به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ علی مرادزاده قهرمان پرافتخار ورزش رزمی ایران درخصوص سابقه خود در رشته های رزمی اظهار داشت: از سال 83 به صورت رسمی برای تیم ملی فول کنتاکت، کیک بوکسینگ، موی تای و سایر ورزش های آزاد رینگی فعالیت کردم. بیش از 60 قهرمانی کشور و 3 عنوان جهانی دارم و از 20 سالگی به صورت حرفه ای وارد ورزش های رزمی شده ام. پس از گذشت 10 سال هم در رشته های رزمی و پرورش اندام و گاهی هم شنا مربیگری می کنم  و چندین شاگرد دارم.

وی افزود: در مقطعی همزمان مبارزه می کردم و مربی هم بودم اما مربیگری واقعا دنیای سخت تری دارد. در زمینه کوچ شما باید حواست به یک تیم باشد و برای چند نفر وقت بگذاری و حرص بخوری که دشواری مسیر را بیشتر می کند.

قهرمان پرافتخار رزمی با اشاره به اینکه ورزش های رزمی در ایران مظلوم هستند، گفت: خیلی دوست دارم ورزش های رزمی در این به آن بلوغی که شایستگیش را دارند، برسند که متاسفانه تا الان ابن اتفاق نیفتاده. در این رشته ها خیلی پتانسیل وجود دارد که به آنها پرداخته نمی شود و اگر استخوان خرد کرده ها دور هم جمع شوند، می توانند خیلی به رشته های رزمی کمک کنند.

وی با اعلام این مطلب که ارتباط خوبی با فدراسیون انجمن های رزمی دارد، گفت: هر وقت لازم بود بابت داوری و برگزاری استاژها به فدراسیون کمک کردم و همیشه ارتباط خوبی با این مجموعه داشته ام. حتی به عنوان نماینده کوچکی از جامعه رزمی یک مدت به بچه های نیروی زمینی ارتش آموزش مهارت های رزمی می‌دادم.

مرادزاده در واکنش به این سوال که چرا سراغ رشته بوکس نرفته، اظهار داشت: بوکس رشته المپیکی و قابل احترامی است اما علاقه خودم روی کیک بوکس است چون آن را رشته کاملتری می‌دانم.

وی در پایان تصریح کرد: باید برای خانواده ها فرهنگ سازی شود که رشته های رزمی هنر و زیبایی است و قرار نیست دو نفر وارد رینگ شوند و فقط همدیگر را بزنند. وقتی دو فایتر حرفه ای با هم مبارزه می کنند، خیلی میزان آسیب دیدگی کمتر است. بهتر است از سنین پایه آشنایی با رشته های رزمی اتفاق بیفتد و به چشم دفاع شخصی به آن نگاه کنیم.