به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ اولین و آخرین بازی دوستانه ایران در نخستین و طولانی ترین فیفادی در مسیر جام جهانی برابر الجزایر یک بازی نگران کننده بود که هاشورهای پررنگی از دلشوره را به چهره این تیم کشید. نمایش ضعیف و رقت بار تیم ملی در برابر الجزایر و شکست عجیب البته اتفاقی چندان دور از انتظار نبود چه آنکه مشکلات تیم ملی از مدتها قبل آغاز شده بود و بازی با الجزایر در حقیقت نمایش عینی این مشکلات و اتفاقات نومیدکننده پیرامون تیم ملی به شمار می رفت.

تیمی که ابتدا برای برگزاری دیدار دوستانه با یک تصمیم عجیب اردوی کانادا برای مهمترین و طولانی ترین بخش آماده سازی اش در مسیر جام جهانی برگزید؛ جایی که سایه سیاست همیشه بر هر مساله دیگری اولویت داشته و به دلیل اتفاقات سیاسی اخیر پررنگتر شده، آشکار مشخص بود این اردو و بازی دوستانه اش هرگز به سرانجام نخواهد رسید اما ظاهرا شوق سفر به کانادا و ویزای ینگه دنیا برای عاشقان سفر و فدراسیون نشینان به اندازه ای بود که مصلحت تیم ملی و آماده سازی برای جام جهانی را فدای این شوق کردند تا تیم ملی بازنده اصلی این قمار بزرگ باشد.

در یک برنامه ریزی بد و فاجعه بار در مهمترین و طولانی ترین پروسه آماده سازی تیم ملی سرانجام اردوی قطر را انتخاب کرد؛ انتخابی که نه از روی اختیار بلکه از سر اجبار و استیصال بود چه آنکه اردوی قطر بواسطه توافقات رئیس معزول و قبلی فدراسیون برای تیم ملی رایگان در می آمد و از همین رو فدراسیون نشین ها که صدای طبل تو خالیشان گوش فلک را پر کرده ترجیح دادند تا در گرمای بالای 40 درجه قطر و در شرجی دوحه تیم ملی اردو بزند و به یک جلسه تمرین در روز اکتفا کند.

پر واضح بود که این اردوی بی خاصیت قطعا دستاوردی از منظر فنی نخواهد داشت و تنها دلخوشی برگزاری چند بازی دوستانه بود که می توانست در مسیر آماده سازی به تیم ملی کمک کند اما در این بخش هم فدراسیون و هیات رئیسه بی خاصیت اوج انفعال و بی تدبیری خود را عیان کردند تا تیم ملی تنها یک بازی دوستانه آن هم در آخرین روز اردو و البته با یک حریف نیم بند داشته باشد.

فدراسیونی که از پیش از آغاز اردوی تیم ملی کلی نام دهان پرکن از کانادا، کاستاریکا، السالوادرو، کلمبیا، اکوادور، آفریقای جنوبی، اروگوئه، کنگو، کامرون و... را به عنوان بازی دوستانه ردیف کرد اما در عمل از جور کردن یک حریف تدارکاتی عاجز بود تا سرانجام با خواهش و تمنا و کلی واسطه تراشی الجزایر نیم بند بدون ستاره های اصلی اش از ریاض محرز گرفته تا بغداد بونجاح و یاسین بهرامی و... مقابل ایران صف آرایی کند. تیمی که برخی از بازیکنانش نخستین بازی ملی خود را برابر ایران انجام دادند و کنایه آمیز که تیم ناآماده ایران به همین الجزایر بی ستاره و نیم بند هم باخت.

بدون تمرکز، پراشتباه و ناآماده

با این تدارکات غلط و بد و فاجعه بار که حتی اعتراض بازیکنان و سرمربی همیشه ساکت و موافق تیم ملی را هم درآورده، مشخص بود که درون زمین نیز باید در انتظار یک بازی بی کیفیت از تیم ملی باشیم اما نمایش تیم ملی برابر الجزایربه اندازه ای بد، ضعیف، پراشتباه و فاجعه بار بود که همه را نگران سرنوشت تیم ملی در جام جهانی کرد. تیمی که اگر قرار باشد با این سطح از آمادگی و با این کیفیت در قطر 2022 به میدان برود، بی تردید کیسه بوکس حریفان و بدترین تیم جام جهانی خواهد شد.

در وهله نخست ترکیب اشتباه و چینش غلط اسکوچیچ بود که نگرانی ها را در دقیقه صفر بیشتر کرد. استفاده از امید نورافکن در دفاع میانی که در زندگی اش هرگز برای یک بار هم در پست دفاع مرکزی به میدان نرفته یا اصرار دائمی بر استفاده از صادق محرمی با کیفیت زیر متوسط در دفاع راست از جمله اشتباهات بزرگ اسکوچیچ در چینش اولیه بودند و همین سبب شد تیم ایران در فاز تدافعی نمایشی به غایت بد و پراشتباه داشته باشد که با هر حمله نیم بند مهاجمان گمنام حریف می لرزید. در نهایت همین چینش غلط و نمایش بد به یک پنالتی دور مانده از چشم داور و یک گل با پاس بازیکن ما منجر شد تا در نیمه نخست هیچ حرفی برای گفتن نداشته باشیم.

در نیمه دوم اسکوچیچ با سه تعویض همزمان و فرستادن یک دفاع تخصصی به قلب دفاع و بردن نورافکن به چپ این اشتباه را ترمیم کرد و کنایه آمیز اینکه نورافکن فاجعه در قلب دفاع، در پست آشنای دفاع چپ گل ایران را ساخت اما به رقم این تغییرها و این تعویض ها باز هم نمایش ایران حتی در نیمه دوم نیز چندان چنگی به دل نزد و تنها اندکی از کیفیت فاجعه بار نیمه نخست فاصله گرفت.

تیم ملی در این بازی اشکالات متعدد فراوانی داشت؛ انتقال توپ از دفاع به حمله به سختی و با جان کندن انجام می شد، در موقعیت سازی و طراحی حمله هیچ طرحی نداشتیم، هافبک های ایران چه در فاز دفاعی و چه در فاز حمله موفق نبودند و عملا از جریان بازی خارج شده بودند و در دفاع و دروازه هم اشتباهات سریالی و مرگباری داشتیم که می توانست شکست ایران را پرگل تر کند اگر فقط یک ریاض محرز یا بغداد بونجاح در ترکیب الجزایر وجود داشت.

عدم وجود سازماندهی در دفاع و حمله، نداشتن برنامه و پلن، آشفتگی و درهم ریختگی تیمی و اشتباهات سریالی برآیند نمایش نومیدکننده و رقت بار ایران در برابر الجزایر بودند که دلشوره ها در فاصله قریب به 4 ماه مانده به جام جهانی به اوج رساند. این تیم از هم گسیخته، شلخته، بدون برنامه، ناآماده و البته با مربی نه چندان باکیفیتش در جام جهانی به بدترین شکل ممکن مجازات خواهد شد، اگر شرایط تا آن روز تغییر نکند. تغییری که با این فدراسیون بی کفایت و شرایط موجود چندان امیدی به آن نیست.

در حد جام جهانی نبودیم

امید نمازی مربی سابق تیم ملی و دستیار کارلوس کی روش در تیم ملی درباره نمایش نومیدکننده ایران برابر الجزایر می گوید: الجزایر خیلی بهتر از ما بود و می‌توانستند گل‌های بیشتری بزند. ما در خط دفاعی مشکل داشتیم و وقتی از عقب زمین بازی‌سازی را شروع می‌کردیم، مشکل داشتیم و راحت زیر فشار حریف قرار می‌گرفتیم. روی همین مسائل هم بود که اشتباهی رخ داد و منجر به گل دوم حریف شد. الجزایر از تیم‌هایی که در مقدماتی بازی کردیم سرتر بود. به خاطر همین نقاط ضعف ما بیشتر به معرض نمایش درآمد. به همین دلیل باید بازی‌های بیشتری داشته باشیم. در همین بازی‌های تدارکاتی است که مشکلات را می‌شناسیم و آن را رفع می‌کنیم.

وی با اشاره به اشتباهات در ترکیب و ارنج تیم ملی گفت: اشتباهاتی هم در ترکیب تیم ملی دیدم. ما در این بازی با یک هافبک دفاعی بازی کردیم و فضای دو طرف هافبک دفاعی ما محل توپ گیری الجزایر شده بود و این تیم با چرخش سریع وارد قلب دفاع ما می‌شد. با تغییرات در نیمه دوم در نیمه دوم تا حدی این مسئله رفع و شرایط بهتر شد. باید از اول این کار را می‌کرد. بازی که شروع می‌شود، تیم روندی را پیدا می‌کند که با انجام تغییرات هم نمی‌توان ریتم مدنظر را به سرعت پیدا کرد. باید از اول با دقت و با آنالیز حریف تاکتیک خود را انتخاب کنند و مطمئن شوند که از اول بازی کنترل بازی را دست خودمان داشته باشیم.

نمازی با اشاره به جام جهانی بیان کرد: تیم ملی ایران در حد جام جهانی ظاهر نشد. واقعیت این است که اگر به کل این بازی نگاه کنیم، ما در حد جام جهانی ظاهر نشدیم. هر سه رقیب ایران در جام جهانی بهتر از الجزایر هستند. به نظرم هر سه تیمی که در جام جهانی مقابل آن‌ها بازی می‌کنیم، از هر لحاظ که بگوییم بهتر از الجزایر هستند. ولز یک تیم اروپایی است که بازیکنانش در این قاره شاغل هستند و خیلی بهتر از الجزایر هستند. از آمریکا هم شناخت دارم و می‌دانم که از نظر جسمانی و پرسینگ در شرایط خوبی قرار دارند و می‌توانند خط دفاعی ما را تحت فشار بگذارند. البته جمع بندی کلی از عملکرد تیم ملی زود است. نمی‌توان از الان گفت که این تیم موفق نمی‌شود. هنوز برای این مسئله زود است. باید از فرصت باقی مانده استفاده شود. با این حال تیمی که امروز دیدیم، به هیچ شکل در جام جهانی موفق نمی شود و در گروهش آخر می‌شود. اما اگر بتوانند بازی تدارکاتی بیشتری در نظر بگیرند، می‌توانیم با این نسل خوب، عملکرد خوبی را به نمایش بگذاریم.