به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا به نقل از صاحب نیوز،روزهایی دیگر همراه با مرگ، خونریزی و تخریب در یکی از کشورهای خاورمیانه،خشونت های اخیر ۵۹ نفر کشته وبیش از ۱۰۰ نفر زخمی بر جای گذاشت. در ماه جولای بیش از ۱۰۰۰ نفر جان خود را از دست دادند و حدود ۲۳۰۰ نفر زخمی شدند.

شاید گمان کنید که از سوریه صحبت می کنم. اما اینطور نیست، این آمار متعلق به کشور عراق است. کشوری که جورج بوش و تونی بلر در سال ۲۰۰۳ به گمان خود آن را ” آزاد” کردند. آ نطور که گفته می شد دخالت نظامی غرب در این کشور قرار بود تا این منطقه را به سمت دموکراسی، حقوق بشر و آزادی پیش ببرد. در عوض این کشور به سمت یک دهه خونریزی و کشتار سوق پیدا کرد و مردم آن زندگی کابوس واری را در طول این چند سال طی کرده اند و دستاورد دیگر غرب در عراق، تبدیل کردن این کشور به یکی از خطرناک ترین نقاط دنیا برای زندگی بوده است.

نکته بسیارجالب در این باره سکوت امروز تمامی سیاستمداران و کارشناسان سیاسی حامی جنگ، درباره اتفاقات این سال های عراق است. همان شخصیت هایی که در غرب در سالهای ۲۰۰۳ و ۲۰۰۲ دست از نوشتن و صحبت کردن علیه عراق برنداشتند و هر روز از تهدید صدام حسین و سلاح های کشتار جمعی او برای ما گفتند، و اینکه باید با یک اقدام نظامی این سلاح ها را از دست یک شیطان خارج کرده و مردم این کشور را آزاد کرد، امروز در مقابل تمام خونریزی ها و خانه خرابی ها که در اثر تجاوز غیر قانونی به این کشور اتفاق افتاده است سکوت اختیار کرده اند. در مارس ۲۰۱۳ همزمان با تجاوز نظامی به عراق، تقریبا در هر شبکه تلویزیونی این کارشناسان و حامیان جنگ از جنگ برای آزادی و لیبرالیسم سخن می گفتند. در آن زمان این افراد به ظاهر بشر دوست مدام از سختی های زندگی مردم در زمان دیکتاتوری صدام حسین سخن می گفتند، اما امروز زمانی که مشاهده می کنند مردم عراق در اثر تعدد بمب گذاری ها تکه تکه می شوند دیگر حرفی برای گفتن ندارند. از جانب این حامیان حقوق بشر هیچ درخواستی از عامل اصلی این بی امنیتی در عراق برای توقف این کشتارها انجام نمی شود. برای این طرفداران مداخله در کشورهای دیگر امروز عراق مانند یک مثال نقض در دوران مدرن است. اگر این افراد نتوانستند در سال ۲۰۰۳ از عراق و حمله به این کشور صحبت نکنند امروز حداقل می توانند از صحبت های مشابه علیه سوریه جلوگیری کنند، نشان دادن نگرانی درباره وضعیت بد زندگی مردم کشور سوریه، درست مانند اشک های تمساحی که در سال ۲۰۰۳ برای زندگی مردم عراق ریخته شد.

نکته جالب این است که هر زمان از تلفات در درگیری ها سخن به میان می آید، طرفداران اقدام نظامی به طور دقیق از تعداد کشته های سوریه از مارس سال ۲۰۱۱ تا کنون سخن می گویند ( البته از نظر آنها عامل تمام این کشته ها دولت سوریه است) اما هر زمان از تلفات جانی مردم عراق از مارس ۲۰۰۳ تاکنون سوال می شود، برای آنها ابهام بزرگی بوجود خواهد آمد. دونالد رامسفلد در نوامبر سال ۲۰۱۱ صراحتا اعلام کرد که : ما نمی توانیم تک تک جنازه های افراد کشته شده را بشماریم.

برای سیاستمداران بزرگ آمریکا مردمی که از مارس ۲۰۰۳ تا کنون کشته شده اند ( که تعداد تلفات از ۱۷۴۰۰۰ نفر تا حدود ۱ میلیون نفر برآورد شده است) هیچ کدام غیر نظامی نبوده اند! در سال ۲۰۱۳، آنچه اهمیت دارد کسانی هستند که در سوریه کشته می شوند ( آن هم سوری هایی که به نظر آنها توسط نیروهای دولتی کشته می شوند) نه کسانی که در عراق جان خود را از دست می دهند. چون عراق امروز به دست فراموشی سپرده شده است و رهبران آمریکا دیگر هیچ گاه راجع به این کشور صحبت نمی کنند.این چندان شگفت انیگز نیست که در تفکر عموم مردم تلفات درگیری های کشور عراق با آمار واقعی تخمین زده شده تفاوت فاحشی داشته باشد.۶۶ درصد از مردم انگلستان در یک نظر سنجی عنوان کرده اند که زیر ۲۰۰۰۰ نفر از سال ۲۰۰۳ تا کنون در عراق کشته شده اند. شاید این آمار تنها رونالد رامسفلد را بیش از هر کسی خوشحال کند.

اگر آنها کمی احساس شرم می کردند، کسانی که زندگی مردم عراق را نابود کرده اند ، هیچ گاه خود را در منظر عمومی ظاهر نمی ساختند. اما حامیان مداخله نظامی و لیبرال های امپریالیسم نه شرمنده هستند و نه احساس پشیمانی می کنند. این دسته از افراد در طول این دو سال در حال برنامه ریزی برای حمله و مداخله ای نظامی دیگر در سوریه هستند. آنها قصد دارند در لیست بلند بالای خود از عراق به هدف بعدی در خاورمیانه نقل مکان کنند. اما هیچ گاه نباید به سمت هدف بعدی حرکت کرد تا زمانی که عاملین نابودی کشور عراق مجازات شوند. بی نظمی و خونریزی های امروز کشور عراق، نتیجه مستقیم سیاست های بی ثبات کننده و مخرب جنگ طلبان آمریکایی و بریتانیایی است، کسانی که مسئولیت این جنایت بین المللی را برعهده دارند و باید تاوان نابودی و بدبختی مردم یک کشور را روزی بپردازند.

انتهای پیام/