اخیرا بحث فساد در فوتبال یکی از سوژه هایی شده که بسیاری از رسانه های مکتوب وغیر مکتوب توجه ویژ ای به آن پیدا کرده اند.بحثی که از چند سال گذشته مطرح بود و پس از بازی جنجالی سپاهان وپرسپولیس اوج گرفت.علی دایی ومحسن قهرمانی کسانی بودند که پای این بحث را یکبار دیگر به طور جدی به میان کشیدند.حالا هم این موضوع دستمایه ای شده برای برنامه هایی همچون نود و  ورزش دو، تا هر هفته حداقل به صورت مختصر هم که شده ،به آن بپردازند.اما بلافاصله پس از این اتفاق دوباره سوال همیشگی وتکراری مطرح شد با این عنوان که چرا مسائل مالی فوتبال ایران غیر شفاف است وبه نوعی فساد در فوتبال ایران به مرحله آزار دهنده ای رسیده!

هراس مدیران دولتی از مطرح شدن یک موضوع

در چند سال اخیر اصحاب رسانه و ورزش به مسائل مختلفی در این باره اشاره کرده اند.برخی از ضعف نظارت و قوانین گفته‌اند.برخی ماجرا را بر عهده فدراسیون فوتبال وعدم رعایت موازین اخلاقی انداخته اند.در این بین نکته ای مغفول مانده است.نکته ای که تعداد کمی از دست اندرکاران رسانه و ورزش به آن اشاره داشته اند وآن فوتبال دولتی وتصدی گری دولت در فوتبال است.امروزه دولت به صورت چمشگیری در فوتبال ایران حضور دارد.سال گذشته فتح الله زاده و رویانیان رقم بالایی از دستمزدهای نجومی بازیکنان خود را از طریق کمکهای دولتی پرداخت کردند.یعنی به طور مستقیم این پولها از بیت المال برداشته شد وبه بازیکنان پرداخت گردید.

این اتفاق در حالی هر ساله رخ می دهد که تا به امروز دست اندرکاران ورزش فوتبال علاقه چندانی به باز کردن مسائل حاشیه ای  آن ندارند.چرا که برخی از آنان به خوبی می دانند که اگر ناکارآمدی حضور دولت در فوتبال ملی به اثبات برسد فوتبال تا مدتها دچار مشکل خواهد شد.

خصوصی سازی،نسخه دیروز ،امروز وفردا!

نسخه ای که بسیاری مخالفان دخالت دولت برای حل ماجرا می پیچانند خصوصی سازی کامل فوتبال است.خصوصی سازی که در پی آن تمام کمکهای دولتی به استقلال وپرسپولیس قطع خواهد شد.سپاهانی ها وفولادی ها به دلیل وابسته بودن به دولت دراین نسخه دیگر نمی توانند سرمایه های ملی را برای چند بازیکن حراج کنند.همچنان که سایپا هم از این کار منع خواهد شد.در طرح خصوصی سازی دولتی،هیچ رئیس باشگاهی نمی تواند از سرمایه ملی وپولی که از بیت المال به دلیل دولتی بودن فوتبال در اختیار او قرار گرفته به یک داور پیشنهاد رشوه دهد.

دراین بین بسیاری از اهالی فوتبال براین واقف هستند که کیفیت این روزهای فوتبال ایران در اندازه ای نیست که بخش خصوصی حاضر به سرمایه گذاری درآن باشد.به این صورت است که همه فوتبالی ها علی رغم مواضع ظاهری ،از وابسته بودن باشگاه به دولت استقبال می کنند.دلیل این امر هم باز بودن دست مدیران باشگاه برای هزینه کردن پولهای بیت المال به صورت غیر شفاف  است.چندی پیش حسن روشن ،بازیکن سابق استقلال از این گفت که فتح الله زاده به این دلیل که سرمایه دولتی در اختیار دارد، این چنین هزینه می کند.

پول بی حساب دولت،مدیران باشگاه ها غرق در فساد

از طرف دیگر برخی از مدیران باشگاه ها که از اخلاق حرفه ای برخوردار نیستند به دلیل قرار گرفتن سرمایه دولتی در اختیار آنها به فساد در فوتبال دامن می زنند.این افراد که به دنبال اهداف خاصی در فوتبال هستند یا به داوران پیشنهاد می دهند ویا پیشنهاد داورها را می پذیرند.دلیل این امر هم شفاف نبودن وضعیت مالی آنهاست.وضعیت مالی که به دلیل دولتی بودن فوتبال سبب شده دست مدیران برخی باشگاه برای هزینه کردن در این زمینه ها باز باشد.

تمام این اتفاقات تا به امروز سبب شده تا بخش قابل توجهی از جوانان تحصیل کرده، همیشه به این هزینه ها در فوتبال وحجم بالای فساد ناشی از تصدی گری دولت در این ورزش ،اعتراض داشته باشند. حالا باید منتظر ماند ودید که صالحی امیری،سرپرست وزارت ورزش وجوانان، که چندی پیش از خصوصی شدن استقلال وپرسپولیس سخن به میان آورد به چه اندازه نسبت به رخ دادن این موضوع حساس است.

انتهای متن/