وی درباره برنامه های کادرفنی برای پر کردن فاصله زمانی تا نخستین بازی در مرحله مقدماتی جام جهانی گفت: امیدوار هستیم لیگ به خوبی انجام شود. چرا که هر چقدر بازیکنان در لیگ بازی کنند و برنامه ها منظم تر باشد چرا که این باعث می شود آنها آماده تر شوند و این در نهایت به سود تیم ملی خواهد شد. امیدواریم لژیونرها نیز اول سلامت بمانند و خوب تمرین کنند. ما بازی های بازیکنان داخل ایران را نظاره می کنیم و لژیونرها را از طریق فیلم بازی هایشان دنبال می کنیم.  فدراسیون نیز در حال برنامه ریزی خوبی برای تیم ملی است که با آغاز اردو، بازیکنان را در خدمت داشته باشیم.

هاشمیان درخصوص نحوه برنامه ریزی درباره برپایی این اردو پاسخ داد: از الان برنامه ریزی سخت است. مثلا برای همین اردوی اخیر، یک بازیکنی (عابدزاده) اگر از یک ایالت پرتغال به ایران می آمد، در زمان برگشت باید چند هفته قرنطینه می شد ولی در یک منطقه دیگر به بازیکن اجازه رفت و آمد داده می شد. به دلیل کرونا، برنامه ریزی کردن سخت شده است. چندین بار برنامه اردوی اخیر ما تحت تأثیر کرونا قرار گرفت ولی با کمک کادرپزشکی توانستیم این مرحله را پشت سر گذاشتیم.

وی ادامه داد: فکر می کنم نزدیک به 9 روز تا نخستین بازی ما در مرحله مقدماتی جام جهانی، لیگ به پایان برسد. لیگ های خارجی نیز در آن زمان به پایان می رسد. فدراسیون فوتبال در حال یک برنامه ریزی برای برپایی اردویی در کیش است که زمان آن را سرمربی تیم ملی تعیین می کند. به دلیل شباهت آب و هوایی کیش را تعیین کرده ایم.

مربی تیم ملی درخصوص خوش یمن نبودن منامه برای فوتبال ایران گفت: فوتبال ایران یک ویژگی خاصی دارد که اگر شرایط عادی را طی کند، از نظر استعداد جزو سه تیم اول آسیاست. متأسفانه اتفاقاتی قبل از بازی با بحرین و ایران رخ داد که تیم ملی تمرکزش را از دست داد که بهتر است در مورد گذشته صحبت نکنیم. به همین دلیل در همان بازی با بحرین نیز تیم برتر میدان بودیم. شاید داور می توانست در دقایق پایانی یک پنالتی برای ما بگیرد. در بازی با عراق نیز مشکلاتی پیش آمد، آقای ویلموتس دیر به اردو اضافه شد، یکی از بازیکنان اخراج شد و در دقیقه 92 گل خوردیم. به همین دلیل فکر می کنم تمام شرایط بد برای ما ایجاد شد تا شکست بخوریم.

وی گفت: فوتبال ایران همیشه راه های سخت را برای صعود به جام جهانی انتخاب کرده است. یک نمونه آن، سال 98 و بازی مقابل استرالیا بود. در سال 2006 با دو بازی خارج از خانه مقابل اردن و قطر توانستیم آن مرحله را پشت سر بگذاریم. در سال 2014 نیز و در زمان آقای کی روش نیز به سختی راهی جام جهانی شدیم.

هاشمیان در مورد اینکه اگر حواشی حول تیم ملی نبود، ایران مقابل عراق و بحرین نتیجه می گرفت، گفت: یک سری عوامل دست به دست هم داد تا ما نتیجه نگیریم. کادرفنی به موقع در ایران حضور نداشت و شاید اگر دستمزد آنها به موقع پرداخت می شد، نارضایتی به وجود نمی آمد. در بازی با عراق نیز 4 روز از برنامه ریزی کادرفنی، از دست رفت و با 5 روز تمرین به مصاف این تیم رفتیم. ما فقط نصف راه را رفته ایم و همه چیز در اختیار خود ماست. کادر تیم ملی در حال تکمیل است و برنامه ریزی های خوبی در حال انجام است. من بسیار امیدوارم و به مردم فوتبالدوست قول می دهم اتفاقات بسیار خوبی رخ بدهد. رکورد شکست های ما در بحرین تنها یک آمار است. ما می توانیم آن را به سود خودمان تغییر دهیم.

وی درباره امید به برگزاری بازی ها در ایران گفت: من در این قسمت تصمیم گیرنده نیستم ولی در جریانم که فدراسیون فوتبال، کمیته ملی المپیک و وزارت امور خارجه در حال تلاش هستند تا میزبانی بازی ها به ایران برگردانده شود ولی از جزئیات آن اطلاعی ندارم. ما فعلا برنامه ریزی های خود را انجام داده ایم که اردوهایمان در چه تاریخی برگزار شود. تاریخ بازی ها مشخص است ولی مکان آن هنوز مشخص نیست. به نظرم مسئولین فدراسیون باید تا آخرین لحظه تلاش خود را انجام بدهند ولی من امیدم را برای اعطای میزبانی به ایران از دست نداده ام ولی باید اعتراف کنیم که کشورهای دیگر قدرت بیشتری نسبت به ما دارند.

 

مربی تیم ملی فوتبال ایران درباره بازگشت از فوتبال آلمان به ایران گفت: زمانی که من پس از 11 سال از فوتبال آلمان جدا و راهی ایران شدم و در پرسپولیس بازی کردم، در اوایل فوتبال ایران برای من ناشناخته بود. در آن مدت، خیلی به من کمک شد تا حواشی و مشکلات فوتبال ایران را بشناسم. حتی زمانیکه از فوتبال ایران به دور بودم، همیشه آن را و بخصوص بازی های ملی را دنبال می کردم و روی آن آشنا بودم.

او درخصوص اینکه آیا از آمدن به ایران و رها کردن کار مربیگری در آلمان پشیمان است یا خیر، پاسخ داد: از این تصمیم نیز پشیمان نیستم. من زمانیکه کار مربیگری را آغاز کردم، من پیشنهاد سرمربیگری لیگ برتر ایران و تیم جوانان را داشتم ولی ترجیح دادم در فوتبال آلمان کار مربیگری را ادامه دهم.

او درخصوص استفاده از بازیکنانی که در باشگاه هایشان به صورت زوج های موفق بوده اند و اینکه از آنها در تیم ملی استفاده شود، پاسخ داد: تیم ملی جای بهترین هاست. ممکن است زوجی در باشگاهشان خوب کار کنند ولی ممکن است شخصی بازیکن خوبی باشد ولی در باشگاهش زوج خوبی نداشته باشد. تیم بودن این است که یک سری بازیکن را جمع کنید که از نظر اسمی خوب باشند ولی تیم نباشند که نمونه اش را داشته ایم. به نظر من تیم های آقای کی روش اینگونه بود که بازیکنانش برای هم بازی می کردند و نشان می دادند که یک تیم هستند.

هاشمیان درباره هم پست بودن با علی دایی گفت: کاری که آقای دایی انجام داد، برای من و نسل های بعد از من خوب بود و آن لژیونر شدن بود. در آن زمان کسی فکر نمی کرد که از فوتبال ایران کسی بتواند در اروپا بازی کند. ایشان یک سدی را شکست و راه را برای ما باز کرد که توانستیم آن را ادامه دهیم. ایشان بازیکن بزرگی است که برای فوتبال ایران بسیار زحمت کشید و حتی در یکی از بازی ها مقابل بحرین جان خود را به خطر انداخت. فوتبال ایران همیشه مدیون ایشان است و امیدوارم از اینگونه افراد در جایگاه های بزرگ استفاده شود.

او درخصوص پیوستنش به پرسپولیس گفت: زمانیکه قرارداد من با بوخوم به اتمام رسید، ما به دسته پایین تر سقوط کردیم و از آنجایی که سن من به 34 سال رسیده بود و در دوران فوتبالی ام در دسته یک بازی کرده بودم، انگیزه ای برای بازی در دسته دوم را نداشتم. به ایران که آمدم، آقای کاشانی با من تماس گرفت و اینگونه بود که به پرسپولیس پیوستم.

او درخصوص اینکه آیا احتمال داشت در صورت ارائه پیشنهاد از استقلال راهی این تیم می شد، گفت: امکان داشت این اتفاق رخ بدهد. چون من یک بازیکن حرفه ای بودم. زمانیکه یک بازیکن با باشگاهی قرارداد می بندد، حتی اگر به تیم دیگری هم علاقه داشته، باید تعهداتش را به تیم جدیدش به بهترین شکل ارائه دهد. من به تیم دیگری هم می رفتم، قطعا همان تلاشی را می کردم که در پرسپولیس انجام دادم.

وی درباره اینکه آیا ممکن بود بعد از پرسپولیس راهی استقلال شود، پاسخ داد: در فوتبال ایران همیشه در مورد گذشته هایی صحبت می کنیم که اتفاق افتاده است یا درباره آینده هایی که هیچ موقع اتفاق نیفتاده حرف می زنیم. به همین دلیل من فکرم را مشغول این صحبت ها نمی کنم. مگر اینکه شما ماشین زمان داشته باشید تا من پاسختان را بدهم.

وی ادامه داد: ما تجربه انتقال از یک تیم به تیم رقیب را داشته ایم که نمونه آن لوئیز فیگو است یا در فوتبال ایران هم اینگونه انتقالاتی را داشته ایم. به نظر من فوتبال احساسی با فوتبال حرفه ای خیلی متفاوت است. ما از گذشته فوتبالیست هایی را داریم که روی باشگاهشان خیلی متعصب بوده اند و شاید حتی پیراهنشان را نیز به کسی نداده باشند ولی اکنون خرج ماهیانه شان را نیز ندارند و الآن کسی به آنها نمی گوید که شما روی تیمتان تعصب داشتید. به نظر من یک فوتبالیست باید منطقی فکر کند و از پیشنهادهایی که دارد استفاده کند و آنها را از لحاظ مالی، تناسب تاکتیکی، اخلاقی یا شخص مربی آن تیم مقایسه کند و بهترین تصمیم را بگیرد.

انتهای پیام/