مسئولان بیمارستان امام علی(ع) "کبری باقری" را اولین پرستار شهید مدافع سلامت استان البرز در منطقه اسلام آباد معرفی کردند.

بانویی که در ۳۳ سالگی طعم شیرین شهادت را چشید و آسمانی شد و مادری که در فراق دخترش تنها ماند.

 

فاطمه باقری مادر اولین شهید مدافع سلامت به مناسبت روز پرستار در گفت‌وگو با خبرنگار "تیتریک" گفت: دست تمامی پرستاران سرزمینم را می بوسم، پرستاری شغلی بسیار حساس و دقیق است و با زبان قابل بیان نیست زیرا اگر عشق و علاقه نباشد، در این حرفه ماندنی نخواهید شد.

وی ادامه داد: شهیده کبری باقری متولد ۱۳۶۶ و فرزند شهید بود و در بیمارستان محمد شهر خدمت می کرد و در دوران اوج کرونا شیفت اضافه نیز می ایستاد.

باقری افزود: دخترم همیشه داوطلبانه به بیمارستان می رفت و در اوج بیماری کرونا در صف خدمت به مردم بود.

مادر شهید تصریح کرد: حدود ۹ سال در نظرآباد پرستاری کرد و زمانی که شهید شد، در بیمارستان امام حسین (ع) خدمت می کرد.

وی ادامه داد: همیشه به دخترم می گفتم: "دخترم کرونا با کسی شوخی ندارد، به بیمارستان نرو"، اما دخترم قبول نمی کرد و می گفت: "اگر من نیز این صحنه را خالی کنم، بیماران باید چه کنند؟!"

باقری افزود: دخترم می گفت: "چرا وقتی بابا به جبهه می رفت، نمی گفتی نرو، الان هم وظیفه من دفاع از سنگر سلامت است."

مادر شهیده در حالی که بغض گلویش را می فشارد، گفت: کبری بسیار مهربان بود و چون همسرم شهید شده بود، همدم و یار روزهای تنهایی من بود و با خواهرزاده و برادرزاده هایش بسیار صمیمی بود.

وی بیان کرد: شهید یک روز به من گفت: "مامان، اگر یک فرزند از پرورشگاه بیاورم، در بزرگ کردن آن به من کمک می کنید؟"، من در جواب سوالش، پاسخ دادم: "مامان من حوصله ندارم." و شهید در پاسخ گفت: "اشکالی نداره، هزینه اش را به بهزیستی می دهم."

باقری ادامه داد: دخترم به شدت به شهادت علاقه داشت و من همیشه می گفتم دیگر جنگ نیست که بخواهی شهید شوی، شهید زندگی کن، اما یک روز به آرزویش رسید و شهید سلامت شد.

مادر شهیده با بیان اینکه دخترم بسیار دلسوز بیماران بود، گفت: درد و غم بیماران هیچ گاه برایش عادی نشد و از مرگ بیماران بسیار ناراحت می شد و هر بیماری که دار فانی را وداع می گفت، گریه می کرد و به من زنگ می زد و از ناراحتی اش برایم می گفت.

وی بیان کرد: از بی حجابی و بدحجابی دخترانم در کوچه و خیابان می رنجم، ما این اسلام را راحت به دست نیاوردیم، خون ها ریخته شده تا پرچم حق بالا باشد.

باقری گفت: شهیده همیشه در کار خیر پیشقدم بود و همیشه بخشی از امورات زندگی اش را در این راه هزینه می کرد.

مادر شهید بیان کرد: لباس های پرستاری دخترم در کمد است و من هر روز با دیدن این لباس ها بیشتر دلم برای کبری تنگ می شود و با گریه دلتنگی هایم را پاسخ می دهم.

وی گفت: برای کبری همانند دیگر دخترهایم جهیزیه خریدم اما وقتی شهید شد، همه جهیزیه را به عروس و دامادهای نیازمند دادم.

باقری ادامه داد: همیشه به دخترم می گفتم که معلم شود، اما او با عشق و علاقه پرستاری را انتخاب کرد و در زمان اوج کرونا، مهمترین افتخارش خدمت در بخش کرونایی ها بود.

مادر این شهیده در خاتمه خاطرنشان کرد: شهادت راه بزرگان است و من نیز کبری و همسر خود را تقدیم ملت کردم و برای ایرانی آباد و استوارتر دعا می کنم.

 

انتهای پیام/