دوومیدانی‌کاران کاروان ورزش کشورمان که مدت‌ها قبل سهمیه المپیک را کسب کرده بودند، چنان رکوردهای بد و اسف‌باری از خود در توکیو برجای گذاشتند که شاید باعث شود تا ماه‌ها و سال‌ها هیچ نوجوانی تمایل به شرکت در ماده‌های این رشته را در خود حس نکند.

 

احسان حدادی که درخواست عجیب و غریب جراحی عارضه خارپاشنه‌اش در کشور آلمان علی‌رغم مخالفت فدراسیون پزشکی – ورزشی به‌عنوان متولی امور درمانی ورزشکاران، با ممارست فدراسیون دوومیدانی و کمیته ملی المپیک به سرمنزل مقصود رسید، چیزی کم‌تر از یک توریست در توکیو نشان داد تا پرتاب دیسک ایران در رویداد ۲۰۲۰، چیزی شبیه به یک شوخی تلخ به نظر برسد.

 

حدادی در دور مقدماتی در جمع ۱۶ پرتاب‌گر دیسک با پرتاب ضعیف ۵۸.۹۸ متر در همان دور مقدماتی از گردونه رقابتها حذف شد و در مجموع در جایگاه نازل بیست و ششم ایستاد تا تمام آن هیاهو و جنجال‌هایش پیش از اعزام به توکیو، به توبره‌ای از خاک بدل شود. ورزشکاری که مدت‌هاست از شرایط آرمانی دور شده و سن بالایی نیز دارد؛ هنوز هم مشغول اخذ بهترین امکانات و دریافتی‌های دلاری از فدراسیون دوومیدانی است تا حق و حقوق استعدادهای این رشته با انحصار موجود پایمال شود.

 

طعنه آمیز اینکه حدادی پس از ناکامی در توکیو طی اظهاراتی عجیب از افزایش آمادگی در المپیک برای موفقیت در بازی‌های آسیایی صحبت کرد؛ توجیهی که مرغ پخته را نیز به حیرت واداشت. ادعای حدادی درست مثل این است که یک دانشجو، کنکور را میدان آمادگی برای آزمون‌های آزمایشی موسسات خصوصی فرض کند!

 

حسن تفتیان نیز که مانند احسان حدادی مدت‌ها در اردوهای آمادگی فرانسه و انگلیس اروپایی به‌سر می‌برد، در دوی ۱۰۰ متر نتوانست حداقل رکوردهای پیشین خود را برجای بگذارد تا او هم ناکام بزرگ رشته مادر لقب بگیرد. تفتیان در گروه ششم مرحله مقدماتی و با رکورد ۱۰ ثانیه و ۱۹ صدم ثانیه از همان دور مقدماتی حذف شد و در رده بندی کلی در جایگاه بیست و هشتم قرار گرفت.

 

جالب اینکه تفتیان نیز همانند دیگر همتایش حدادی با توجیهاتی مضحک این ناکامی را به مسائل دیگری همچون کرونا و شانس نسبت داده و آن را نتیجه قسمت می داند و مشخص نیست که این بخت بد و قسمت لاکردار چرا فقط نصیب تفتیان شده.

 

عمق فاجعه آن‌جاست که احسان حدادی و حسن تفتیان، در حالی ماه‌ها با هزینه‌های فدراسیون دوومیدانی با سرمربی خارجی خود در خارج از ایران تمرین می‌کردند که هیچ آورده‌ای برای مجموعه ورزش ایران نداشته و تنها مایه آبروریزی و مضحکه ورزش ایران در المپیک شده اند. در حالیکه این نتیجه بد و ضعیف نیازی به این همه هزینه و اردو و مربی و بریز و بپاش نداشت.

 

دو ورزشکار عزیزدردانه ای که چند صد هزار دلار در این شرایط بحرانی اقتصادی از جیب بیت المال هزینه و نیمی از سال را در سفرهای سیاحتی در امریکا، انگلیس و فرانسه سپری کرده اند تا در قامت یک توریست به توکیو بروند و با رتبه های نازلی بازگردند که حتی یک توریست عادی نیز می توانست به آن برسد و نیازی به این همه بریز و بپاش دلاری از خزانه بیت المال برای چنین فاجعه ای نبود. قطعا یک توریست عادی بدون تمرین و اردو و بدون مربی با هزینه سفر چند هزار دلاری به توکیو می توانست همین نتیجه ای را کسب کند که نازپرورده های دوومیدانی با صرف چند صد هزار دلار و با سیاحت در دور دنیا به آن رسیدند!

 

به‌نظر می‌رسد روند لوس‌پرور فدراسیون دوومیدانی که از دوره ریاست پیشین آغاز شده بود، در این دوره هم ادامه یافته که چنین ورزشکارانی بی‌محابا از شیر بیت‌المال و بودجه عمومی تغذیه می‌کنند تا بدترین فجایا را در آوردگاه‌های بین‌المللی رقم بزنند. ماجرا زمانی حیثیتی‌تر می‌شود که آبروی کشور و پرچم مقدس ایران با این نمایش‌ها دچار خطر شده و نمایندگان ایران، هیچ سایه‌ای از دفاع از کیان کشور را از خود برجای نگذاشته‌اند.

 

جالب اینکه هر دو دوومیدانی کار این فدراسیون اخیرا در رقابت‌های داخلی نیز ناکام بودند تا مشخص شود که تاریخ مصرف آن‌ها به سر رسیده. حدادی در لیگ سطح پایین دوومیدانی قبل از المپیک با پرتابی ضعیف دوم شد و تفتیان در جام کم ارزش باغبانباشی در زادگاهش مشهد رقابت را به دونده بی نام و نشان عراقی باخت. با این روند به نظر می‌رسد که این دو مدعی ناکام به خط پایان رسیده‌اند و خداحافظی برای آن‌ها بهترین تصمیم است؛ تصمیمی که حداقل بیت‌المال را از شر هزینه‌های بیهوده و حیف و میل راحت می‌کند!

 

انتهای پیام/