جناب نتانیاهو سلام . من یک شهرونده ساده ایرانی هستم . به گمانم کشور من را خوب نمی شناسید . ایران کشور بزرگی در خاورمیانه است ، خیلی بزرگ . جغرافیای آن صدبرابر از جغرافیای شیخ نشین های رفیق حضرتعالی گسترده تر و تاریخ آن صد برابر از تاریخ دوستان آمریکایی شما قطور تر است و جهت یادآوری عرض می کنم که هم کیشان با معرفت شما از پادشاه بزرگی در سرزمین ایران به نام کوروش به نیکی و احترام یاد می کنند .

 

فرمایشات اخیر شما را گوش کردم و مانند همیشه از تلاش شدید شما برای توجیه ایران هراسی افسوس خوردم . من به شما حق می دهم و می دانم که حیات سیاسی تان به همین حرفها بستگی دارد ولی به خودم هم حق می دهم که چند سوال ساده از شما بپرسم چون بر اساس برهان خلف ، از آنجایی که مردم ما را عقب افتاده و متحجر و بدبخت می دانید لابد شما انسانی پیش رفته ، روشن فکر و خوشبخت هستید و بنابراین حتما به سوالات بنده پاسخ خواهید فرمود .

 

جناب نتانیاهو چرا مردم جهان باید از ایرانی ها بترسند در حالی که نظریه جنگ و خشونت همواره از سمت شما در سازمان ملل تبلیغ شده و از سمت ایرانی حداقل یک بار ندای صلح و گفتگوی جهانی در تقویم دنیا ثبت شده است ؟

 

چرا مردم جهان از ایران بترسند در حالی که شما و دوستانتان در شمارش جنگهایی که به راه انداخته اید به ارقام شگفت انگیز رسیده اید و حداقل در یک قرن گذشته هیچ جنگی از سوی ایران آغاز نشده است ؟

چرا مردم جهان از ایران بترسند در حالی که این شما هستید که هر روز به تعداد بمب های اتمی خودتان می افزایید و ما همین یک دهه پیش برای دفاع از خاک کشورمان از دوست و همسایه اسلحه قرض می کردیم ؟!

 

البته حالا ما ارتشی بسیار قوی داریم اما انصاف کنید که آیا روزی هست که ارتش شما و دوستانتان به غیر نظامی ها آسیبی نرسانند و آیا جهان آخرین غیرنظامی که به دست ارتش ایران کشته شده باشد را به یاد دارد ؟!

 

از شما تعجب می کنم . در روز روشن به ترور دانشمندان ما افتخار می کنید و در مقابل عدم دسترسی فرضی ما به موسیقی غربی را لکه ننگ می پندارید ! شاید گوش دادن به موسیقی در مورد شما نتیجه معکوس دارد . چون ایرانی ها نغمه های موسیقی را سفیر صلح می شمارند و نه نسخه ای برای ترور !

 

جناب نتانیاهو ، همین حالا که این نامه را می نویسم دو هموطن یهودی در دفتر کار من با عشق و دوستی فراوان مشغول کار هستند . ما خیلی باهم رفیق هستیم . با هم غذا می خوریم . با هم سفر می رویم و اصولا مرزهای سیاسی را در مناسباتمان وارد نمی کنیم . می توانم بپرسم که در میان دوستانتان چند مسلمان حضور دارد ؟ حالا شیعه که جای خود دارد !

 

جناب نتانیاهو ، چنان دلسوزانه نگران شلوار ما شده اید که گویی ما در کشوری بیچاره و از هم پاشیده زندگی می کنیم و مثلا برای رفتن به سرکوچه سوار شتر می شویم !

 

جالب است بدانید که ما ایرانی ها در کارخانه هایمان اتومبیل می سازیم و به کشور های عرب که شما را به رسمیت می شناسند می فروشیم و پول خوبی هم به دست می آوریم و خیلی از روز ها هم با "شلوار جین "سر کار می رویم . پس به جای نگرانی برای شلوار ایرانی ها مراقب کلاه خودتان باشید !

 

راستی یک سوال نامربوط . به نظر شما گوش ندادن به موسیقی غربی زشت است و یا در تریبون سازمان ملل از گرگ و گوسفند سخن گفتن ؟! چون بالاخره دیپلماسی ادبیات خودش را دارد و چوپانی کلیدواژه های خودش را .

 

می دانم که حضرتعالی استعداد خوبی برای نقاشی دارید و این را یک سال قبل ثابت کرده اید . پس تقاضا می کنم یک لیوان نقاشی فرمایید که تا نیمه پر از آب است . تعداد خیلی زیادی از ما ایرانی ها با موشکافی در مورد نیمه خالی از سیاستهای حکومتمان انتقاد می کنیم و خیلی وقتها هزینه هم می دهیم و گلایه هم می کنیم . اما فراموش نفرمایید که آن لیوان یک نیمه پر هم دارد . اگر صلاح بدانیم چنان از کشورمان و دولت مردانمان حمایت می کنیم که شما و دوستانتان به خواب هم ندیده باشید.

 

صادقانه عرض می کنم که من تا همین دیروز موساد را یک سیستم اطلاعاتی قوی می دانستم اما نظریه " شلوار جین " همه چیز را بر باد داد . حتی آن نقاشی خوشگلتان را و حتی آن " شش ماه " معروفتان را که نمی دانم چرا هیچ وقت به پایان نمی رسد ؟!

 

جناب نتانیاهو ، به مردم دروغ نگویید و دنیا را مسخره نکنید . عاقبت خوبی ندارد . به چشم خودمان دیده ایم که به شما هم توصیه می کنیم !!!

 

در پایان ضمن عذر خواهی بابت ایجاد مزاحمت ، صادقانه می گویم که حتی اگر حکومت ایران به دنبال نابودی جبهه ی شما هم باشد هیچ نیازی به بمب اتم ندارد . قدرت تخریب حضرتعالی بسیار بیشتر و موثر تر است.

 

خدانگهدار

یک شهروند ایرانی

یک روز بعد از مصاحبه شما با بی بی سی

 

انتهای پیام/