به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ گلایه ها به اوج رسیده. فدراسیون های ورزشی بسان همیشه از کمبود بودجه و اعتبارات می نالند و در اجرای برنامه های روزمره و روتین خود که مهمترین آنها تدارک و اعزام تیم های ملی به اردوها و مسابقات برون مرزی و بین المللی است بازمانده اند. ماه یازدهم سال آرام آرام به نیمه رسیده اما تقریبا هیچ فدراسیونی تمامی اعتبارات مصوب خود را از وزارت ورزش دریافت نکرده است. اتفاقی که در روند آماده سازی تیم های ملی رشته های مختلف ورزشی اخلال ایجاد کرده و این سکته با توجه به رویدادهای بسیار مهمی که در سال جاری در پیش داریم، می تواند تبعات بسیاری در پی داشته باشد.

برای ورزش ایران 2023 یک سال طلایی و کلیدی است. سالی که ورزش ایران دو رویداد مهم و کلیدی را پیش رو خواهد داشت؛ بازیهای آسیای هانگژو و انتخابی المپیک در رشته های مختلف. پیش درآمد حضور در این رقابتها مدتهاست در فدراسیون های المپیکی آغاز شده اما پولی در بساط وجود ندارد و همین سبب شده تا پروسه آماده سازی تیم ها و ورزشکاران با وقفه و سکته همراه باشد.

این اتفاق تلخ در حالی رخ داده که دورنمای سال پیش رو نیز به هیچوجه روشن نیست و پیش بینی می شود روزهای بی پولی و کمبود بودجه در سال جاری نیز ادامه خواهد داشت.

در حالی که به ماه‌های پایانی سال ۱۴۰۱ شمسی رسیده‌ایم و در آغاز سال پرترافیک و پررویداد ۲۰۲۳ میلادی قرار گرفته‌ایم، هنوز شاهد گلایه و شکایت بسیاری از رؤسای فدراسیون‌های ورزشی در بحث تخصیص اعتبار و پرداخت بودجه سالیانه از سوی وزارت ورزش و جوانان هستیم که مسئله شایسته‌ای برای ورزش کشورمان نیست.

با رسیدن به ماه یازدهم سال جاری هم‌چنان رؤسای برخی فدراسیون‌ها نظیر کشتی و تکواندو مدعی پرداخت زیر ۵۰ درصدی بودجه سالانه از سوی وزارت‌خانه شده‌اند و جالب این‌جاست که هنوز خیلی از فدراسیون‌های ورزشی نتوانسته‌اند تفاهم‌نامه مالی سال ۱۴۰۱ را امضا کنند؛ آن هم در روزهایی که به رویدادهای بسیار مهمی نزدیک شده‌ایم.

تعویق یک ساله بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی هانگ‌ژو ۲۰۲۲ علاوه بر این که به اندازه حداقل یک سال هزینه‌های آماده‌سازی ورزشکاران کاروان اعزامی کشورمان را افزایش داده، با رقابت‌های متوالی گزینشی و کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس هم همراه شده و متأسفانه با افزایش افسارگسیخته قیمت انواع ارز هم همراه بوده که باعث نگرانی‌های بسیاری برای ورزشی‌ها شده است.

به‌طور حتم الزام به حضور شایسته و کسب جایگاهی مناسب در بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی ۲۰۲۲ از یک سو و لزوم کسب حداکثری سهمیه‌های المپیک ۲۰۲۴ برای ثبت یک رکورد تاریخی از سویی دیگر، هزینه بسیاری را روی دست دستگاه حاکمیتی ورزش کشور خواهد گذاشت اما اعداد و ارقام هیچ سنخیتی با انتظارات موجود نداشته‌اند.

در روزهایی که لایحه بودجه سال ۱۴۰۲ در اتاق‌های کمیسیون تلفیق مجلس شورای اسلامی دست‌به‌دست بین نمایندگان ملت می‌چرخد و در حال بررسی قرار گرفته، پی‌گیری‌های ابتدایی به وضوح حاکی از این هستند که افزایش بسیار جزئی و اندک بودجه دستگاه ورزش به‌طور قطع پاسخ‌گوی نیازهای خانواده بزرگ ورزش در سال پرترافیک ۱۴۰۲ نیست.

پیش از این همواره در سال‌های برگزاری بازی‌های المپیک و پارالمپیک تابستانی و بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی، مسبوق به سابقه بوده که بودجه‌ای ویژه از سوی دولت و با موافقت نمایندگان مجلس برای حضور هر چه بهتر در این رویدادها درنظر گرفته می‌شده اما در لایحه بودجه سال آینده هیچ خبری از این تبصره لازم و حیاتی نیست که نیست.

یک هزار و ۷۵۴ میلیارد و ۱۵۷ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان بودجه کلی وزارت ورزش و جوانان برای سال ۱۴۰۲ درنظر گرفته شده و سهم کمیته ملی المپیک از لایحه بودجه سال آینده هم ۳۱۰ میلیارد تومان خواهد بود. این رقم در حالی برای کمیته پیشنهاد شده که با یک حساب ساده هم می‌توان نسبت به عدم تناسب آن با هزینه‌های لازم برای سال آتی و میادین مختلف اطمینان یافت.

به‌طور مثال نتایج تاریخی کاروان ورزش ایران در بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن با تخصیص بودجه‌ای ویژه در حدود ۳۰ میلیون دلار رقم خورد و یا جایگاه تکرارنشدنی چهارمی ایران در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ گوانگ‌ژو سرمایه‌گذاری ویژه‌ای از سوی دولت و مجلس شورای اسلامی در حدود ۲۰ میلیون دلار را به دنبال خود داشت.

ردیف بودجه مجزا در حالی در لایحه ۱۴۰۲ پیش‌بینی نشده که در سال آینده هم مسابقات گزینشی و انتخابی کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۴ را پیش‌رو داریم، هم بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی ۲۰۲۲ و در نهایت هم رویدادهایی مثل بازی‌های داخل سالن و جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۳ در مسیر هستند. شایسته بود که توجه و نگاهی ویژه به ورزش ایران برای سال آینده صورت می‌گرفت.

حالا با توجه به اعداد فوق‌الذکر و این که ارزش و اهمیت رقابت‌های گزینشی المپیک در برد رسانه‌ای و تبلیغی برای کشورمان اصلاً کم از خودِ المپیک نیست و با نظر به این که بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی را هم در پیش داریم، چندان دور از انتظار به‌نظر نمی‌رسد که نمایندگان ملت بین ۲۰ تا ۳۰ میلیون دلار اعتبار ویژه با سازوکار پرداختی مشخص و شفاف را برای ورزش درنظر بگیرند.

از این گذشته، موضوع یک‌پارچه شدن بودجه تمام دستگاه‌های ورزشی با وزارت ورزش و جوانان هم به معضلی تبدیل شده که راه لابی را بر سایر دستگاه‌ها برای تخصیص اعتبارات ویژه بسته. مسئله تبصره ۱۴ سال گذشته هم بحرانات و حاشیه‌های بسیاری را برای ورزش کشور آفرید که با گذشت ۱۱ ماه هنوز هم ادامه یافته و دیگر مسئله فرسایشی‌ای شده‌اند.

بر کسی پوشیده نیست که مسئولیت مستقیم چانه‌زنی، مذاکرات گسترده و لابی‌های جان‌فرسا برای افزایش رقم بودجه دستگاه ورزش در سال آتی و اخذ ردیف بودجه ویژه برای بازی‌های پیش‌رو از بدیهی‌ترین وظایف وزارت ورزش و جوانان است که باید در اولویت قرار بگیرد اگر دستگاه ورزش و حاکمیت ایران به موفقیت ورزش و اهتزاز پرچم ایران در سال مهم و حساس پیش رو می اندیشد. پرچمی که در تنگناهای حوادث اخیر تنها آرمان ماست و بلندی و سرافرازی اش یک اصل است که برای همه اهمیت دارد اما ظاهرا این اهمیت فعلا مغفول مانده و کسی به آن فکر نمی کند.