به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صبح قزوین؛امروز همه جا حرف از آقازاده‌هاست! یکی را در دادگاه و در حال پاسخگویی به بازپرس می‌بینیم و دیگری را در تصاویر شبکه‌های اجتماعی و مشغول رانندگی با ماشین مدل بالای میلیاردی و آن یکی را محصل در دانشگاه‌های غربی و فعال در توئیتر و فیسبوک و مشغول موج سواری بر افکار عمومی مردم و اظهار نظرهای زرد و غیرکارشناسی اما پربازدید می‌یابیم!

جوانانی که اغلب بدون شایستگی و تنها بخاطر روابط نسبی با یک مسئول در جمهوری اسلامی، در اوج بحران‌های اقتصادی و وضعیت تأسف بار معیشتی مردم، یا پشت میزهای مدیریتی پر درآمد نشسته اند یا در ویلاهای داخلی و خارجی به بهترین شکل ممکن در حال گذراندن یک زندگی لاکچری‌اند و گاهاً ریخت و پاش‌هایشان را هم به مدد فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی منتشر و به رُخ مردم می‌کِشند و گاهی خود را «ژن خوب» هم معرفی می‌کنند!!

بدیهی است که این رذیله اخلاقی خود برتربینی و فخرفروشی همانند سایر موضوعات حوزه جامعه شناختی، در زُمره علوم غیردقیقه محسوب می‌شود و دارای علل و ابعاد گوناگونی است و نمی‌توان به نحو انحصاری و مطلق حکم قطعی صادر نموده و با دیدگاه یکجانبه و تک علتی به تحلیل آن پرداخت اما سوال اینجاست که چرا برخی از آقازاده‌ها و فرزندان و منسوبین به مسئولین سیاسی و حتی چهره‌های فرهنگی و مذهبی شاخص در کشور، منحرف شده‌اند و یا دست کم توقعی که از ایشان وجود دارد را محقق نکرده‌اند؟!

جدا از استثنائاتی که وجود دارد، قریب به اتفاق این «آقازاده‌ها» حاصل سبک زندگی غلط و متأثر از فرهنگ اسراف و تبعیض و تفاخر و البته متضاد با فرهنگ ایرانی اسلامی و نتیجه عدم رعایت پروتکل و خط قرمزهایی است که یک مسئول در تراز نظام اسلامی باید به آنها پایبند باشد.

امروز شاهد هستیم برخی از مدیران که به برکت خون شهدا در نظام مقدس جمهوری اسلامی صاحب عنوان و منصب مدیریتی شده‌اند، اما رفتار و سبک زندگی خود و نزدیکانشان هیچ تناسبی با باورها و آرمان‌های نظام اسلامی ندارد و این عدم تناسب به مرور منجر به یک مصونیت و توقعات غیرعادی و خلاف عُرف و گاهاً خلاف شرع در خانواده آقا یا خانم مسئول می‌شود و کم کم موجودی پرورش می‌یابد بنام «آقازاده»! پدیده شوم و مطرودی که امروز گریبان بسیاری از مدیران جامعه اسلامی ما فارغ از هر لباس و رنگ و سطح مسئولیت را گرفته است!

امیرالمومنین حضرت علی(علیه السلام) در خطبه 209 نهج البلاغه با موضوع (توصیه به ساده زیستی توأم با بهره مندی از دنیا) می‌فرمایند که" مسئولین و حاکمان در جامعه اسلامی باید زندگی خود را با زندگی عموم مردم و ضُعفای جامعه هماهنگ کنند.

در اینجا می‌بینیم که حضرت دعوت به دنیاگریزی نمی‌کنند و دنیاگریزی را نهی می‌کنند، از سویی دیگر غرق شدن در نعمات مادی دنیا را نیز نمی‌پسندند و رد می‌کنند. توجه به این بیان گهربار حضرت امیر(علیه السلام) برای شرایط امروز جامعه ما واجب است.

توصیه امیرالمومنین به مسئولین نظام اسلامی مبنی بر نزدیک کردن سطح زندگی خود با پایین‌ترین قشر جامعه، بدان علت است که آن مسئول درد طبقات پایین را هم بفهمد و شرایط آنها را در سیاست گذاری‌ها و تصمیم گیری‌ها و حتی استراحت کردن‌های خود نیز تاثیر دهد. در اینصورت است که حرف و عمل او یکی می شود و تاثیرگذار!

متاسفانه چندروزی است که یک فایل ویدیویی از جشن تولد غیرمتعارف فرزند یکی از مسئولین استان قزوین در فضای مجازی دست به دست می‌شود!

هرچند این ویدئوی یک دقیقه‌ای ملال آور، ملاک سنجش و عملکرد و پاکدستی و درستی خانواده آن مسئول نیست، اما می‌تواند تلنگری باشد برای پیشگیری. بر اینکه لحظه لحظه عمر مسئولین نظام اسلامی در پیشگاه خداوند متعال و شهدای گرانقدر ثبت و ضبط شده و روزی از همه آنچه بر او گذشته سوال خواهد شد، هر حرکت و صحبت و حتی نشست و برخاست مسئولین هم توسط مردم فهیم و بصیر کشورمان رصد می‌شود و فاصله گرفتن مسئولین از آنچه باید قلباً و قانوناً بدان پایبند باشند، به فاصله گرفتن مردم از حکومت اسلامی و ایجاد بدبینی در جامعه می‌انجامد.

از این رو شایسته است مسئولین محترم برای تنویر افکار عمومی از اقدامات ساختارشکن و خلاف عرف و اخلاق منسوبین به خود اعلام برائت کنند و نسبت به اصلاح ساختار سبک زندگی خانواده خود اهتمام ورزند و قدر و شأن جایگاه مسئولیتی خود را حفظ کنند.

محمدرضا ذاکر

انتهای پیام/