین دلیل در مراحل اول برخی مردم عزیزمان را نیز با خود همراه کرد اما خیلی زود ماهیت اصلی خود را نشان داد و اصل ماجرا برای مردم روشن شد.

 

پی نوشت: بدیهی است که مردم از نهادهای امنیتی و نظامی انتظار دارند که با اغتشاش گران و برهم زنندگان ارامش مردم برخورد قاطع کنند. 

 

دولت و رییس جمهور هم باید بدانند که وضعیت اقتصادی به بخش اعظم جامعه فشار آورده و بجای دلخوش کردن به وعده های نسیه آمریکا و غرب، همت خود را برای اجرای اقتصادمقاومتی که رونق تولید و اشتغال را به همراه دارد به کار ببندد و از پرداختن به حاشیه ها پرهیز کند!

اسماعیل معنوی

 

انتهای پیام/