او افزود: این روزها در وضعیت بهتری از لحاظ بدنی هستم و به واسطه سال‌ها ورزش متاسفانه دیسک کمر دارم که فعلا در حال درمان هستم. به هر حال بعد از ۴ سال قرار است در لیگ برتر پیش روی دوومیدانی پرتاب بزنم و رکورد خوبی را ثبت کنم تا جزو فینالیست ها باشم. تجربه حضور در ۳ المپیک را در کارنامه دارم و امیدوارم نتیجه نسبتا خوبی بگیرم. اگر به رکورد ۶۵ متر برسم، برایم راضی کننده خواهد بود.

 

حدادی عنوان کرد:  بابت بیرون آمدن از بستر بیماری بسیار خوشحالم چون به واسطه ویروس کرونا مدتی را درگیر این ویروس شدم برای همین تمرین نمی‌کردم. قصد دارم اگر بتوانم در المپیک  ۶۵ متر پرتاب کنم. شاید آخرین المپیک دوران حرفه ای ام را تجربه کنم و بعد از بازی های آسیایی به خداحافظی فکر می‌کنم. با این حال رقابت‌های لیگ برتر بعد از ۴ سال دوری برایم مهم است چون اگر نزدیک ۶۴ متر پرتاب نکنم، حضورم در المپیک به صلاح نیست. باید در دور مقدماتی المپیک اگر ورزشکاری قصد صعود به فینال دارد، ۶۳ متر به بالا پرتاب کند. در نهایت ۱۲ نفر به فینال می‌رسند و مجدد ۸ نفر به مرحله نهایی می روند. اگر آسیب نمی دیدم، شانس کسب مدال داشتم با این حال تا لحظه آخر تلاش خودم را می کنم.

 

پرتابگر المپیکی کشورمان گفت: جراحی پای من حواشی زیادی را برایم تولید کرد. خیلی ها نمی دانند من چه سختی هایی را تحمل می‌کنم اما اکنون خطاب به مسئولان ورزشی و البته کمیته ملی المپیک می گویم بهتر است که مربی در المپیک همراه ورزشکار باشد نه اینکه فردی که کاری در ورزش ندارد و در حوزه مدیریتی فعال است با او به این‌ آوردگاه اعزام شود. من درخواست حضور حسین توکلی را به عنوان مربی ام داشتم تا کمکم کند.

 

او که با رادیو ورزش گفتگو می کرد، ادامه داد: یوسف کرمی به دلیل استرس بالا در المپیک لندن نتوانست شب راحت بخوابد و باید کسی که کنارش بود به جای مدیر یک مربی باشد. المپیک میدان جداگانه ای است و شرایط خاص خود را می طلبد. متاسفانه اسم مربی آمریکایی ام و حسین توکلی را برای حضور در توکیو نداده اند و حالا هم که علی ماند وحوضش! کسی که ۲۴ ساله است و به المپیک می رود با من که چهارمین المپیک را تجربه کردم، فرق دارم. حتما باید مربی ام با من همراه باشد. من نیاز به حرف زدن با مربی ام دارم اما مسئولان ورزشی این مسائل را جدی نمی گیرند و از ۸۵ میلیون جمعیت فقط ۵ نفر مدال می‌گیرند.

 

انتهای پیام/