به گزارش سرویس چندرسانه ای شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به تعبیر ادموند هیلاری، اولین فاتح اِوِرِست : «کوهنوردی یک روش زندگی است. روشی که در آن قوی‌ترین عضو گروه به پای ضعیف‌ترین عضو راه می رود. راهی که رقابت ندارد و به رهروانش حقوق نمی دهند و ایشان را نیازی به سوت و کف مشوقان نیست .کوهنوردان ناجی بی منت یکدیگرند، مزدشان معراج روح است و تشویقشان نوازش باد. قانونشان عشق است و قانونگذارشان معشوق. عشق به طبیعت عشق به زندگیست و زندگی تجلی عشق است و مرگ آنجاست که عشق نیست.»ظرفی‌ های کوه در ایران سبب شده است تا وابستگی انسان و شهرهای کوهپایه ای‌به کوه بیشتر شود و در ذهن مردم معنایی بیش از یک عنصر طبیعی داشته باشد. کوه در فرهنگ باستانی ایران و باورهای اساطیری و افسانه‌های ایرانیان جایگاه ویژه‌ و اهمیت و اعتبار خاصی داشته و اغلب آیین ها و مراسم مذهبی آن ها در کوه ها برگزار می شده است.کوه برای آنان سر چشمه نور بوده و نقش جایگاه خدایان و برگزیدگان را برای موجودات زمینی داشته است. از سویی دیگر، در پندار بعضی به دلیل بر افراشتگی، واسطه ای بین آدمیان وخدایان بوده است.