به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا به نقل از سایت بسیج مداحان، «قطابه» فقیه برجسته سُنی بود که از دو چشم هم نابینا بود و دستگاه خلافت او را در برابر اهل بیت(علیهم السلام)ترغیب می کرد. سئوالات سختی هم را آماده کرده بود تا از امام بپرسد، خودش می گوید: به خودم گفتم به هوش باش! تو می خواهی به خانه کسی بروی که خانه آنها خانه وحی است ـ خود اینها هم می دانستند ائمه(علیهم السلام) چه کسانی هستند ـ مراقب باش که در کجا وارد می شوی و چه خواهی گفت.

وقتی در محضر امام باقر(علیه السلام) وارد شد ـ با اینکه امام را نمی دید ـ چنان هیبت امام او را گرفت که شروع به لرزیدن کرد.

به امام گفت: من به حضور عبدالله بن عباس که مفسر و محدث بزرگی است و سعید بن جُبیر آن تابعی معروف رسیده و از اینها بهره ها برده ام، خیلی راحت در محضرشان سئوالاتم را مطرح می کردم و جواب می گرفتم اما از وقتی وارد خانه شما شدم چنان هیبت شما و خانه شما من را گرفته که هر چه در ذهن داشتم فراموش کردم.

امام فرمود: می دانی در کجا آمده ای؟ و این آیه قرآن را برای او تلاوت فرمود: « فی بیوت اذن الله ان تسبح و یذکر فی حسب الله ـ تو در خانه ای آمده ای که هر صبح و شام ذکر خدا در آن گفته می شود ـ اینجا محل رفت و آمد فرشتگان است.

در زمان امام باقر(علیه السلام) علوم مختلف طبقه بندی شد زیرا تا آن زمان عموم مردم دنبال حدیث بودند ولی تفسیر، فقه، کلام و تاریخ  به صورت یک علم مجزا در آمد و امام باقر(علیه السلام) در هر عرصه ای از این موارد شاگردان بزرگی را تربیت کرد یعنی تا آنجایی که برای حضرت مقدور بود چیزی کم نگذاشتند.

منبع:

کتاب حرای غدیر یاس کبود

 نور، آیه36.

انتهای پیام/خ