به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ تیم ایران در جام جهانی نمایشی نومیدکننده داشت؛ از باخت شرم آور مقابل انگلیش تا شست تلخ برابر امریکا که سبب شده یوزها در حسرت صعود به دور دوم بمانند. تصاویر پایان بازی با امریکال تلخ و دردناک بود. آنجا که ستاره های ایران همچون برگ خزان روی زمین ولو شده و اشک می ریختند. شاید بی تاب ترین بازیکن ایران در آن لحظات سعید عزت اللهی هافبک وسط تیم ملی بود که اشک هایش با وجود دلداری بازیکنان حریف و هم تیمی بند نمی آمد و با همان چشمان اشکبار روبروی دوربین های تلویزیونی قرار گرفت تا هق هق هایش جهانی شود. این تصویر اندوهناک در کنار نمایش قابل قبول سعید در جام جهانی بهانه ای شده تا جیانلوکا دی ماریتزیو خبرنگار مشهور ایتالیایی اسکای اسپورت مصاحبه ای مفصل با هافبک وسط تیم ملی ایران انجام دهد.

این مصاحبه با یک تصویرسازی عالی و ارائه جزئیات آغاز می شود. در گزارش – مصاحبه خبرنگار مشهور اسکای اسپورت می خوانیم: عزت اللهی یک جهانگرد است. او در هفت کشور مختلف بازی کرد. تکرار می کنیم، او فقط 26 سال دارد. این سفر از ایران شروع می شود، از اسپانیا، روسیه، بلژیک، اسکاتلند، قطر می گذرد و در نهایت به دانمارک می رسد.

اما اولین مصاحبه ما از دوحه، شهر جام جهانی، جاییکه سعید قبلا با الغرافه حضور داشت، می آید. عزت اللهی در این زمینه گفت: انجام یک مسابقه در این سطح رویای همه است. از اینکه بعد از جام جهانی 2018 دوباره این فرصت را داشتم سپاسگزارم. این باعث افتخارم است که بتوانم توانایی خود را در خدمت ملت ایران قرار دهم.

وی افزود: اما همانطور که قبلا گفتم، متاسف هستم. ما امیدوار بودیم که به مرحله حذفی صعود کنیم، این رویا را پرورش دادیم، به آن ایمان داشتیم و برای آن سخت تلاش کردیم. با توجه به جام جهانی 2026 به این کار ادامه خواهیم داد.

سعید با غرور سینه‌اش سپر می کند و می گوید: می‌خواهیم اولین نفر در تاریخ ایران باشیم که موفق به صعود از مرحله گروهی جام جهانی می شویم.

هافبک ملی پوش ایرانی ادامه داد: به طور کلی حضور در جام جهانی یک تجربه مثبت بود. من چیزهای زیادی یاد گرفتم. دیدن خانواده ام که در بزرگترین صحنه دنیا من را تشویق می کنند، بزرگترین آرزویی است که می توان به آن دست یافت. خوشحالم و حالا به آینده نگاه می کنم، می خواهم خودم را برای مسابقات بعدی بهتر کنم.

عزت اللهی از درخشش بلینگهام در بازی بازی 6 بر 2 ایران مقابل انگلیس صحبت کرد و گفت: او عملکردی چشمگیر داشت. ما را نابود کرد. او 19 سال دارد اما مثل 30 ساله ها بازی می کند. بلوغ، قدرت و اعتماد به نفس دارد. او یکی از بهترین ها در نقش خود خواهد شد، یا شاید هم همین حالا است.

یک لحظه سکوت و دوباره غرور و شادی عزت‌الهی را می‌شنویم که می گوید: بعد از آن ضربه بزرگ مقابل انگلیس اما دوباره بلند شدیم. پیروزی مقابل ولز یک احساس فوق‌العاده بود. ما فقط می توانستیم پیروز شویم تا زنده بمانیم وگرنه همه چیز بیهوده بود. جو باور نکردنی بود. ما آماده بودیم برای همدیگر بجنگیم، این کار را کردیم. ما بردیم.

قسمت دوم مصاحبه طعمی شبیه به یک بازی جوانمردانه دارد. عزت اللهی پس از شکست مقابل آمریکا روی زمین نشسته گریه می کند. ایران بعد از این بازی از جام جهانی کنار رفت. در کنار او دو بازیکن از آمریکا (یدلین و سارجنت) از او دلجویی می کنند.

عزت اللهی در این زمینه گفت: فوتبال این است. من فکر می کنم این بهترین تصویر برای نشان دادن ارزش های یک جام جهانی است. مبارزه، اشک، عرق ریختن، دوستی، احترام به حریف یکجا در جام جهانی جمع می شوند. آنها از کودکی این را به من آموختند. با کسانی که به تازگی به چالش کشیده‌ای، دست بده. آنها در جنگ با هم دشمن هستند اما وقتی داور سه بار سوت می زند ما به هم احترام می گذاریم. ژست فوتبالیست های آمریکا من را تحت تأثیر قرار داد، بسیار از آنها قدردانی کردم. این کارت پستالی است که از این سال 2022 همیشه با خود خواهم داشت. ما خیلی می خواستیم واجد شرایط باشیم.

سعید پشت تلفن تکرار می‌کند: «خیلی می‌خواستیم رفیق».

عزت اللهی درباره گذشته اش گفت: رسیدن به اینجا آسان نبود. در 26 سالگی 50 بازی ملی برای تیم ملی دارم، در دو جام جهانی بازی کرده ام و احساس می کنم برای یک جهش بزرگ آماده هستم. اما من در یک کشور فقیر بزرگ شدم، به مدارس فوتبال دسترسی نداشتم. مانند بسیاری از هم تیمی های ملی ام، ما در خیابان ها فوتبال بازی می کردیم. تصور می کردم رونالدو ایران هستم. من آن را دوست داشتم. سعی کردم حرکات او را در خیابان تکرار کنم. من آرزو داشتم از او تقلید کنم. اما من بچه کوچه های ایران بودم. گذشته ام را فراموش نمی کنم.

ستاره ملی پوش ایران ادامه داد: من اغلب به آن فکر می کنم. این مرا وادار می کند تا همیشه بهترین هایم را ارائه دهم، تا با اشتیاق و فداکاری به اهدافم برسم. من به اندازه کافی خوش شانس بودم که یک پدر فوتبالیست داشتم. او به من کمک کرد تا در لحظات تعیین کننده ای که بچه بودم، انتخاب درستی داشته باشم. من همیشه به بچه های خیلی جوان می گویم که خود را باور کنند و قوی بمانند، چه در بهترین لحظات و چه در بدترین ها. فوتبال شما را در مقابل چالش های زیادی قرار می دهد حتی برای سختی ها هم باید آماده باشید. قوی باش و به چیزی که آرزویش را دارید می رسید.