به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانا؛ مسئله واردات تکنولوژی کمک‌داور ویدئویی به فوتبال ایران و راه‌اندازی VAR معروف در استادیوم‌های تیم‌های لیگ برتری، این روزها به یکی از مهم‌ترین مأموریت‌های باشگاه‌ها تبدیل شده؛ در حالی که به‌جز چند ابلاغیه و هماهنگی هیچ خبری از فعالیت فدراسیون فوتبال در این قصه طولانی نیست.
فدراسیون به‌عنوان متولی فوتبال ایران و نهاد بالادستی سازمان برگزارکننده لیگ حرفه‌ای فوتبال، خود را از هر گونه اقدام عملیاتی و هزینه‌کرد در مسیر واردات و راه‌اندازی VAR مبرا دانسته و این فرآینده پیچیده و حساس را تمام و کمال به باشگاه‌ها واگذار کرده؛ تنها با این شرط که انحصار آن در اختیار یک شرکت به نام EVS و کارگزار موردتأیید داخلی قرار بگیرد.
هزینه بسیار بالای واردات و راه‌اندازی این تکنولوژی در کنار مستأجر بودن بسیاری از باشگاه‌های لیگ برتری در استادیوم‌های متعلق به دولت، باعث آن شده که خیلی از مدیران عامل باشگاه‌ها در همین وهله نخست جا بزنند تا عملاً تحقق وعده موردانتظار فوتبال ایران هر روز دورتر و غیرممکن‌تر از روز قبلی به‌نظر برسد.
سیدحمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان در حاشیه جلسه هیأت دولت هفته گذشته سازوکار واردات ۶ دستگاه مربوط به VAR را به‌شکل تلویحی پذیرفت اما سیاست سکوتی که فدراسیون فوتبال در پیش گرفته، انواع ابهامات و شائبه‌ها را در این زمینه افزایش داده؛ به‌خصوص که پیش از این صحبت‌هایی مبنی بر مشکل‌دار بودن خیلی از شرکت‌ها برای فعالیت در ایران وجود داشت.
واردات انحصاری؛ سکوت عجیب فدراسیون فوتبال
فدراسیون فوتبال در عین تعجب تنها با شرکت EVS وارد مذاکره و به‌سرعت توافق شده و شرکتی به اسم چشم‌انداز ارتباط را هم به‌عنوان پیمان‌کار ایرانی به باشگاه‌های لیگ برتری معرفی کرده؛ در حالی که شرکت‌های دیگری هم در این باره وجود داشت و مشخص نیست علت این الزام به همکاری با چشم‌انداز و EVS از سوی فدراسیون به باشگاه‌ها اصلاً چه بوده است.
همین مسئله که فدراسیون در سکوت کامل خبری و بدون پاسخ‌گویی به رسانه‌ها یا رسانه‌ای کردن بخشی از مذاکرات تصمیم به توافق با یک شرکت خاص گرفته، شائبه‌ها و شایعات بسیاری را در برخی محافل خبری پدید آورده که طبق این اخبار احتمالاً مسائل فنی فقط مورد بحث سئول‌نشینان نبوده و پای برخی دلال‌ها به واردات VAR از این کانال باز شده است.
محرمانگی یا ترس از واقعیت؟
پروژه کمک‌داور ویدئویی کاملاً چراغ خاموش پیش می‌رود و هیچ یک از مسئولان فدراسیون فوتبال تا به الان درباره توافق‌هایی که با شرکت بلژیکی EVS داشته‌اند، هیچ توضیحی نداده‌اند؛ حتی حالا که خبر رسمی درباره آغاز فرایند ورود ۶ عدد از سیستم‌های VAR از خارج از کشور اعلام شده، هم‌چنان خبری از توضیح فدراسیون فوتبال نیست.
این حد از محرمانگی و ممنوع‌المصاحبه شدن مسئولان فدراسیون آن هم درباره موضوع نه چندان خاصی چون VAR، گویای این است که طی مذاکرات و عقد قرارداد درباره این موضوع اتفاقاتی در حال رخ دادن بوده که رسانه‌ای شدن‌شان به سود فدراسیون فوتبال و مهدی تاج نیست؛ مخصوصاً که از رئیس فدراسیون در بحث قرارداد مارک ویلموتس هم زخم بسیار عمیقی خورده‌ایم.
امکان استفاده از VAR اجاره‌ای وجود داشت؟!
مسئولان فدراسیون فوتبال که باشگاه‌های لیگ برتری را به هزینه‌ای بیش از ۱۰ میلیارد تومانی آن هم در این شرایط سخت و بغرنج اقتصادی مجبور کرده‌اند، احتمالاً در سفر به قطر فقط مشغول سیاحت و تماشای بازی‌های جام جهانی بوده‌اند وگرنه با کمی تحقیق و تفحص، درمی‌یافتند که حتی جام جهانی را هم می‌توان با VAR اجاره‌ای برگزار کرد.
اگر در بهترین حالت ممکن برای فصل بیست‌وسوم لیگ برتر (فصل آینده) تمام ۱۶ باشگاه لیگ برتری مجهز به تکنولوژی کمک‌داور ویدئویی در استادیوم‌های تملیکی یا اجاره‌ای‌شان شوند، تکلیف هزینه‌ای که ۲ باشگاه سقوط کرده به لیگ دسته‌یک در پایان فصل کرده‌اند، چیست؟ سؤالی که فدراسیونی‌ها احتمالاً پاسخی برای آن نداشته‌اند.
شعارهای بی‌شمار هیأت‌رئیسه و دبیرکل
اعضای هیأت‌رئیسه و در رأس آن رئیس فدراسیون فوتبال بارها و بارها وعده واردات و راه‌اندازی این تکنولوژی موردنیاز را به فوتبال ایران داده‌اند اما مشخص نیست علت این همه شائبه، شایعه و ابهام برای پروژه VAR در فدراسیونی که دبیرکل آن از قضا یک داور بازنشسته هم هست، چیست. مخصوصاً حالا که اشتباهات داوری در لیگ برتر صدای هر جنبنده‌ای را در آورده است.
به‌نظر می‌رسد استرس و نگرانی چند تن از مدیران عالی‌رتبه فدراسیون فوتبال برای بقا در جایگاه‌شان به علت برخی موانع قانونی، باعث آن شده که هم از تصمیم‌گیری درباره سرنوشت تیم ملی جا بمانند و هم بی‌خیال مسئله حساس VAR شوند؛ استرسی که قطعاً به قیمت به فنا رفتن آینده لیگ برتر و تیم ملی ایران تمام خواهد شد.