به گزارش خبرنگار اجتماعی  شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ خرس سیاه بلوچی که در زبان مردم بلوچ سیستان و بلوچستان با نام‌های "مَم" و "هرس" شناخته می‌شود، یکی از باارزش‌ترین انواع حیات وحش گوشتخوار است که در کشور ما زندگی می‌کند. زیستگاه این جانور در استان‌های سیستان و بلوچستان، هرمزگان و کرمان است.

خرس سیاه آسیایی شبگرد است و بر خلاف دیگر همنوعان خود خواب زمستانی ندارد. عمر آن حدود ۲۵ سال است و ۱۲۰ تا ۱۸۰ سانتی‌متر طول و ۵۰ تا ۱۷۰ کیلوگرم وزن دارد و علاوه بر مواد گیاهی، از حیوانات و حشرات، مهره داران کوچک، نوزاد پستانداران و گاهی اوقات دام اهلی تغذیه می‌کند. این خرس معمولاً در اواخر تابستان جفت‌گیری می‌کند و پس از حدود هفت ماه دو توله می‌زاید.

متاسفانه این گونه ارزشمند در فهرست سرخ "IUCN" قرار گرفته و جمعیت آن در لبه پرتگاه انقراض قرار دارد؛ این گونه در جهان در طبقه "آسیب‌پذیر"(vu فهرست سرخ IUCN) است که زیرگونه بلوچی خرس سیاه که در ایران و پاکستان پراکندگی دارد در خطر انقراض CR است.

چند ماهی است که پارک پردیسان میزبان یکی از این توله خرس‌های سیاه در حال انقراض  است که غلامرضا ابدالی سرپرست دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست در این باره گفت: اوایل خردادماه سال جاری یک قلاده توله خرس سیاه از قاچاقچیانی که در مسیر کرمان به اصفهان توسط یک اتوبوس در حال انتقال بودند، کشف شد. در ابتدا هدف ما این بود که این خرس سیاه به استان کرمان یا استان سیستان و بلوچستان که زیستگاه‌های اصلی خرس سیاه بلوچی است منتقل شود، اما متاسفانه هیچ کدام از این دو استان شرایط لازم را برای نگهداری و تیمار آن نداشتند.

وی در ادامه با بیان اینکه توله خرس به کلینیک حیات وحش سازمان محیط زیست در پارک پردیسان منقل شد، گفت: در حال حاضر «لالین» شرایط خیلی خوبی دارد. براساس استاندارد غذایی خرس‌های سیاه، به وسیله ترکیبی از میوه‌جات فصلی، گوشت سفید و گوشت قرمز و گوشت گوزن که در اختیار داریم، تغذیه می‌شود و خرمایی که به لالین می‌دهیم همان خرمایی است که در منطقه پراکنش خرس سیاه بلوچی، یعنی در استان‌های سیستان و بلوچستان و کرمان نیز وجود دارد. هندوانه، سیب و هویج نیز سایر میوه‌هایی هستند که لالین از آن‌ها تغذیه می‌کند.
به گفته سرپرست دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست، خرس‌ها احساسی و عاطفی هستند و خیلی زود با انسان‌ها انس می‌گیرند، بنابراین زیاد آن را به انسان نزدیک نمی‌کنیم. همچنین «لالین»اکنون ۷ ماه دارد و نَر است. هدف ما پس از بزرگ شدن، انتقال آن به استان‌هایی مانند سیستان و بلوچستان، کرمان و هرمزگان است چرا که زیستگاه این خرس بشمار می‌رود.

حال با وجود شرایط خوب «لالین»باید دید مسئولان چه تصمیمی می‌گیرند و چه زمانی به زیستگاه خود باز می‌گردد؟