به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ محمدعلی ابراهیمی، کارشناس مردم شناسی در گفت و گو با خبرنگار عصرهامون بیان کرد: در ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻳﺮانی و غیر اﻳﺮانی روزﮔﺎر ﺑﺎﺳﺘﺎن، ﻧﺎمی از ﻗﻮم ﻳﺎ زﺑﺎن ﺑﻠﻮچ ﺑﺮده ﻧﺸﺪه و در ﻣﻨﺎﺑﻊ روزﮔﺎر هخامنشی و ﭘـﺲ از آن ﻫﻢ ﮔﺎه از ﺳﺎﺗﺮاپﻫﺎی اﻳﺮانی ﺟﻨﻮب ﺷﺮق ﺳﺮزمینﻫﺎی اﻳﺮانی ﻳﺎد ﺷﺪه ﻧﻪ ﻗﻮم ﺑﻠﻮچ و ﺗﻨﻬﺎ در ﭘﺎرسی میاﻧﻪ ﺑﻪ ذﻛﺮ ﺑﻠﻮﭼﺎن اﻛﺘﻔﺎ شده است.
وی ادامه داد: اما در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮدوﺳـی تحت تأثیر ﻣﻨﺎﺑﻊ دوره ﭘﺎرسی میاﻧﻪ و رواﻳﺖﻫﺎی اسطوره‌ای و تاریخی ﺑـه وﻳﮋه ﻣﻨﺒﻊ اصلی آن، ﺷﺎﻫﻨﺎمه اﺑﻮﻣﻨﺼﻮری و ﺳﭙﺲ ﺧﺪاﻳﻨﺎﻣﻪﻫﺎ، ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺟﺎ از ﻛﻮچ و ﺑﻠﻮچ در ﻛﻨﺎر دﻳﮕﺮ اﻗﻮام اﻳﺮانی ﻧﺎم ﺑﺮده ﺷﺪه اﺳﺖ.
این کارشناس اظهار کرد: در نخستین ﻇﻬﻮر، در داﺳﺘﺎن سیاوش ﻧﺎم اﻳﻦ دو ﻗﻮم ذکر شده است و ﻫﻨﮕﺎمی ﻛﻪ سیاوش ﺑﻪ ﻧﺒﺮد ﺑﺎ اﻓﺮاسیاب اﻗﺪام میﻛﻨﺪ از 2 قوم کوچ و بلوچ نام برده می‌شود.
"اشکش"، پهلوانی از دیار مکران
ابراهیمی اظهار کرد: دومین ﺑﺎر در داﺳﺘﺎن کیخسرو در توصیف ﺳﭙﺎه «اﺷﻜﺶ» ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺮض ﺳﭙﺎه در ﻣﻘﺎﺑﻞ کیخسرو و آﻣﺎدگی ﺑﺮای ﻧﺒﺮد ﺑﺎ اﻓﺮاسیاب برای ﺳﺘﺎﻧﺪن کین سیاوش، فردوسی به توصیف ﻛﻮچ و ﺑﻠﻮچ می پردازد.
وی خاطرنشان کرد: در اﻳﻦ توصیف ها درﻓﺶ «اشکش» ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻛﻮچ و ﺑﻠﻮچ ﻧﻘﺶ ﭘﻠﻨﮓ دارد ﻛــﻪ ﻫﻢ مبین دﻻوری و ﺷﺠﺎﻋﺖ و ﺧﺸﻮﻧﺖ در ﺟﻨﮓ اﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه و ﺳــﭙﺎهیان ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ اﺳﺖ، ﻫﻢ ﻣﻌﺮف ﻧﺎحیه ﻣﺤﻞ ﺳﻜﻮﻧﺖ او ﻛﻪ ﭘﻠﻨﮓ از حیوانات ﺑـﻮمی آن ﺳﺮزمین (ﺑﻪ ﻓﺮض ﺳﺎﻛﻦبودن آﻧﺎن در ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎن و ﻣﻜﺮان ﺗﺎریخی) است.
کارشناس مردم شناسی اظهار کرد: ﻧﺎم اﺷﻜﺶ ﻫﻢ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل بسیار ﻗـﻮی «اشک» اﺳﺖ ﻛﻪ تغییر ﻳﺎﻓﺘﻪ «ارشک» از ﻧﺎمﻫﺎی ﭘﺎرتی و اﺷﻜﺎنی محسوب می شود، از ﻗﺮاﻳﻦ و اﺷﺎرات ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻣﺸﺨﺺ است ﻛﻪ اﺷﻜﺶ ﺧﻮد از ﭘﻬﻠﻮاﻧﺎن ﺳﺮزمینﻫﺎی ﺟﻨﻮب ﺷﺮق اﻳﺮان، ﻣﻜﺮان و تیس ﺑﻮده اﺳﺖ.
ابراهیمی ادامه داد: زﻳﺮا در ﻧﺒﺮد ﻣﻜﺮان نیز اﺷﻜﺶ ﺑﺎ کیخسرو ﺑﻮد و دﻻوریﻫﺎ ﻛﺮد و ﭼﻮن کیخسرو قصد رفتن به درﻳﺎی «زره» ﻛﺮد، اﺷﻜﺶ را ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوای ﻣﻜﺮان برگزید و ﺧﻮد به زره رفت و هنگامی که از ﮔﻨﮓ ﺑﺎز آﻣﺪ، اﺷﻜﺶ از او ﭘﺬﻳﺮایی کرد و همه تیس و ﻣﻜﺮان را آذﻳﻦ ﺑﺴﺖ و به ﺷﺎه ﻫﺪﻳﻪﻫﺎی ﻓﺮاوان داد.
وﻳﮋگیﻫﺎی ﻗﻮم ﻛﻮچ و ﺑﻠﻮچ در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ
وی تصریح کرد: از ﺟﻤﻠﻪ وﻳﮋگیﻫﺎی ﻗﻮم ﻛﻮچ و ﺑﻠﻮچ در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ، روحیه آﻣﺎدگی ﺑﺮای دﻓﺎع ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ از ﻣﺮزﻫﺎی ﺟﻐﺮافیایی و ﻓﺮهنگی و ﺗﻤﺎمیت ارضی اﻳـﺮان اﺳﺖ.
این کارشناس تصریح کرد: همچنین ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﺳﺮسختی در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺸﻮﻧﺖ و بیﻋـﺪالتی ﻗﺪرت ﻣﺮﻛﺰی از دیگر ویژگی های آن ها بود، این ﻣﺮدم زﻣﺎنیﻛﻪ از ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎ روی ﺧﻮش می‌دﻳﺪﻧﺪ در وﻓﺎداری و ﺳﺎﻣﺎن‌دادن ﺑﻪ ﺳﺮزمین و ﻓﺪاﻛﺎری در راه وﻃﻦ سخت‌کوش ﺑﻮدﻧﺪ.
ابراهیمی گفت: در هر قسمت از شاهنامه قوم بلوچ از مقربان پادشاهان کیانی ایران بوده اند که نشان می دهد فردوسی آنان را متعلق به مکران می دانسته است، در جایی دیگر سراینده شاهنامه از زبان انوشیروان بلوچ ها را قومی ایرانی برشمرده است.
انتهای پیام/
,
,
,
,
,
, "اشکش"، پهلوانی از دیار مکران, "اشکش"، پهلوانی از دیار مکران,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
, وﻳﮋگیﻫﺎی ﻗﻮم ﻛﻮچ و ﺑﻠﻮچ در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ, وﻳﮋگیﻫﺎی ﻗﻮم ﻛﻮچ و ﺑﻠﻮچ در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ,
,
,
,
,
,
,
,
]