به همین جهت است که بعد از آن که نمایندگان مردم، حاضر نشدند به میلی منفر از چهره های افراطی اصلاح طلبان برای تصدی این وزارت خانه رای اعتماد بدهند، کسی به عنوان سرپرست این وزارت خانه منصوب شد که اتفاقا از نظر افراطی گری و تندروی چیزی کمتر از میلی منفرد ندارد.

 

جعفر توفیقی که سابقه حضور در راس وزارت علوم را در سال های پایانی دولت خاتمی در کارنامه خود دارد، در حالی در دولت یازدهم به عنوان سرپرست این وزارت خانه حساس منصوب شده است، که اقدامات و عزل و نصب های وی در همین مدت کوتاه سرپرستی اش انتقادهای جدی دلسوزان جامعه دانشگاهی را در پی داشته است.

 

توفیقی در بدو ورد به وزارت علوم با لغو بورسیه های تحصیلی دانشجویان دکتری، عزم جزم خویش برای تحولات و تغییرات بنیادی و گسترده در وزارت علوم را به رخ کشید. وی در ادامه نیز در اقدامی فوری، رئیس دانشگاه علامه طباطبایی –که به دلیل مشی انقلابی و تلاش برای حاکم کردن رویکرد اسلامی در دانشگاه مورد توجه قرار گرفته بود- را عزل کرد و یکی از چهره های افراطی را به ریاست این دانشگاه منصوب کرد. توفیقی همچنین رئیس دانشگاه صنعتی اصفهان را نیز با یک تماس تلفنی برکنار کرد.

 

عزل و نصب های توفیقی در وزارت علوم دولت اعتدال (!) البته به همین جا ختم نشد که وی در اقدامی تامل برانگیز معاون پژوهشی وزارت علوم را نیز برکنار کرد و البته دلیل این برکناری را هم تاکید بر شایسته سالاری و اعتدال گرایی عنوان کرد! نکته جالب توجه این است که مهدی زاده نوری، که معاونت پژوهشی وزیر علوم را بر عهده داشت، به عنوانی کی از گزینه های معرفی به مجلس جهت تصدی این وزارت خانه مطرح بود.

 

هر چند توفیقی گفته است برای تغییر معاون فرهنگی-اجتماعی و همچنین معاون آموزشی این وزارت خانه نیز برنامه دارد، اما بدون شک این همه عزل و نصب های آقای سرپرست را نباید در این موارد خلاصه کرد چرا که اخباری به گوش می رسد که تغییر روسای بسیاری از دانشگاه ها بویژه دانشگاه های مهم و بزرگ نیز در دستور کار سرپرست وزارت علوم قرار دارد.

 

اما اوج نقش آفرینی این سرپرست ایثار گر وزارت علوم جهت حاکم کردن اعتدال در جامعه، در نقش وی در برکناری سیاسی و شتاب زده رئیس دانشگاه آزاد، نمایان شد، که به وضوح نشان داد که الحق که آقای رئیس جمهور در نشست خبری آغازین خود به درستی بیان کرده بود که با "داس" نیامده است چرا که این همه اقدامات و عزل و نصب های سرپرست وزارت علوم، به خوبی نشان داد که دولت نه با داس، که با "کمباین" به جان مملکت افتاده است.

 

همه ی این عزل و نصب های سیاسی در وزارت علوم علاوه بر اینکه بیانگر اهمیت این وزارت خانه برای تندورهای اصلاح طلب است، نشان می دهد که انتصاب توفیقی برای سرپرستی این وزارت خانه نه با هدف معرفی وی به مجلس بوده، که در واقع برای بسترسازی و هموار کردن مسیر پیشبرد اهداف این طیف در دانشگاه ها، برای وزیر علوم بعدی است.

 

قدر مسلم آن است که با توجه به این هجمه گسترده توفیقی به وزارت علوم، و همچنین نقش برجسته ی وی در مقابله با رای ده ها میلیونی مردم در سال 88، و البته عملکرد وی در دوران مسئولیتش در وزارت علوم در سال های پایانی دولت خاتمی و مواردی از این دست، همگی دست به دست هم داده است تا دیگر دولت انتظار نداشته باشد، نمایندگان ملت در صورت معرفی وی به مجلس، به او رای اعتماد بدهند. به همین جهت بهترین راه را در این دیده اند تا با انتصاب وی به عنوان سرپرست این وزارت خانه مهم و استفاده از تجربه عملکردش در دوران مسئولیتش، اهداف خود را پیش ببرند و اقدامات و عزل و نصب های اساسی مورد نظرشان را انجام دهند، تا راه را برای وزیر بعدی باز کنند. به همین خاطر است که روحانی برای معرفی وزاری پیشنهادی وزارت خانه های بدون وزیر از جمله وزارت علوم عجله ای ندارد و تلاشش بر این است تا از این فرصت سه ماهه حداکثر استفاده را ببرد!

 

هر چند این رویکرد توفیقی را شاید بتوان نوعی ایثارگری از جانب وی برای پیشبرد اهداف افراطیون در وزارت علوم نیز دانست، اما به نظر می رسد دولت هم نسبت به این خدمات وی بی تفاوت نبوده و سمت معاونت علمی رئیس جمهور را برای وی خالی گذاشته است، چرا که علیرغم اینکه در انتصاب بسیاری از مسئولیت ها، دولتمردان هیچ گونه تعللی نکردند، اما همچنان پست معاونت علمی رئیس جمهور خالی است.

 

انتهای پیام/