طی هشت سال گذشته روحانی تلاش کرد با شعار تعامل و مذاکره، تحریمهای ظالمانه را رفع کند تا به زعم خودش مشکلات معیشتی مردم نیز حل شود اما نتیجه چه شد؟ علی رغم این که دولت اعتدال توانست به یک توافق با آمریکاییها هم برسد اما آنچه امروز در میدان واقعیت وجود دارد، نه تنها رفع نشدن تحریمهاست بلکه شاهد افزایش تحریمها نیز بوده ایم. 

 

عجیب آنکه تجربه تلخ اعتماد به آمریکاییها طی 8 سال گذشته برای روحانی عبرت نشده است. وزیر خارجه آمریکا چندی قبل در گفتگو با خبرنگاران علنا اعلام کرد تنها بخشی از تحریمهای ایران در دستور کار مذاکرات است و رفع تحریمهایی که در دوره ترامپ وضع شده، فرایند پیچیده ای دارد. او همچنین گفت تحریمهای مرتبط با فعالیتهای موشکی و حقوق بشری ایران هم به هیچ وجه امکان لغو ندارند!

درهمین حال اخباری که از وین به گوش می رسد حاکی از آن است که مساله «لغو» تحریم باز هم در دستور کار مذاکرات نیست و تنها صحبت از «تعلیق» بخشی از تحریمها طی یک بازه زمانی 90 تا 120 روزه است.

 

اصرار عجیب روحانی و تیم مذاکراتی برای رسیدن به یک توافق تا قبل از خرداد 1400 آن هم با مفادی که اخبارش منتشر شده است، نشان می دهد این روند نه تنها هیچ کمکی به رفع تحریمها نمی کند بلکه به مثابه یک مانع بزرگ، موجب تداوم تحریمها، از دست رفتن زمان و فرصت، توقف فعالیتهای پیش برنده ایران در حوزه صنعت هسته ای و چه بسا اعطای امتیازات بیشتر به طرف غربی خواهد شد.

 

در واقع تحریمهایی که می توانست با رویکرد فعال و اتکای به درون بی اثر و ناکارآمد شود (همانند انچه در خصوص تحریمهای نظامی برای جمهوری اسلامی رخ داده و عملا این نوع تحریمها کا ملا بی اثر شده است) همچنان پابرجاست و به دلیل اینکه دولت، همه کارهای خود را معطل رفع تحریمها کرده و کاری انجام نمی دهد، تحریمها بر معیشت و اقتصاد تاثیر می گذارد.

 

انتهای پیام/