دباغیان هم‌چنین درباره شرایط روحی کاراته‌کاهای ایران طی اولین حضورشان در المپیک بیان کرد: این‌ استرس و نگرانی‌ها فقط برای بچه‌های ما نیست و همه تیم‌ها اولین بار در این رقابت‌ها حاضرند و تجربه المپیک ندارند. خوشبختانه کاراته‌کاهای ما با سوابق و تجارب درخشانی که در مسابقات جهانی مختلف داشتند نگرانی زیادی از بابت حضور در المپیک نخواهند داشت.

 

دباغیان درباره اینکه کاراته برای اولین بار در المپیک برگزار می‌شود و البته احتمالا آخرین دوره المپیکی بودنش نیز خواهد بود عنوان داشت: چه کسی گفته که قطعا کاراته در المپیک ۲۰۲۴ پاریس نخواهد بود؟ به‌نظرم با جذابیتی که کاراته به المپیک اضافه خواهد کرد، نظر مسئولان IOC تغییر می‌کند. با اتفاقاتی که در آینده رخ می‌دهد امیدواریم باز هم شاهد المپیکی بودن کاراته باشیم.

 

سرمربی سابق تیم ملی درباره نوع انتخابی المپیک در کاراته خاطرنشان کرد: این هم از عجایب روزگار است که ذبیح‌الله پورشیب که رنک دوم جهان بود به دلیل چینش غلط و قوانین نادرست از حضور در المپیک بازماند. این اتفاقات ناشی از عدم نفوذ ما در فدراسیون جهانی و مظلوم واقع شدن ما در این مسئله است. 

 

او در ادامه افزود: البته این مظلوم واقع شدن ما، ظلمی‌‌ست که خودمان با نداشتن نفوذ و قدرت در فدراسیون جهانی، به خود روا داشتیم. مثلا امیر مهدی‌زاده نیز از دیگر شانس‌های اصلی ما برای این رقابت‌ها بود که گفتند محروم است و نمی‌تواند به المپیک برود اما ما که هیچ نامه و سندی در باب محرومیت او نیافتیم.

 

دباغیان درباره وضعیت کاراته جهان اذعان داشت: در خیلی از کشورها ورزش به نوعی بیزینس تبدیل شده و باقی کشورها که به‌خصوص در کاراته حرفی برای گفتن دارند، مورد ظلم واقع شده‌اند. کشورهای صاحب سبک کاراته مثل ما باید با هم‌دیگر متحد شوند و درباره مدیریت ناصحیح کاراته اقدامی کنند.

 

وی در بخش پایانی صحبت‌هایش گفت: خیلی‌ها از شرایط کاراته و فدراسیون جهانی آگاه نیستند. با توجه به افتخارات و عقبه ما در کاراته ما باید از کشورهای با نفوذ و قدرتمند فدراسیون جهانی باشیم اما چون نفوذی نداریم،دخالتی در امور فراگیر کاراته نداریم. ما باید حق خود را بگیریم و نباید انتظار این را بکشیم که حق‌مان را به ما دهند، حق گرفتنی‌ست نه دادنی.

 

انتهای پیام/