نکته اول؛ واکنش هتاکانه به شکست‌های غربی در منطقه

 

اهانت به شخص پیامبر اسلام (ص) به طور جدی از سال ۲۰۰۵ به این طرف آغاز شد؛ یعنی درست از زمانی که «شکست سیاست‌های آمریکایی و اروپایی» در منطقه شروع به خودنمایی کرد. سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۱۱ و ۲۰۲۰ سه مقطع حساس برای کشور‌های غربی در منطقه است؛ در سال ۲۰۰۵ آمریکا که با همراهی برخی کشور‌های مهم اروپایی به افغانستان و عراق حمله کرده بود، در نیل به اهداف خود با یک بن‌بست آشکار نظامی مواجه شد که تبعات آن هنوز هم دامنگیر کشور‌های غربی است. حتی امروز نیز دولت آمریکا صریحاً اعلام می‌دارد که برای اشغال افغانستان و عراق ۷ تریلیون دلار هزینه کرد، اما به جایی نرسید. در اهمیت این رقم همین بس که گفته شود کل سرمایه دیده شده برای ابتکار یک کمربند– یک راه چین که بزرگ‌ترین پروژه زیرساختی تاریخ بشر است و بیش از ۶۵ کشور را به هم متصل می‌کند، حدود ۴ تریلیون دلار است. علاوه بر این غرب در سال ۲۰۱۱ نیز با خیزش عظیمی به نام بیداری اسلامی در منطقه و جهان اسلام مواجه شد که عنوان بیداری اسلامی برای آمریکا که در صدد خاموش نگه داشتن امت اسلام بود یک شکست عظیم است. در سال ۲۰۲۰ هم سال ناکامی بزرگ طرح آمریکایی برای از هم گسیختن شیرازه سه کشور لبنان، فلسطین و عراق است.

 

نکته دوم؛ ترس از نام و آموزه‌های حضرت محمد (ص)

 

همان‌گونه که گفته شد، طرح‌های اروپایی و آمریکا که در منطقه در بیست سال گذشته اجرا شده به اهداف و چشم‌انداز‌های اصلی خود نرسیده و شکست خورده است. علنی‌سازی روابط رژیم اسرائیل و چند کشور عربی هم که ترامپ آن را یک پیروزی بزرگ می‌داند، نمی‌تواند یک «نقطه قوت» برای آمریکا و رژیم اسرائیل باشد، کما اینکه در بلندمدت باعث «تحریک» امت عربی علیه رژیم غاصب اسرائیل و بانیان علنی‌سازی روابط برخی حکام عربی و رژیم صهیونیستی می‌شود. وقتی یک گروه کوچک محلی به نام انصارالله در کمتر از ۶ سال به یک بازیگر قدرتمند منطقه‌ای تبدیل می‌شود که سعودی‌ها را به خاک سیاه نشانده است، وقتی نیرو‌های آمریکایی در عراق به نهایت سردرگمی و کلافگی در این کشور می‌رسند که مجبورند سربازان خود را علاوه بر اسلحه به پوشک نیز تجهیز کنند، این، نشانه شکست آشکار برای غرب و پیروزی بزرگ برای جبهه مقاومت اسلامی است. اروپا و آمریکا این شکست خودی و پیروزی مقاومت اسلامی را نه فقط از آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله سیستانی و سید حسن نصرالله و سردار سلیمانی و سردار قاآنی و نیرو‌های حشدالشعبی و ... که از حضرت محمد (ص) و «آموزه‌های» ایشان می‌بینند که مسلمانانی تربیت می‌کند که در یمن و لبنان و عراق با وجود تنگدستی و با یک اسلحه ساده، اما ایمان راسخ و روحیه جهادی که قدرت نرم و تحرک تولید می‌کند، ائتلاف سعودی و صهیونیستی و آمریکا و فرانسه را با آن تسلیحات پیشرفته و لجستیک سنگین و هزینه‌های چندصد میلیاردی به گیجی و سردرگمی و شکست می‌کشاند. اینکه امروز ایران اسلامی در مقابل شدیدترین تحریم‌های تاریخ بشری، محکم و استوار ایستاده و از تحریم برای خود فرصت ساخته است، به خاطر وجود مبارک رهبری از تبار حضرت محمد (ص) و آموزه‌ها و اعتقادات نبوی و علوی و حسینی است که در ملت ایران تبلور یافته است.

 

نکته سوم؛ انتقام جنگ‌های صلیبی

 

اهانت دولت‌های غربی و اخیراً دولت فرانسه به ساحت مقدس پیامبر اسلام (ص) که منشأ نورانیت و تعالی برای بشر است و بر گردن تمام بشریت حق مضاعفی دارد، یک ریشه مهم تاریخی دارد. غربی‌ها هنوز شکست خفت‌بار از مسلمانان در جنگ‌های صلیبی را فراموش نکرده‌اند، لذا هتک حرمت نبی بزرگ اسلام (ص) که در نقطه کانونی معرفت بشر به خداوند متعال قرار دارد و سرچشمه فیض است، حکایت از کینه و انتقام جنگ‌های صلیبی است. در جنگ صلیبی که در اواخر قرن یازدهم اتفاق افتاد، غربی‌ها با مسلمانان طی چندین دوره برای به دست آوردن «بیت المقدس» نبرد کردند. این جنگ‌ها به دعوت مقامات «کلیسای کاتولیک رومی» و همراهی و حمایت امپراتور «روم شرقی»، با اعلام هدف آزادسازی بیت‌المقدس و زادگاه حضرت مسیح (ع) و دیگر معالم مسیحی در فلسطین از دست مسلمانان و ایجاد دولت‌های صلیبی در نقاط مختلف فلسطین صورت گرفت. جنگ‌های صلیبی مجموعاً هشت بار به وقوع پیوست. صلیبیان از همه جای اروپای غربی در جنگ‌هایی مجزا بین سال‌های ۱۰۹۵ تا ۱۲۹۱ میلادی به مدت ۱۹۶ سال شرکت داشتند.

 

جنگ‌های مشابهی نیز در شبه‌جزیره ایبری و شرق اروپا تا سده ۱۵ یعنی از سال ۱۰۹۵ تا ۱۵۰۰ و به مدت ۴۰۵ سال برپا بود. صلیبیان در ابتدا موفقیت‌های موقتی داشتند؛ اما سرانجام از سرزمین‌های اسلامی بیرون رانده شدند.

همان‎طور که در اسناد تاریخی آمده است، در آن زمان فرانسوی‌ها محور جنگ‌های صلیبی بودند و پیشتازی امروز آنان در اهانت به اسلام هم به دلیل آن است که در زمان جنگ‌های صلیبی طلایه‌دار و فرمانده جنگ‌های شکست‌خورده صلیبی بوده‌اند. کما‌اینکه حمله صلیبی‌ها علیه بلاد اسلام در سال ۱۰۹۵ با صدور فتوای «پیتر راهب»، یک پاپ فرانسوی‌تبار در «کلرمون» فرانسه شروع و به آن همه جنایت ختم شد. پیش از آن، در سال ۷۳۲ میلادی «شارل مارتل» فرانسوی در جریان جنگ تور، قوای «عبدالرحمن قافعی» را در شبه‌جزیره ایبری متوقف کرد. او در این جنگ از فرانک‌ها که یک قوم وحشی بودند، علیه مسلمانان استفاده کرد و سال‌ها از سوی بقیه فرانسوی‌ها و حتی اروپایی‌ها تجلیل شد، تا جایی که بعد‌ها فرانک‌ها (در زبان محلی فرنک‌ها) فرنگی‌ها خوانده شده و به بقیه هم اطلاق گردید. وقتی در سال ۸۰۰ میلادی، «شارل لومانی» به قدرت رسید که نوه مارتل بوده به سبب شدت عمل علیه مسلمانان، «شارل مقدس» خوانده شد! نام شارل، در تاریخ فرانسه با همین انگیزه تکرار شد و به «شارل دوگل» رسید و حالا نشریه فرانسوی «شارل ابدو» با اهانت به چهره نورانی پیامبر اسلام (ص)، در حال تداعی کردن همان خط است. جالب است گفته شود نشریه شارل ابدو جایگزین نشریه کم‌تیراژ «هاراکیری» است که در سال ۱۳۳۹ در پاریس منتشر می‌شد و به اتهام توهین به «ارزش‌های ملی» فرانسه تعطیل شد!

 

جمع بندی

 

کشور‌های غربی علناً به قدرت جهان اسلام در معادلات بین‌المللی و آینده نظام بین‌الملل علم و اعتراف دارند، لذا با ابزار‌های مختلف در صدد به چالش کشیدن مسلمانان و تخریب چهره نورانی اسلام هستند. غرب بر این باور است که آینده تاریخ بشری متعلق به دین حضرت محمد مصطفی (ص) و تمدن نوینی که توسط دین اسلام در حال بنیان نهادن است، خواهد توانست حتی ملت‌های غربی را نیز جذب خود کند. برای همین به اسلام‌ستیزی برآمده از کینه‌ها تاریخی برخاسته‌اند. در هر صورت آنچه روشن است این است که جهان اسلام امروز بیش از هر زمان دیگری به اتحاد و انسجام برای مقابله با توطئه‌های غربی نیاز دارد؛ توطئه‌هایی که خنثی‌سازی آن بیش از هر چیز مستلزم هوشیاری و وحدت است.

 

تجویز راهبردی

 

در پایان و با توجه به اهمیت موضوع، مواردی به عنوان «راهبرد‌های مقابله با رویکرد‌های اسلام‌ستیزانه کشور‌های غربی» که اهانت به مقدسات دینی یکی از مصادیق مهم آن است، با مراجعه به بیانات و دیدگاه‌های رهبر معظم انقلاب ارائه می‌شود:

۱- بازشناسی درس‌های قولی و فعلی پیامبر اسلام (ص)؛

۲- معرفی چهره بی‌پیرایه اسلام؛

۳- وحدت حول وجود رسول اعظم اسلام بر ضد دشمنان اسلام؛

۴- بازگشت مسلمانان به عناصر قدرت خود؛

۵- توجه به پشت صحنه اهانت‌ها و اغراض عاملان آن؛

۶- فراموش نکردن دشمنی غربی‌ها نسبت به اسلام و مسلمین؛

۷- پرهیز از درگیری اسلام با مسیحیت؛

۸- مطالبه مجازات اهانت‌کنندگان به مقدسات دینی و اسلامی؛

۹- تحریم کالا‌های غربی در کشور‌های اسلامی به عنوان یک راهکار مؤثر؛

۱۰- قطع مراودات سیاسی و دیپلماتیک با کشور‌های هتاک؛

۱۱- تحریم شخصیت‌ها، محافل سیاسی و رسانه‌ای و عناصر هتاک به وجود مبارک پیامبر اسلام و مقدسات اسلامی؛

۱۲- توسل به مکانیسم‌ها و سازوکار‌های بین‌المللی برای محکومیت عاملان توهین به شخصیت‌ها و مقدسات اسلامی.