به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ همه کیومرث پوراحمد را با فیلم ها و سریال های ماندگاری همچون «قصه های مجید»، «خواهران غریب» و « اتوبوس شب» به یاد داریم و از کودکی با او کلی خاطره های رنگارنگ با خود به یادگار داریم و اخلاق و سینما به ما یاد داده که همیشه با پیشکسوتان این حوزه با احترام و ادب یاد کنیم؛ استاد پوراحمد نیز با آن موهای یک دست سفید برای ما حکم همان عزیز و استاد پیشکسوت را دارد و هیچ وقت دلمان نمی خواهد که ایشان را در مقامی ببینیم که مورد تمسخر اهالی هنر قرار گرفته است.
فیلم سینمایی «پرونده باز است» که گویا به نقل از عوامل فیلم بعد از ۴۸ سال فعالیت هنری، آخرین کار پوراحمد است، روایت گر پرونده ای جنایی است که در آن یک نوجوان، در یک نزاع و دعوا، رفیق هم سن و سال خودش را به قتل می رساند و دادگاه برای او حکم قصاص داده و باقی ماجرا؛
در این فیلم گویا همه چیز از دست آقای کارگردان در رفته است؛ نه قاب بندی ها سینمایی است، نه تدوین سر و شکل درستی دارد، حتی در ساده ترین شکل ممکن، ماجرا برای ده سال پیش روایت می شود و وسط فیلم نقش اول ماجرا با رفقایش به صورت دسته جمعی آهنگی را می خوانند که نهایتا برای یکی دو سال پیش است؛ بازی ها که از همه بدتر است و حسین پاکدل در این فیلم یکی از بدترین اجراهای خودش را داشته است؛ فیلم روایت گر ماجرایی جنایی است که قرار است نقش اول داستان را قصاص کنند، اما در لحظاتی که باید از مخاطب اشک بگیرد، همه تماشاگران در حال خنده و قهقهه هستند و اینجاست که قصه و تراژدی آقای کارگردان تبدیل به یک کمدی خنده دار می شود!
هیچ وقت دلمان نمی خواست که خداحافظی مان با آقای کارگردان با فیلمی مثل «پرونده باز است» باشد، آن هم به این تلخی!