به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ امروز قرار است اختتامیه جشنواره «تئاتر سنگر» برگزار شود و از گروه های برتری که با موضوع دفاع مقدس و مقاومت به اجرای نمایش پرداختند، تقدیر به عمل آید و به احتمال زیاد این اختتامیه نیز به مانند روز پایانی سایر جشنواره های تئاتری، پس از اهدای جوایز و گرفتن عکس های یادگاری، به فراموشی سپرده خواهد شد و گروه های برتر فقط نامشان در دفتر این جشنواره ثبت خواهد شد.

سال هاست که نهادهای مختلف فرهنگی بنا بر دغدغه های مثلا فرهنگی خود، با دریافت بودجه های میلیونی و میلیاردی، به برگزاری جشنواره های مختلف تئاتر می پردازند؛ جشنواره دفاع مقدس، جشنواره سنگر، جشنواره تئاتر خیابانی، جشنواره تئاتر فجر، جشنواره تئاتر کودک و نوجوان و نام های دیگری که در کنار این جشنواره های سالیانه برگزار می شود و کمترین خروجی و تاثیرگذاری اجتماعی را در پی دارد.

در رشته تئاتر، شاخه ای به نام «تئاتر کاربردی» وجود دارد که علارغم اهمیت بالا و خروجی تاثیرگذار آن در جامعه هدف، سال هاست که مورد بی اعتنایی سیاست گذاران و هنرمندان این حوزه قرار گرفته است.

مک دانیل در تعریف تئاتر کاربردی می نویسد:« این نوع تئاتر، فعال‌ساز است و عنصر سرگرمی آن را «ایمن» می‌کند، به‌صورت خودانگیخته از دل موقعیت‌هایی چون جنگ، شورش، بحران‌های سیاسی و مدنی بیرون می‌آید و مدت‌هاست که به بخشی از سنت تئاتری تبدیل شده‌است.»

اگر در بحران های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که سال هاست در آن گرفتاریم، تئاتر نتواند با هنرمندی، از دل این بحران ها، شکوفایی ایجاد کند و تاثیرات عمیق اجتماعی نداشته باشد، بودن یا نبودنش چه فایده ای دارد؟ البته که همین سوال را م یشود درباره سینما و سایر هنرهای نمایشی نیز پرسید؛ اما تئاتر به دلیل تاثیر زنده، آنی و ارتباط بی واسطه و نفس به نفسی که با مخاطب خود دارد، تاثیرات به شدت بیشتری نسبت به سایر هنرهای نماشی می تواند داشته باشد و اینجاست که جای تئاتر کاربردی در جامعه به شدت احساس می شود.

سیاست گذاران این حوزه با درک اهمیت این موضوع، به جای تخصیص بودجه های میلیاردی به جشنواره های زینت المجالس، می توانند با همکاری و مشارکت سایر نهادها و برای تاثیرگذاری بیشتر این حوزه، به تئاتر کاربردی اهمیت دهند. تئاتری که می تواند با خلاقیتی که در ذات خود دارد و با شناخت درستی که از مسائل جامعه به دست آورده، می تواند مخاطبانی را که سال هاست با این هنر نمایشی بیگانه شده اند، دوباره آشتی دهد.

انتهای پیام/

مصطفی پورکیانی