به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛  هیئت های مذهبی در کنار مکانی به نام مسجد از سال ها پیش و حتی پیش از انقلاب در ساختار جامعه اسلامی ایران علاوه بر ایام مناسبتی عزا و شادی، کارکردهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی فراوانی داشته اند؛ چه در دوران پیش از انقلاب و هدایت نسل جوان و پر شور انقلابی در مسیر پیروزی این نهضت و چه در ایام جنگ و دوران دفاع مقدس، از آماده سازی و آموزش های پیش از رفتن به جبهه های نبرد تا آموزش های عقیدتی و دینی و حفظ نخ تسبیح توسل به ائمه و اهل بیت(ع) که با مراسم های هفتگی و ماهیانه برقرار بود و انجام می شد.

در دوران سخت نبرد با کرونا نیز باز این بچه های مسجد و هیاتی بودند که در صف اول این مبارزه، دوشادوش کادر درمان از شست و شوی فوتی های کرونا در غسالخانه ها تا ضدعفونی کردن معابر شهری و جمع کردن اقلام ضروری مواد خوراکی برای خانواده های مستضعف و بی بضاعت سنگ تمام گذاشته اند.

در همین ایام کرونایی و در ماه های رمضان و عزای سیدالشهدا در محرم با برگزاری مراسم های خود و حفظ فاصله گذاری های اجتماعی و رعایت بیشترین پروتکل های بهداشتی، نگذاشتند تا چراغ این هیات ها به خاموشی برود و این بار هم با عقلانیتی که از نظام دینی گرفته بودند، شور حسینی را با شعور حسینی همزمان فریاد می زدند.

در زمان برگزاری این همه شور و نوا گاهی هیاتی در مسیر دیگری قدم برمی دارد و می خواهد خلاف این عقلانیت گام بردارد؛ اما این مسیر مردمی آنقدر پخته و به انسجام رسیده است که بدون نیاز به تذکرات رسمی حکومتی، اندک کج روی ها با همین نظام عقلانیت هیاتی کنار گذاشته می شود و یا به سرعت در مسیر هدایت قرار می گیرد.

به عنوان نمونه در محرم امسال که کمترین حاشیه ها را در بین سال های گذشته داشته، هیاتی یزدی که در سال های گذشته نیز برخلاف خوانش سنتی اشعار و نوحه سرایی محرم، به سبک و سیاق سرود و آوازخوانی و با شعرهایی که طعنه به سیاست های حکومتی دارد، قصد خودنمایی دارد، در فضای مجازی با نقدها و حاشیه های فراوانی همراه می شود و یا شعرخوانی های مداح معروف در نماز عید فطر که محتوایی به شدت انتقادی نسبت به سیاست های دولت گذشته داشت، همه نمونه های آشکار و بارز همین انحرافاتی است که از کشتی عقلانیت «هیات» خارج شده و در مسیر و به نفع جریان و دعوایی سیاسی سینه می زند.

بدون شک وظیفه و رسالت مادحین هیئت ها ایجاب می کند که با شعرهای خود فضای کلی و عمومی جامعه را در مسیر انقلاب پاسداری کنند و همواره شور و شعور انقلابی را در بین مخاطبین خود زنده نگه دارند و شاید خط قرمز باریک این مسیر رفتن به سمت جریان خاص سیاسی و دفاع از آن و لعن جریانی دیگر باشد که اولین آسیب جدی آن می تواند دفع همین مخاطبان از فضای هیات باشد.

حفظ و نگهداری از عقلانیتی که سال ها برای آن زحمت کشیده شده تا به این درجه از بلوغ و پختگی برسد، بسیار سخت و نیاز به همتی مردانه دارد تا درخت تنومند «هیات» با این شاخه های خشک به پژمردگی و زردی دچار نشود.