به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ دومین نشست رسانه‌ای چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر امشب ۱۷ بهمن با حضور عوامل فیلم سینمایی «روایت ناتمام سیما» به کارگردانی علیرضا صمدی و تهیه‌کنندگی مجید رضابالا با اجرای محمدرضا مقدسیان پس از پایان اکران این فیلم سینمایی و با حضور اهالی رسانه در سالن نشست پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

علیرضا صمدی کارگردان در ابتدا گفت: در نگاهم به سینما سعی دارم فقط نسبت به خودم چند گام جلوتر بروم. ادعای چندانی در فیلمسازی ندارم و فکر میکنم اگر بشود قصه ای تعریف کرد که مخاطب سالن را ترک نکند کارم را کرده ام.
وی اضافه کرد: من سه فیلم ساخته ام. صحنه زنی اکران آنلاین خوبی داشت و درکل سعی داشته ام فیلم هایم فضای متفاوت خوبی داشته باشد و ژانرهای مختلف را تجربه کنم. تجربه در ژانرها برای من مسأله است.
این کارگردان درباره فضای مجازی که محور فیلم بود گفت: فضای مجازی بخشی از روزمره ماست. موبایل از زندگی ما جدا نمی شود و تمام زندگی ما را تحت تاثیر قرار داده است. باید کنشی که در فضای مجازی هست را در نظر داشت. برای من این سوال وجود داشت که آیا نسبتی بین گناه و جرم و مکافات عمل وجود دارد؟ فضای مجازی در این فیلم بیشتر برای من یک مک کافین است. آدمی که در گذشته خطایی کرده و این گذشته مثل بومرنگ به او برمی گردد.
وی اضافه کرد: من فیلمنامه را دو سال پیش نوشتم و با موج های که در این چند وقت راه افتاده بودم فکر کردم این فضا به ایران هم می رسد.
وی درباره پیام فیلم گفت: من آنقدر فرد مهمی نیستم که بخواهم پیامی داشته باشم.

کارگردان درباره اینکه در فیلم تحت تاثیر اثری بوده است یا خیر گفت: نمی توانم بگویم تحت تأثیر فیلمی نبوده ام یا از ملودرام های جهان تاثیر نگرفته ام. وظیفه ملودرام این است که تا پایان مخاطب را نگه دارد. من که نمی خواهم سینما را اختراع کنم و ادعاهای عجیبی کنم که کار مهمی کرده ام.
وی درباره اینکه به سیمرغ فکر می کنید یا خیر عنوان کرد: برای من قصه گویی مهم است و چندان به جایزه فکر نمی کنم همین که مخاطب بتواند فیلم را تا پایان تحمل کند کار بزرگی کرده ام.
وی در ادامه گفت: تناقضی برای من در زندگی وجود دارد و انسان هایی دیده ام که دانشی دارند اما به آن عمل نمی کنند برشت می گوید او که نمی داند و کاری می کند نادان است و او که می داند و اشتباهی می کند جنایتکار است.
وی درباره اینکه چقدر موافق واقعیت ازارگری های زنان بوده است گفت: موافق هستم اما فکر می کنم مرجعی برای بررسی اینها باید وجود داشته باشد.
من در این فیلم هم روایتی دروغ دارم و هم روایتی راست و فکر میکنم مرجعی باید وجود داشته باشد.
رضابالا درباره دغدغه ساخت این پروژه تصریح کرد: در وهله اول درک و شناخت من از علیرضا صمدی و انگیزه او باعث این همراهی شد. او فیلمنامه هایی نوشته بود که با هم خواندیم. این اثر را که خواندم احساس کردم موضوعی روز است که با آن دست به گریبان هستیم.
وی اضافه کرد: فکر می کردم این اثر می تواند یک منظومه فکری باشد که بتوانیم شخصیت های این چنینی که در فیلم مطرح می شود را بشناسیم. شخصیت جدی فیلمنامه برای من غزل شاکری یا سیماست؛ کسی که رنج را تحمل می کند و می تواند آن را در شخصیتی متعالی تر نمایش دهد.
صمدی درباره روایت ازارگری زنان و نسبت با با فضای مجازی تصریح کرد: من روایت درستی گذاشتم که یک نفر این روایت درست را منتشر می کند و روایت غلطی هم وجود دارد که در سطح جهان هم پیش از این رخ داد و برای جانی دپ و کوین اسپیسی دیدیم. من در وضعیتی که در فیلم ترسیم کردم می خواستم بگویم سره از ناسره باید جدا شود. مسأله این است که ما در خلوت آدم ها نیستیم و نمی توانیم به طور مثال بگوییم شاهد بیاور و این موضوع را هم باید در نظر بگیریم.
کارگردان درباره تیتراژ فیلم در توضیحی گفت: من در این قصه که روایت ناتمام سیما است می خواستم نشان دهم داستان ادامه دارد. این را در فرم و بعد از تیتراژ آوردم و خواستم بگویم قصه این رنج و درد همچنان ادامه دارد.
صمدی در پایان در پاسخ به سوالی درباره اینکه گفته است پیام نمی دهد اما متناقض عمل کرده است توضیح داد: من حکم صادر نمی کنم و اتفاقا عامدانه وضعیتی را نمایش می دهم. شاید وقتی حامد کمیلی در فیلم سکوت می کند یعنی به عنوان کارگردان وجهی از قصه را نشان داده ام و چندان هم پایان باز عمل نکرده ام. من آشوبی را نمایش داده ام اما در نهایت نخواسته ام نسخه ای برای مخاطب بپیچم.

نویسنده: شاهرخ مشهدی