به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ نشست مطبوعاتی فیلم سینمایی «بعد از رفتن» امروز یکشنبه ۱۶ بهمن در سانس اول از پنجمین روز چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر برای اصحاب رسانه و جامعه منتقدان در سینمای رسانه (پردیس سینمایی ملت) با حضور عوامل فیلم برگزار شد.
در نشست خبری فیلم سینمایی «بعد از رفتن»، رضا نجاتی (کارگردان)، محمد بابایی (تهیه‌کننده)، امیرحسین حداد (طراحی صحنه)، چکامه میرخانجانی (طراحی لباس)، آرمان فیاض (مدیر فیلمبرداری) و محمد برادران (جلوه‌های ویژه بصری) حضور داشتند.
در ابتدای این نشست رضا نجاتی، کارگردان «بعد از رفتن» بیان کرد: در ابتدا باید بگویم که در این فیلم بهترین تهیه‌کننده جهان را همراه خود داشتم. آقای بابایی بسیار همراه و پایه است.
وی با اشاره به نگارش فیلمنامه افزود: این فیلم را پس از فیلم کوتاه «شوفر» و «ارفاق» کار کردم. در این سه سال، اتفاق‌های خوب و بد بسیاری برای من رخ داد و نتیجه آن فیلم «بعد از رفتن» شد.
محمد برادران، مدیر جلوه‌های ویژه بصری این فیلم در ادامه نشست بیان کرد: «بعد از رفتن» پروژه خوبی برای ما بود، من هر پروژه‌ای که ما را به چالش بکشد، دوست دارم، این کار هم ما را به چالش کشید، رضا کارگردان خیلی باهوشی است و جلوه‌های ویژه را می‌شناسد و این برای ما وجه مثبت و خوبی محسوب می‌شود.
برادران ادامه داد: کار کردن در این پروژه با چالش بسیاری همراه بود. زیرا در چند سال اخیر که کودک و نوجوان یاد گرفته‌اند با کامپیوتر جلوه‌های ویژه درست کنند، این حوزه تبدیل به دستمال شیشه پاک‌کن تهیه‌کننده شده بود. من تلاش کردم جلوه‌های ویژه، چیزی به فیلم اضافه کند و ساده به آن نگاه نکنیم. کار باید به گونه‌ای باشد که در خدمت فیلمنامه و به اصطلاح اضافه بر سازمان باشیم. برای مثال ما در کار اتفاقاتی مثل غرق شدن، باران، سیرک و.. . داشتیم که بخش اعظمی از آن‌ها به وسیله جلوه‌های ویژه آماده شد.
کارگردان «بعد از رفتن» با اشاره به تصاویر بصری فیلم اعلام کرد: ما در هر شات و پلانی که گرفتیم به سینما فکر می‌کردیم تا بتوانیم سواد بصری مخاطب را هم بالا ببریم. من سالهاست که با آرمان فیاض (مدیر فیلمبرداری فیلم) کار می‌کنم و تمام فیلم‌های کوتاهم را او انجام داده است. باید بگویم که او یکی از بهترین‌های فیلمبرداری ایران است.
فیاض مدیر فیلمبرداری این فیلم با اظهار به اینکه همه تیم ما درجه یک هستند، بیان کرد: وقتی با آقای نجاتی فیلم کوتاه کار می‌کردیم هم این طور بود که رضا یک ایده را تعریف می‌کرد و من قبل از آنکه ایده را روی کاغذ بیاورم، می‌شنیدم و درباره آن حرف می‌زدیم. برای این فیلم هم همین طور بود، رضا ایده‌ای را مطرح کرد و بازه زمانی یک ساله طول کشید تا تبدیل به این فیلم شد، تغییراتی هم در آن اعمال شد. ما توانستیم فیلم را دارای لحن بصری ویژه کنیم، اما نمی‌دانم چقدر موفق بودیم. سکانس‌های پرریسکی داشتیم و آقای احمدیان در فارابی می‌گفت خودت می‌دانی چند بار در فیلم چرخیدی؟ اما زمانی که نتیجه را روی پرده دیدم احساس کردم اتفاق خوبی رخ داده است.
در ادامه این نشست نجاتی درباره پایان‌بندی فیلم توضیح داد: این پایان بندی برای مخاطب سوال ایجاد می‌کند و ما در زمان تدوین تصمیم گرفتیم که این سوال را در ذهن مخاطب ایجاد کنیم.
وی افزود: مهم‌ترین چالش یک فیلمساز، جمع کردن گروه بازیگری است زیرا به قدری حجم تولیدات سریال‌های نمایش خانگی زیاد است که دور هم جمع کردن گروه دشوار است. البته این را هم بگویم زمانی که یک بازیگر چهره را انتخاب کنیم، دیگر بازیگرانی هم که به آن‌ها پیشنهاد می‌کنیم، اعتماد می‌کنند و نقش را می‌پذیرند.
کارگردان این فیلم درباره شیوه روایت با پایان باز هم بیان کرد: فکر می‌کنم پایان مشخص است، فیلم از اول، مسیری که انتخاب و بر اساس نظر او داستان پیش می‌رود و به پایان می‌رسد.
نجاتی در پاسخ به این پرسش که چرا گاهی ریتم فیلم کند می‌شود، گفت: زمانی که ما ریتمی را برای فیلم انتخاب می‌کنیم، نمی‌توانیم آن را دستکاری کنیم. همچنین مخاطب برای موضوع‌هایی که در فیلم مطرح می‌شود نیاز به زمان دارد تا فکر کند.
او ادامه داد: روز اولی که به دفتر آقای بابایی رفتم، گفتم من تلاش می‌کنم (لطفا دقت کنید من ادعایی نکردم و‌ندارم فقط می‌گویم تلاش کردیم) یک فیلم شریف بسازم. سعی کردیم از جریان حال سینمای ایران دور شویم و به حال جدیدی در سینمای ایران برسیم.